Over het neerleggen van het ambt van opvolger van Petrus

Benedictus XVI heeft zich zeer verdienstelijk gemaakt voor de Kerk van Christus. Johannes-Paulus II gaf een schitterende getuigenis door tot het einde door te gaan, ziek te midden van de zieken. De getuigenis van Benedictus XVI vult die van zijn van voorganger aan en is even mooi: hij treedt af [4868] omdat hij fysiek niet langer in staat is het efficiënte bestuur te verzekeren dat de Kerk nodig heeft.

Op het vlak van onderricht is hij, door de diepgang en de helderheid van zijn denken, een van de meeste briljante en overtuigende Pausen uit de geschiedenis van de Kerk. Zijn drie grote encyclieken en zijn drie boeken over Jezus van Nazareth zijn echte parels. Ondanks zijn timide karakter zijn bijna al zijn pastorale reizen voorbeeldige successen geweest, in het bijzonder zijn reizen naar Frankrijk [d:310] en Groot-Brittannië [d:288]. Wat de relaties met het jodendom en de islam betreft, heeft hij – ondanks enkele behoorlijk overtrokken geschillen – bepalende stappen gezet. Hij heeft bovendien belangrijke vooruitgang geboekt in de intensifiëring van de oecumenische dialoog met de orthodoxe Kerk en het lutheranisme. Paus Benedictus miste misschien wat spontaan charisma ten overstaan van de grote massa’s, maar hij maakte zeker indruk door zijn bescheidenheid, zijn zachtheid en zijn grote zin voor pedagogie.

Met het verstrijken van de tijd zal steeds duidelijker worden hoe onrechtvaardig het was dat men de katholieke Kerk wou beschadigen door zijn verklaringen in te korten, door ze uit hun context te halen of door ze exact het tegendeel te laten zeggen van zijn echte gedachten, altijd zo overwogen en genuanceerd.

Benedictus XVI : een grote Paus die de Heer aan zijn Kerk gaf na het pontificaat van Johannes Paulus de Grote.

Mgr A.-J. Léonard,
aartsbisschop van Mechelen-Brussel