Gelijkenis van gemeenschap

Paus Johannes Paulus II bezocht de gemeenschap van Taizé op 5 oktober 1986. Na een tijd van gebed met allen die aanwezig waren op de heuvel, ontmoette de paus de broeders van de gemeenschap.

Beste broeders,

In de intimiteit van deze korte ontmoeting zou ik u mijn genegenheid en vertrouwen willen uitdrukken met dezelfde eenvoudige woorden waarmee paus Johannes XXIII, die u zeer liefhad, broeder Roger eens begroette: "Ah, Taizé, die kleine lente!"

Mijn wens is dat de Heer u bewaart als een bloeiende lente en dat Hij uw eenvoud bewaart, in evangelische vreugde en de openheid van broederlijke liefde.

Ieder van u is hier gekomen om te leven in Gods barmhartigheid en in gemeenschap met zijn broeders. Door u uit liefde tot Christus met heel uw wezen aan Hem toe te wijden, hebt u zowel het ene als het andere gevonden.

Maar bovendien hebt u, zonder het te zoeken, duizenden jongeren, overal vandaan hierheen zien komen. Zij worden aangetrokken door uw gebed en uw gemeenschapsleven. Men mag welhaast denken dat deze jongeren het geschenk en het middel zijn dat de Heer u geeft, als aanmoediging om bij elkaar te blijven in de vreugde en de zich steeds vernieuwende gave van uw leven, als een lente voor allen die het echte leven zoeken.

Uw werk, rust en gebed, alles wordt iedere dag bezield door het Woord van God, dat zich van u meester maakt en uw eenvoud bewaart, dat wil zeggen dat u leeft als kinderen van de hemelse Vader, als broeders en dienaars van allen in de vreugde van de Zaligsprekingen.

Daarbij vergeet ik niet dat uw gemeenschap in zijn unieke, oorspronkelijke en zelfs, in zekere zin, voorlopige roeping, verbazing kan wekken en op onbegrip en achterdocht kan stoten. Maar vanwege uw ijver voor de verzoening van alle christenen in een volledige gemeenschap, en uw liefde voor de Kerk zult u, daar ben ik zeker van, voortdurend beschikbaar blijven voor de opdracht van de Heer.

U luistert naar kritiek of suggesties van christenen uit verschillende kerken en christelijke gemeenschappen en behoudt daarvan het goede. U blijft met allen in gesprek, doch aarzelt ook niet om uw verwachtingen en voornemens tot uitdrukking te brengen. Daardoor zult u de jongeren niet teleurstellen en draagt u ertoe bij dat de door Christus gewilde inzet voor de hernieuwde, zichtbare eenheid van zijn Lichaam in de volle gemeenschap van éénzelfde geloof, nooit zal verflauwen. U weet hoezeer ik mijnerzijds de oecumene beschouw als een noodzakelijke taak die op mij rust, als een pastorale prioriteit in mijn ambt, waarbij ik reken op uw gebed.

Doordat u zelf een 'gelijkenis van gemeenschap' wilt zijn, zult u allen die u ontmoet, helpen om trouw te blijven aan de kerk waartoe zij vanuit hun opvoeding en gewetenskeuze behoren, maar ook om steeds dieper door te dringen in het geheim van gemeenschap, dat de Kerk is in de ogen van God.

Door de gave die Hij zijn Kerk schenkt, wekt Christus namelijk krachten van liefde in iedere christen. Hij maakt ons tot mensen met een hart voor universele gerechtigheid en vrede en geeft ons de mogelijkheid om die te bewerken. Hij stelt ons in staat om, vanuit het evangelie, contemplatie en actie te verbinden met als doel de volledige bevrijding van de mens, van elk mens en van heel de mens.

Beste broeders, ik dank u dat u mij hebt uitgenodigd en mij zo de gelegenheid gegeven hebt om naar Taizé terug te keren. Moge de Heer u zegenen en u in zijn vrede en liefde bewaren!