Bisschoppen zijn de taken van genezing, begeleiding en profetie toevertrouwd

Eminentie,
Dierbare broeders Bisschoppen,

Het was voor ons allen een goed gevulde dag, maar met veel vreugde! Vanmorgen vierden wij de Eucharistie met gelovigen uit alle delen van het land en ’s namiddags ontmoetten wij de leiders van de boeddhistische meerderheidsgemeenschap. Ik zou graag zien dat deze ontmoeting vanavond een ogenblik is van serene dankbaarheid voor al deze zegeningen en een rustige reflectie over de vreugden en uitdagingen van uw ambt als herders van de kudde van Christus in dit land. Ik dank Mgr. Felix (Lian Khen Thang) voor zijn begroeting in uw naam en omhels u allen zeer genegen in de Heer.

Ik zou mijn gedachten willen richten op drie woorden: genezing, begeleiding en profetie.

Het eerste, genezing. Het Evangelie dat wij verkondigen is vooral een boodschap van genezing, verzoening en vrede. Door Christus’ bloed op het kruis, heeft God de wereld met zich verzoend en heeft Hij ons gezonden om boodschappers van deze genezende genade te zijn. Hier in Myanmar heeft deze boodschap een bijzondere klank, aangezien het land een diep gewortelde verdeeldheid probeert te overwinnen en nationale eenheid op te bouwen. Uw kudden dragen de sporen van dit conflict en brachten waardevolle getuigen voort van het geloof en de oude tradities.

Voor u mag Evangelieverkondiging niet alleen een bron zijn van kracht en troost, maar ook een oproep om onder het volk eenheid in de hand te werken, naastenliefde en genezing. De eenheid die wij delen en vieren, ontstaat uit verscheidenheid. Zij valoriseert de verschillen tussen de mensen als een bron van onderlinge verrijking en groei: zij nodigt uit om samen te zijn in een cultuur van ontmoeting en solidariteit.

Mocht u in uw bisschopsambt voortdurend de ervaring opdoen van de leiding en hulp van de Heer in uw inzet om genezing en gemeenschap te bevorderen op elk niveau van het Kerkelijk leven, zodanig dat het heilig volk van God door zijn voorbeeld van vergeving en verzoenende liefde, zout en licht kan zijn voor harten die naar deze vrede verlangen en die de wereld niet kan geven. De katholieke gemeenschap in Myanmar mag fier zijn over haar profetisch liefdesgetuigenis voor God en de naaste dat tot uiting komt in de inzet voor de armen, voor wie beroofd zijn van hun rechten en vooral in deze tijd, voor zoveel ontheemden die bij wijze van spreken, gewond langs de straat liggen. Ik vraag u mijn dank over te brengen aan iedereen die zich zoals de goede Samaritaan edelmoedig wijdt om aan deze mensen en hun naaste in nood, de balsem van genezing te brengen, zonder rekening te houden met godsdienst of volksgroep.

Uw ambt van genezing vindt een bijzondere uitdrukking in de inzet voor de oecumenische dialoog en interreligieuze samenwerking. Ik bid dat uw ononderbroken inspanningen om bruggen van dialoog te bouwen en u met leden van andere godsdiensten te verenigen door vreedzame banden die overvloedig vrucht dragen voor de verzoening in het land. De Conferentie voor Interreligieuze Vrede die in de lente van dit jaar plaatshad in Yangon, is ten overstaan van de wereld een belangrijk getuigenis geweest van de vastbeslotenheid van de godsdiensten om in vrede te leven en iedere daad van geweld en haat die in naam van de godsdienst gepleegd wordt, te verwerpen.

En bij dit proces van genezing, onthoudt dat de Kerk is een "veldhospitaal". Genees, genees de wonden, genees de zielen, genees! Dit is uw eerste opdracht: om te genezen, om de wonden te genezen.

Mijn tweede woord voor u vanavond, is begeleiding. Een goede herder is voortdurend aanwezig bij zijn kudden, hij gaat aan haar zijde en leidt haar. Zoals ik graag zeg, moet een herder de geur van zijn schapen dragen, vergeet dat niet! En ook de geur van God. Op onze dagen zijn wij geroepen een Kerk te zijn die naar buiten gaat, om het licht van Christus te brengen in elke periferie. vgl: Evangelii Gaudium [[[4984|20]]] Als bisschop zijn uw leven en ambt geroepen om u deze geest van missionair engagement eigen te maken, vooral door regelmatige pastorale bezoeken aan de parochies en gemeenschappen waaruit uw lokale Kerken bestaan. Het is een bevoorrecht middel om als een liefhebbende vader te begeleiden, zodat uw priesters door hun dagelijkse inzet hun kudde kunnen doen groeien in heiligheid, trouw en geest van dienstbaarheid. Ik sprak over begeleiding van de priesters: wees hen nabij, vergeet niet dat de priester de meest nabije naaste van de bisschop is. Mogen alle priesters niet alleen weten maar ook voelen dat zij in hun bisdom een vader hebben.

Met Gods genade heeft de Kerk in Myanmar een stevig geloof en vurige missionaire adem geërfd. Blijf met de priesters en religieuzen, de leken doordringen van de authentieke geest van een missionaire leerling en blijf een wijze inculturatie zoeken van de Evangelische boodschap in het dagelijks leven en de tradities van uw lokale gemeenschappen. De bijdrage van catechisten is op dit vlak essentieel. Hun groei door middel van opleiding moet voor u een prioriteit blijven. En vergeet niet dat catechisten in elke parochie, zuilen van de evangelisatie zijn.

Ik zou u bovenal bijzondere inzet willen vragen voor de begeleiding van jongeren. Weest begaan met hun vorming in de gezonde morele principes die hen leiden om de uitdagingen aan te gaan van een wereld die bedreigd wordt door ideologische en culturele kolonisatie. De volgende bisschoppensynode zal niet alleen over deze aspecten gaan, maar zal de jongeren direct interpelleren door naar hun geschiedenis te luisteren en hen te betrekken in de gemeenschappelijke onderscheiding voor een betere Evangelieverkondiging in de komende jaren. Eén van de grote zegeningen van de Kerk in Myanmar zijn haar jongeren en in het bijzonder het aantal seminaristen en jonge religieuzen. Danken wij God daarvoor. In de geest van de synode vraag ik u, maak hen alstublieft betrokken en steun hen op hun weg van het geloof, want zij zijn door hun idealisme en enthousiasme geroepen om blije en overtuigende Evangelieverkondigers te zijn voor jongeren van hun leeftijd.

Mijn derde woord voor u, is profetie. De Kerk in Myanmar getuigt dagelijks van het Evangelie door haar educatieve en caritatieve werken, haar verdediging van de mensenrechten en steun aan democratische principes. Wil de katholieke gemeenschap de mogelijkheid geven een constructieve rol te blijven spelen in het leven van de samenleving door uw stem te laten horen in kwesties van nationaal belang, vooral door te insisteren op eerbied voor ieders waardigheid en rechten, in het bijzonder van de armsten en meest kwetsbaren.

Ik vertrouw erop dat de vijfjarige pastorale strategie die de Kerk heeft ingevoerd, rijke vrucht zal dragen in de ruimere context van de staatsopbouw, niet alleen voor de toekomst van de lokale gemeenschappen voor ook voor heel het land. Ik verwijs in het bijzonder naar de noodzaak om het milieu te beschermen en een correct gebruik te verzekeren van de natuurlijke rijkdommen van het land voor het welzijn van de komende generaties. Het behoud van de schepping, die Gods gave is, mag niet gescheiden worden van een gezonde humane en sociale ecologie. Inderdaad “authentieke bescherming van onze verhouding tot de natuur is niet te scheiden van broederlijkheid, rechtvaardigheid en trouw aan anderen”. Laudato Si' [[5000|70]]

Dierbare broeders Bisschoppen, ik dank God voor dit gemeenschappelijk moment en bid dat dit samenzijn ons zou versterken in ons engagement om trouwe herders en dienaren te zijn van de kudde aan wie Christus ons heeft toevertrouwd. Ik weet dat uw ambt boeiend is en dat u met uw priesters dikwijls zwoegt onder “de last van de dag en de brandende hitte” (Mt. 20,12). Ik roep u op het evenwicht te bewaren voor uw gezondheid, zowel lichamelijk als spiritueel, en vaderlijk aan de gezondheid van uw priesters te denken.

En wat geestelijke gezondheid betreft, herinner u de eerste taak van een bisschop. Wanneer de eerste christenen klachten hoorden vanwege de hellenisten omdat men zich niet goed bekommerde om hun weduwen en wezen, zijn de apostelen samen gekomen en hebben zij de diakens “uitgevonden”. Petrus kondigde dit nieuws en tevens de plicht van de bisschop als volgt aan: “wij zullen onszelf blijven wijden aan het gebed en de bediening van het woord”. (Hand. 6, 1-6) [[b:Hand. 6, 1-6]] Gebed is de eerste plicht van een bisschop. Ieder van ons, bisschoppen, zal zich ’s avonds in zijn gewetensonderzoek moeten afvragen: hoeveel uur heb ik vandaag gebeden?

Dierbare broeders, ik roep u op het evenwicht te bewaren van uw lichamelijke en spirituele gezondheid. Vooral moedig ik u aan dagelijks te groeien in het gebed en de ervaring van Gods verzoenende liefde, want dat is de basis van uw identiteit als priester, de waarborg voor de degelijkheid van uw verkondiging en de bron van de pastorale liefde waarmee u het volk Gods leidt op de paden van heiligheid en waarheid. Met grote genegenheid roep ik de genade van de Heer over u af, over de priesters, religieuzen en alle leken van uw lokale Kerken. En ik vraag u alstublieft niet vergeten voor mij te bidden.

En nu nodig ik u uit om samen het Wees gegroet te bidden, u in het Birmaans, ik in het Spaans.