Gemeenschappelijke verklaring over de gesprekken tussen de Rooms Katholieke Kerk en de Anglicaanse Gemeenschap

In deze stad Rome, van waaruit de heilige Augustinus. stichter van de zetel van Canterbury, door de heilige Gregorius naar Engeland werd gezonden en deze zetel beschouwen alle Anglicanen heden als het middelpunt van hun christelijke gemeenschap -, hebben zijne heiligheid Paus Paulus VI en zijne genade Michael Ramsey, Aartsbisschop van Canterbury, de Anglicaanse Gemeenschap vertegenwoordigend, elkaar ontmoet om elkaar broederlijk te begroeten. Aan het eind van hun ontmoeting danken zij de almachtige God. die door de werking van de Heilige Geest in deze laatste jaren een nieuwe atmosfeer van christelijke broederschap tussen de Rooms-Katholieke Kerk en de kerken van de anglicaanse gemeenschap [d:268] heeft geschapen.

Deze ontmoeting van 23 maart 1966 betekent een nieuwe fase in de ontwikkeling van broederlijke betrekkingen, gebaseerd op christelijke liefde, en van oprecht streven naar verwijdering van de oorzaken der wrijving en naar herstel van de eenheid.

Bezield door het verlangen te gehoorzamen aan het gebod van de Heer, die zijn leerlingen opdracht gaf elkander lief te hebben, verklaren zij, dat zij met zijn hulp al datgene in de handen van de God van barmhartigheid willen neerleggen, wat in het verleden met dit gebod der liefde strijdig was, en dat zij zich de houding van de apostel eigen maken die zegt der te tellen wat achter mij ligt, werp ik mij waarts en ijl naar het doel: de kampprijs van hemelse roeping' (Fil. 3, 13-14) [b:Fil. 3, 13-14].

Zij geven uitdrukking aan hun verlangen, dat alle Christenen, die tot deze beide kerkelijke gemeenschappen behoren, bezield mogen worden door deze zelfde gevoelens van eerbied, hoogachting en broederlijke liefde, en teneinde deze gevoelens tot volle ontwikkeling te brengen, stellen zij zich voor een vergaande dia&loog te openen tussen de Rooms-Katholieke Kerk en de Anglicaanse Gemeenschap, een dialoog die, gebaseerd op de Evangeliën en op de oude gemeenschappelijke tradities, moge leiden tot die eenheid in waarheid, waarvoor Christus gebeden heeft.

Deze dialoog moet niet alleen theologische vraagstukken tot onderwerp hebben, zoals de Heilige Schrift, de overlevering en de liturgie, maar ook kwesties die beiderzijds als praktische moeilijkheden worden ervaren. Zijne heiligheid de Paus en zijne genade de Aartsbisschop van Canterbury zijn er zich terdege van bewust dat ernstige hindernissen een herstel van de volledige gemeenschap van geloof en sacramenteel leven in de weg staan; niettemin zijn zij volkomen met elkaar eens in hun besluit tussen beide kerkgenootschappen verantwoorde contacten te bevorderen op elk gebied van het kerkelijk leven, waarop samenwerking tot beter begrip en diepere genegenheid kan leiden, en gezamenlijk naar oplossingen te zoeken voor alle grote problemen, waarvoor zij die in God geloven zich in de hedendaagse wereld gesteld zien.

Moge door deze samenwerking, met de genade van God de Vader en de verlichting van de Heilige Geest, het gebed van onze Heer Jezus Christus voor de eenheid onder zijn leerlingen nader tot zijn vervulling komen.
Moge gelijk met dit voortschrijden naar eenheid ook de vrede in de wereld versterkt worden, de vrede die Hij alleen kan geven, die vrede schenkt "welke alle kennis te boven gaat".
Moge voor eeuwig deze vrede tezamen met de zegen van de almachtige God, Vader, Zoon en Heilige Geest, onder de mensen verblijven.