De sluwheid van de wereld met christelijke sluwheid beantwoorden

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Vandaag brengt Jezus ons tot een bezinning op twee tegengestelde levensstijlen: de wereldgezinde en die van het Evangelie. De geest van de wereld is niet de geest van Jezus. Hij doet het bij middel van de parabel over de ontrouwe en corrupte rentmeester die door Jezus wordt geprezen ondanks zijn oneerlijkheid. (Lc. 16, 1-13) [[b:Lc. 16, 1-13]] Men moet onmiddellijk preciseren dat deze rentmeester niet als na te volgen voorbeeld wordt opgevoerd, maar als voorbeeld van sluwheid. Deze man wordt beschuldigd van slecht beheer van de zaken van zijn heer en, vóór zijn ontslag, tracht hij op slinkse wijze de welwillendheid te winnen van de schuldenaren door hen een deel van de schuld kwijt te schelden om op die wijze zich van een toekomt te verzekeren. In zijn commentaar bij dit gedrag zegt Jezus: “De kinderen van deze wereld gaan onderling immers handiger te werk dan de kinderen van het licht” (Lc. 16, 8) [b:Lc. 16, 8].

Wij worden geroepen om deze wereldgezinde slimheid te beantwoorden met christelijke slimheid die ene gave van de Heilige Geest is. Het komt er op aan afstand te nemen van de geest en de waarden van de wereld, zo geliefd door de duivel, om te leven volgens het Evangelie. Hoe komt wereldgezindheid aan het licht? Wereldgezindheid blijkt uit houdingen van corruptie, van misleiding, van machtsmisbruik en is de meest verkeerde weg, de weg van de zonde want van het één komt het ander. Het is als een ketting, ook al is het – jazeker – over het algemeen de meest gemakkelijk begaanbare weg. De geest van het Evangelie daarentegen vraagt een ernstige levensstijl – ernstig, maar blij, vol vreugde! - ernstig en met inzet, getekend door eerlijkheid, door correctheid, tegenover de anderen en tegenover hun waardigheid, door plichtsbesef. Dat is de christelijke slimheid!

De loop van het leven vraagt noodzakelijkerwijze de keuze tussen twee wegen: tussen eerlijkheid en oneerlijkheid, tussen trouw en ontrouw, tussen egoïsme en altruïsme, tussen goed en kwaad. Tot het volk Israël, dat deze twee wegen bewandelde, zei de profeet Elia: “Hoe lang nog blijft gij op twee gedachten hinken?” (1 Kon. 18,21) [b:1 Kon. 18,21]. Dat is een mooi beeld. Het is belangrijk de richting te kiezen en eens men de juiste gekozen heeft, met vuur en beslistheid die weg te gaan, vertrouwend op de genade van de Heer en met de steun van zijn Geest. De conclusie van de evangelische passage is krachtig en categoriek: “Geen knecht kan twee heren dienen, want hij zal of de een verfoeien en van de ander houden, of zich hechten aan de eerste en de ander verachten. Je kunt niet tegelijk God dienen en de geldduivel” (Lc. 16,13) [b:Lc. 16,13].

Met deze lering spoort Jezus ons vandaag aan een duidelijke keuze te maken tussen Hem en de geest van de wereld, tussen de logica van de corruptie, van het machtsmisbruik en van de gierigheid en die van de recht geaardheid, van de mildheid en van het delen. Men gaat met corruptie om zoals men met drugs omgaat: men denkt ze te kunnen gebruiken en er naar believen mee te kunnen stoppen. Men begint met weinig: een steekpenning hier, wat smeergeld daar... En zo doende verliest men stilaan zijn eigen vrijheid. Ook corruptie leidt tot gewenning en veroorzaakt armoede, uitbuiting, lijden. Talloos zijn vandaag in de wereld de slachtoffers! Talloze slachtoffers van de wijd verspreide corruptie. Wanneer we daarentegen de evangelische logica trachten te volgen van de onkreukbaarheid, van de doorzichtigheid van bedoelingen en gedrag, van de broederlijkheid, dan worden we ambachtslieden van de gerechtigheid en openen we horizonten van hoop voor de mensheid. In de belangeloosheid en in de gave van zichzelf aan de broeders, dienen we de goede heer: God.

De Maagd Maria helpt ons bij elke gelegenheid en ten allen prijze de juiste weg kiezen en de moed op te brengen om tegen de stroom in te gaan en zo Jezus en zijn Evangelie te kunnen volgen.