Over de apostolische reis naar Roemenië

Dierbare broeders en zusters goedendag!

Eind vorige week heb ik een apostolische reis naar Roemenië gemaakt op uitnodiging van de heer president en van mevrouw de eerste minister. Ik hernieuw aan hen mijn dank en betrek hierbij ook de burgerlijke en kerkelijke gezagdragers en allen die hebben meegewerkt aan dit bezoek. Bovenal dank ik God die het de opvolger van Petrus heeft mogelijk gemaakt naar dat land terug te keren twintig jaar na het bezoek van de heilige Johannes Paulus II.

Samenvattend, zoals het motto van de reis aangaf, heb ik aangespoord “de weg samen te gaan”. Mijn vreugde bestond erin dat ik dat niet van veraf of van bovenaf heb kunnen doen, maar dat ikzelf midden het Roemeense volk op weg heb kunnen gaan, als een pelgrim in dat land.

De verschillende ontmoetingen hebben de waarde en de noodzaak duidelijk gemaakt van het samen op weg gaan zowel tussen Christenen – op het vlak van geloof en naastenliefde - als tussen burgers, op het vlak van het sociaal engagement.

Als christenen kennen we de genade een periode van broederlijke relaties te beleven tussen de verschillende Kerken. In Roemenië behoort het grootste deel van de gelovigen tot de Orthodoxe kerk die op dit ogenblik geleid wordt door patriarch Daniël, die ik mijn broederlijke en dankbare groeten stuur. De katholieke gemeenschap, zowel de “Griekse” als de “Latijnse” zijn levendig en actief. De eenheid tussen alle christenen, ook al is ze nog onvolledig, is gebaseerd op het enige Doopsel en is bezegeld door het bloed en het lijden tijdens de donkere tijden van de vervolging, vooral tijdens de voorbije eeuw, onder het atheïstische regime. Daarnaast is er nog een Lutheraanse gemeenschap die ook het geloof in Jezus Christus belijdt en goede relaties heeft zowel met de orthodoxe als katholieke gelovigen.

Met de patriarch en de synode van de Roemeense Orthodoxe Kerk heb ik een hartelijke ontmoeting gehad. Ik heb daar duidelijk gemaakt dat de Katholieke Kerk de wil heeft samen de weg te gaan vanuit een verzoend verleden en met het oog op volledige eenheid waartoe precies het Roemeense volk opriep tijdens het bezoek van de heilige Johannes Paulus II. Deze belangrijke oecumenische betekenis van de reis kende haar hoogtepunt in het plechtig bidden van het Onze Vader in de nieuwe indrukwekkende orthodoxe kathedraal van Boekarest. Dit was een zeer betekenisvol symbolisch moment omdat het Onze Vader bij uitstek een christelijk gebed is, gemeenschappelijk erfgoed van alle gedoopten. Niemand kan zeggen: “Mijn Vader” of “Uw Vader”; neen: “Onze Vader”. Zo werd ook duidelijk dat eenheid niet de legitieme verschillen opheft. Moge de Heilige Geest ons leiden om steeds meer als kinderen van God te leven en als broeders van elkaar.

Als katholieke gemeenschap hebben we driemaal de eucharistische liturgie gevierd. De eerste in de kathedraal van Boekarest op 31 mei, feest van het Bezoek van Maria, beeld van de Kerk op weg in geloof en naastenliefde. De tweede Eucharistie had plaats in het heiligdom van Sumuleu Ciuc, doel van veel pelgrims. Daar verzamelt de Moeder van God het gelovige volk in een verscheidenheid van talen, culturen en tradities. De derde viering had plaats in Blaj, centrum van de Grieks-katholieke Kerk in Roemenië. Zeven Grieks- katholieke bisschoppen-martelaren werden zalig verklaard als getuigen van de vrijheid en van de barmhartigheid, vruchten van het Evangelie. Eén van deze nieuwe zaligen, Mgr. Iuliu Hossu, schreef tijdens zijn gevangenschap: “God heeft ons in deze duisternis van het lijden gebracht, om vergiffenis te schenken en te bidden voor de bekering van allen”. Beseffend welke vreselijke martelingen zij ondergingen, zijn deze woorden een getuigenis van barmhartigheid.

Bijzonder intens en feestelijk was de ontmoeting met de jongeren en de gezinnen in Iasi, een oude stad en belangrijk cultureel centrum, kruispunt tussen West en Oost. Een plaats die uitnodigt paden te effenen om samen de weg te gaan, met de rijkdom van de verscheidenheid, in vrijheid die wortels niet wegsnoeit maar er op creatieve wijze uit put. Ook deze ontmoeting had een mariaal karakter en werd afgesloten met het toevertrouwen van jongeren en gezinnen aan de Moeder van God.

Het laatste deel van de reis bestond in een bezoek aan de Roma gemeenschap in Blaj. In die stad zijn de Roma erg talrijk. Daarom heb ik eraan gehouden hen daar te groeten en de oproep te hernieuwen tegen elke vorm van discriminatie en voor de eerbied van de personen onafgezien origine, taal en religie.

Geliefde broers en zussen, ik dank God voor deze apostolische reis. Laten we Hem, op voorspraak van de Maagd Maria, bidden dat deze reis overvloedig vruchten mag dragen voor Roemenië en voor de Kerk in dat land.