Jezus geeft een zuiver hart, zonder schijn

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

In het Evangelie van deze zondag wordt ons een twistgesprek gebracht van Jezus met enkele Farizeeën en Schriftgeleerden. De discussie gaat over de waarde van de “overlevering van de voorvaderen” (Mc. 7, 3) [b:Mc. 7, 3] die Jezus, met verwijzing naar de profeet Jesaja, “mensenwet” noemt (Mc. 7, 7) [b:Mc. 7, 7], die nooit de plaats mag innemen van het “gebod van God” (Mc. 7, 8) [b:Mc. 7, 8]. De oude voorschriften in kwestie omvatten niet alleen de geboden van God, geopenbaard aan Mozes, maar ook een aantal verplichtingen die de wet van Mozes nader omschreven. De uitdagers pasten die normen nogal scrupuleus toe en stelden ze voor als uitdrukking van authentieke godsdienstigheid. Daarom verweten ze aan Jezus en zijn leerlingen de overtreding ervan, in het bijzonder van die naar de lichamelijke reinheid verwezen. (Mc. 7, 5) [[b:Mc. 7, 5]] Het antwoord van Jezus heeft de kracht van een profetische uitspraak: “Gij laat het gebod van God varen en houdt vast aan de overlevering van mensen!” (Mc. 7, 8) [b:Mc. 7, 8]. Woorden die ons van bewondering voor onze Meester vervullen. We voelen aan dat in Hem de waarheid is en dat zijn wijsheid ons bevrijdt van vooroordelen.

Maar opgelet! Met deze woorden wil Jezus ook ons, vandaag, waarschuwen als zou de uiterlijke naleving van de wet voldoende zijn om goede christenen te zijn. Zoals toen voor de Farizeeën, bestaat ook voor ons het gevaar onszelf goed te vinden, of slechter, ons beter te achten dan de anderen door het feit alleen dat we de regels, de gebruiken naleven, ook al beminnen we de naaste niet, zijn we hard van hart, zijn we hoogmoedig en verwaand. De letterlijke naleving van de geboden is iets onvruchtbaar als ze ons hart niet verandert en zich niet vertaalt in concrete houdingen: openstaan voor de ontmoeting met God en zijn woord in het gebed, de rechtvaardigheid en de vrede nastreven, de armen, de zwakken en onderdrukten ter hulp komen. We weten allemaal hoeveel kwaad aan de Kerk berokkend wordt, en hoeveel ergernis gegeven wordt in onze gemeenschappen, in onze parochies, in onze wijken door hen die zich zeer katholiek noemen en dikwijls ter kerke gaan, maar verder, in hun dagelijks leven, hun gezin verwaarlozen, kwaadspreken over anderen enzovoort. Dat is wat Jezus veroordeelt, want dit is een christelijk tegengetuigenis.

Voortgaande in zijn onderricht vestigt Jezus de aandacht nog op een dieper element en zegt: “Niets kan de mens bezoedelen wat van buiten af in hem komt. Maar wat uit de mens komt, dat bezoedelt de mens” (Mc. 7, 15) [b:Mc. 7, 15]. Op deze wijze onderlijnt Hij de voorrang van het innerlijke, van het 'hart': het zijn niet de uiterlijkheden die ons heilig maken, maar het is het hart dat uitdrukking geeft aan onze bedoelingen, aan onze keuzen en aan het verlangen om alles uit liefde voor God te doen. De uiterlijke houdingen zijn het gevolg van wat we in ons hart besloten hebben, niet omgekeerd. Als het hart niet verandert maakt het uiterlijk gedrag ons niet tot ware christenen. De grens tussen goed en kwaad loopt niet buiten ons, maar door ons heen. We moeten ons de vraag stellen: waar is mijn hart? Jezus zei: ”Waar je schat is daar is je hart”. Wat is mijn schat? Is dat Jezus en zijn onderrichting? Dan is het hart goed. Of is de schat iets anders? Hoe dan ook het is het hart dat zich moet zuiveren en zich bekeren. Zonder een zuiver hart, kunnen we niet echt propere handen hebben en lippen die oprechte woorden van liefde spreken (…), lippen die woorden van mededogen spreken en van vergeving. Alleen een oprecht en zuiver hart kan dit doen.

Laten we de Heer, door bemiddeling van de heilige Maagd, vragen dat Hij ons een zuiver hart schenkt, vrij van elke schijn. Dat is wat Jezus over de Farizeeën zegt “huichelaars”, want zij zeggen het ene en doen het andere. Een hart bevrijd van elke schijn, zodat we in staat zijn te leven volgens de geest van de wet en haar doel te realiseren en dat is de liefde.

Na het bidden van het Angelusgebed
{...}

Helaas verloren ook in de afgelopen dagen talrijke migranten op hun verschrikkelijke t hun leven. Voor al deze broeders en zusters bid ik en nodig ik u uit voor hen te bidden. Vooral verenig ik me in gebed met kardinaal Schönborn, die hier vandaag aanwezig is. Ik bid voor de gehele kerk van Oostenrijk en voor de 71 slachtoffers, onder wie vier kinderen, die in een vrachtwagen op de snelweg tussen Wenen en Boedapest gevonden werden. Laten wij bidden om Gods barmhartigheid en laten we ervoor bidden dat hij ons helpt om effectief samen te werken in onze strijd tegen deze misdaad jegens de gehele familie van de mensheid. Laten we bidden voor de vluchtelingen die lijden en voor allen die hun leven verloren.

{...}