Vraag: Anke de Bernardinis, de vrouw van een Rooms-Katholiek, uitte haar verdriet over het "niet kunnen deelnemen aan het avondmaal des Heren" en vroeg: "Wat kunnen we nog meer doen om de gemeenschap op dit punt te bereiken?".
Paus Franciscus: Dank u mevrouw. Wat betreft de vraag over het avondmaal delen, het is niet gemakkelijk voor mij om je te antwoorden, vooral in het bijzijn van een theoloog zoals kardinaal Kasper! Ik ben bang! Ik denk dat de Heer ons (het antwoord) gaf toen Hij ons deze opdracht gaf: "Doe dit ter nagedachtenis aan Mij". En wanneer we delen, het herinneren en navolgen van Laatste Avondmaal, doen we hetzelfde als wat de Heer Jezus deed. En het Avondmaal des Heren zal zijn, het laatste maal zal er zijn in het Nieuwe Jeruzalem, maar dit zal het laatste zijn. In plaats daarvan tijdens de reis, vraag ik me af - en ik weet niet hoe ik moet antwoorden, maar ik maak je vraag tot het mijne - vraag ik mezelf: "Is het delen van het Avondmaal des Heren het einde van een weg of is het het viaticum om samen op te trekken?" Ik laat de vraag over aan de theologen, aan hen die het begrijpen. Het is waar dat delen in zekere zin zegt dat er geen verschillen zijn tussen ons, dat we dezelfde doctrine hebben - ik onderstreep het woord, een moeilijk woord om te begrijpen - maar ik vraag mezelf af: hebben we niet hetzelfde Doopsel? En als we hetzelfde Doopsel hebben, moeten we samen optrekken. Je bent een getuige van een zelfs diepgaande reis omdat het een echtelijke reis is, een echt familiereis, van menselijke liefde en gedeeld geloof. We hebben hetzelfde Doopsel. Wanneer je jezelf een zondaar voelt - ik voel ook dat ik een behoorlijke zondaar ben - wanneer je echtgenoot voelt dat hij een zondaar is, ga je voor de Heer staan en vraag je om vergeving; je man doet hetzelfde en gaat naar de priester en vraagt vergiffenis. Het zijn manieren om de doop levend te houden. Wanneer u samen bidt, groeit dat Doopsel, wordt het sterk; wanneer je je kinderen leert wie Jezus is, waarom Jezus kwam, wat Jezus deed, doe je hetzelfde, hetzij in lutherse of Katholieke termen, maar het is hetzelfde. De vraag: en het avondmaal? Er zijn vragen waarop iemand alleen als hij eerlijk is tegenover zichzelf en met de weinige theologische "lichten" die ik heb, iemand hetzelfde moet reageren, zie je. "Dit is Mijn lichaam, dit is Mijn bloed", zei de Heer, "doe dit ter nagedachtenis aan Mij", en dit is een viaticum dat ons helpt op reis te gaan. Ik had een grote vriendschap met een bisschop van episcopaalse gemeenschap, 48 jaar oud, getrouwd met twee kinderen, en hij had deze zorg: een Katholieke vrouw, Katholieke kinderen, en hij is een bisschop. Hij vergezelde zijn vrouw en kinderen op zondag naar de Mis en ging daarna naar zijn gemeenschap voor hun viering. Het was een stap om deel te nemen aan het Heilig Avondmaal. Toen ging hij verder, de Heer riep hem, een rechtvaardige man. Ik beantwoord uw vraag alleen met een vraag: hoe kan ik met mijn man deelnemen, zodat het Avondmaal des Heren mij op mijn pad kan vergezellen? Het is een probleem waarop ieder mens een antwoord moet geven. Een priester en vriend van mij zei me: "Wij geloven dat de Heer daar aanwezig is. Hij is aanwezig. Je gelooft dat de Heer aanwezig is. Dus wat is het verschil? " - "Nou, er zijn verklaringen, interpretaties ... ". Het leven is groter dan uitleg en interpretaties. Verwijs altijd naar de Doop: "Eén geloof, één doop, één Heer", zoals Paulus ons vertelt, en neem de uitkomst van daaruit. Ik zou nooit toestemming durven geven om dit te doen omdat ik niet de autoriteit heb. Eén doopsel, één Heer, één geloof. Spreek met de Heer en ga vooruit. Ik durf niet meer te zeggen.
Naar de oude site