"Opdat ze leven mogen hebben en dit in overvloed" (Joh. 10, 10)

Al enige jaren is 11 februari, de dag waarop de Kerk de verschijningen van Onze Lieve Vrouwe te Lourdes herdenkt, op een toepasselijke wijze verbonden met een belangrijk gebeuren: de viering van de Wereldziekendag. In 2002 vieren we dit voor de tiende keer. Het zal plaatsvinden bij de Schrijn van Onze Lieve Vrouwe van Goede Gezondheid in Vailankanny, de bekende Mariabedevaartsplaats in Zuid-India, ook bekend als het "Lourdes van het Oosten" Lourdes van het Oosten [[3685|(1)]]. Overtuigd van de blijken van hulp van de Heilige Moeder en in diepe devotie gaan miljoenen gelovigen naar deze Schrijn, gesitueerd aan de kust van de Baai van Bengalen temidden van de stilte van palmbomen. Vailankanny trekt niet alleen Christelijke pelgrims, maar ook leden van diverse andere godsdiensten, met name Hindoestanen, zien in Onze Lieve Vrouwe van Goede Gezondheid de zorgzame en liefhebbende Moeder van de lijdende mens. In een land met zulke oude en diepe religiositeit als India, is deze Schrijn, gewijd aan de Moeder van God, een ware ontmoetingsplaats van diverse religies en een bijzonder voorbeeld van interreligieuze harmonie en uitwisseling. De Wereldziekendag zal beginnen met een moment van intens gebed voor allen die te lijden hebben onder pijn en gebrek. Op deze wijze geven wij uiting aan onze solidariteit met hen die lijden, een solidariteit die ontstaat uit het besef dat lijden een mysterieuze grond heeft en een plaats heeft in Gods liefdevolle plan met ieder individu. De Dag zal worden voortgezet met diepgaande reflecties en studie op het christelijk antwoord aan de wereld over het menselijk lijden, welke iedere dag wel lijkt te groeien, niet in de laatste plaats door door de mens veroorzaakte ongelukken en ongezonde keuzes, gemaakt door individuen en gemeenschappen. In het heroverwegen van de rol en de taak van de Christelijke instellingen in de gezondheidszorg, zoals ziekenhuizen, en personeel, zullen deze reflecties de ware christelijke waarden welke hen inspireren onderstrepen en bevestigen. Om in de voetstappen van Christus, de heilige Genezer, te treden die kwam "opdat ze leven mogen hebben en dit in overvloed" (Joh. 10, 10) [[b:Joh. 10, 10]] - het thema van de reflecties op deze Dag - betekent dit een onweerlegbare inzet ten gunste van de cultuur van het leven en totale overgave aan de verdediging van het leven vanaf de conceptie tot aan de natuurlijke dood.

Het zoeken naar een nieuwe en effectieve manier om het lijden te verlichten is een waardig streven, maar lijden zal een fundamentele factor in het menselijk leven blijven. In zekere zin is het ten diepste van wat de mens is en treft hem ook in diepste zijn Salvifici doloris [[714|3]]. Medische research en verzorging zullen nooit ten volle de pijn kunnen wegnemen. In zijn diepte en zijn diverse vormen dient het beschouwd te worden vanuit een transcendent perspectief, meer nog dan van een fysieke aard. De diverse religies hebben altijd gezocht naar het antwoord op vragen naar de betekenis van het lijden en ze herkennen de nood van de lijdende mens aan aandacht en liefde. De religieuze overtuiging heeft het systeem van medische verzorging en genezing van de zieken ondersteund en de historie van de diverse religies toont ons dat zij al vanaf de oudste tijden met diverse organisaties actief zijn in de gezondheidszorg Hoewel de Kerk veel vindt dat van waarde en nobel is in de niet-christelijke verklaringen van het lijden, haar eigen verstaan van dit grootse menselijke mysterie is uniek. In het plaats geven van de fundamentele en definitieve betekenis van het lijden "moeten we kijken naar de openbaring van de goddelijke liefde, de uiteindelijke bron van alles wat er bestaat Salvifici doloris [[714|13]]. Het antwoord op de vraag naar de betekenis van het lijden is "gegeven door God aan de mens op het Kruis van Jezus Christus Salvifici doloris [[714|13]] . Lijden, en als een consequentie de oorspronkelijke zonde, heeft daarmee een nieuwe betekenis gekregen; het is geworden tot het deelgenoot zijn aan het verlossende werk van Jezus Christus Catechismus van de Katholieke Kerk [[1|1521]] . Door het lijden op het Kruis heeft Christus het kwaad overwonnen en het voor ons mogelijk gemaakt het ook te overwinnen. Ons lijden krijgt een betekenis en waarde wanneer het in eenheid is met Zijn lijden. Als God en mens heeft Christus het lijden van de mensheid op zich genomen en in Hem heeft het lijden zelf een verlossende kracht gekregen. In deze eenheid tussen het menselijke en het goddelijke brengt het lijden het goede voort en overwint het de boze. In het uiting geven van mijn diepe solidariteit met allen die ook lijden, bid ik diepgaand dat de viering van de Wereldziekendag zal plaatsvinden op een moment van Voorzienigheid om een opening te geven naar een nieuwe horizon voor de betekenis van het leven. Geloof leert ons de uiteindelijke betekenis van het lijden te vinden in Christus' Passie, dood en opstanding. Het Christelijke antwoord op pijn en lijden is nooit die van passiviteit. Door Christus' liefdadigheid uitgedaagd, de liefdadigheid die zijn uiteindelijke uitwerking vindt in het leven en werken van Jezus die "al weldoende rondging" (Hand. 10, 38) [[b:Hand. 10, 38]], gaat de Kerk erop uit om de zieken en lijdenden te bezoeken en hen verlichting en hoop te geven. Dit is niet alleen een act van goedgunstigheid, maar is gebaseerd op medelijden en bezorgdheid, leidende tot zorg en toewijding. Uiteindelijk word je deelgenoot door de onbaatzuchtige zelfgave aan anderen, vooral aan hen die lijden vgl: Salvifici doloris [[[714|29]]]. De evangelische parabel van de Barmhartige Samaritaan beschrijft zeer goed de nobele sentimenten en antwoorden van iemand die geconfronteerd wordt met een medemens in lijden en nood. De barmhartige Samaritaan is iedereen die stopt om iets te doen aan de nood waaraan iemand op dat moment lijdt.

Op dit punt gaan mijn gedachten naar de ontelbare mannen en vrouwen die over de gehele wereld actief zijn op het gebied van de gezondheidszorg, zoals directieleden van gezondheidscentra, kapelaans, doctoren, onderzoekers, verpleegsters, farmaceuten, paramedische werkers en vrijwilligers. Zoals ik verwoord heb in mijn Post-Synodale Exhortatie Ecclesia in Asia [1132], ben ik gedurende talrijke gebeurtenissen tijdens mijn bezoeken aan de Kerk in diverse delen van de wereld diep geroerd door de bijzondere Christelijke getuigenissen van diverse groepen van gezondheidszorgers, vooral zij die werken met gehandicapten en terminale patiënten, als zij die strijden tegen de verspreiding van ziektes als Aids vgl: Ecclesia in Asia [[[1132|(36)]]]. Door de viering van de Wereldziekendag brengt de Kerk tot uitdrukking dat zij dankbaar is en bewondering heeft voor de toegewijde zorgen van vele priesters, religieuzen en leken in de gezondheidszorg, de onbaatzuchtige helpers van de zieken, de lijdenden en de stervenden, werkend vanuit de sterkte en inspiratie die hun geloof in de Heer Jezus en vanuit de Evangelische voorbeeld van de Barmhartige Samaritaan. De opdracht van de Heer bij het Laatste Avondmaal "Doe dit tot Mijn gedachtenis" verwijst niet alleen naar het breken van het Brood, maar verwijst ook naar het lichaam dat gegeven wordt en het bloed dat vloeit uit Christus zelf (Lc. 22, 19-20) [[b:Lc. 22, 19-20]], met andere woorden, door de zelfgave voor anderen. Een bijzondere uitdrukking van deze zelfgave is de dienst aan de zieken en lijdenden. Zij die zich wijden aan deze dienst zullen altijd in de Eucharistie een onuitputtelijk bron vinden aan sterkte en een stimulans voor een voortdurende edelmoedigheid.

In haar benadering van de zieke en de lijdende wordt de Kerk geleid door een precieze en allesomvattende kijk op de menselijke persoon "geschapen naar het beeld van God en begiftigd met een door God gegeven waardigheid en onaantastbare mensenrecht" Ecclesia in Asia [[1132|(33)]]. Op gelijke wijze blijft de Kerk vasthouden aan het principe dat niet alles wat technisch mogelijk is ook moreel aanvaardbaar is. De ontzettende vooruitgang in de medische wetenschap en technieken in de laatste tijd stelt ons allen voor een uitzonderlijke verantwoordelijkheid met betrekking tot het door God gegeven leven - welke altijd een gave blijft in alle ontwikkelingen en omstandigheden. We moeten waakzaam zijn tegen iedere mogelijke aantasting en onderdrukking van het leven: " we zijn wachters voor het leven, niet de eigenaren. Vanaf het moment van de conceptie/bevruchting is het menselijk leven betrokken op Gods scheppende actie en blijft altijd speciaal verbonden met de Schepper, Die de bron en enige doel is van het leven" Ecclesia in Asia [[1132|(35)]]. Stevig verankerd in liefdadigheid zijn Christelijke gezondheidsorganisaties Jezus' eigen missie van de zorg voor de zwakke en de zieke voort te zetten. Als plaatsen waar de cultuur van het leven wordt bevestigd en bewaard, ben ik ervan overtuigd dat ze ook zullen blijven voldoen aan de verwachtingen die ieder lijdend lid van de mensheid heeft gesteld in hen. Ik bid dat Maria, Onze Lieve Vrouwe van Goede Gezondheid, de zorgzame en liefhebbende Moeder van de lijdende mens, haar liefhebbende bescherming zal geven aan allen die gewond zijn in lichaam en geest en dat zij een voorspreekster wil zijn voor allen die hen verzorgen. Moge zij helpen om ons lijden te zien in vereniging met het lijden van haar Zoon op onze weg naar de vreugdevolle hoop op de veilige aankomst in het Huis van de Vader.