Ontmoeting met de jongeren

Beste jongeren, Op de eerste plaats wil ik aan jullie zeggen dat ik heel tevreden ben jullie te ontmoeten. Ik dank God voor deze mogelijkheid die Hij mij biedt om een tijdje met jullie door te brengen, als een vader van een familie, samen met jullie bisschop en priesters. Ik dank jullie voor de warme genegenheid die jullie mij getoond hebben. Maar ik dank jullie ook voor wat jullie mij verteld hebben door middel van twee van jullie ‘woordvoerders’, Francesca en Cristian. Jullie hebben mij vragen voorgelegd, met veel stoutmoedigheid en tezelfdertijd hebben jullie getoond dat jullie sterke punten, overtuigingen hebben. En dat is heel belangrijk. Jullie zijn jongen en meisjes die nadenken, zich bevragen en die ook de zin voor de waarheid en de goedheid bezitten. Jullie weten dus geest en hart te gebruiken en dat is niet weinig! Integendeel, ik zou zeggen dat dit het belangrijkste is in deze wereld: te leren om op goede wijze het verstand en de wijsheid die God ons geschonken heeft, te gebruiken. De mensen van deze streek hadden in het verleden niet veel middelen om te studeren en nog minder om zich te tonen in de maatschappij maar zij bezaten datgene wat een man en een vrouw werkelijk rijk maakt: het geloof en de morele waarden. Dat is het wat personen en het maatschappelijk leven opbouwen!

Uit jullie woorden komen twee fundamentele aspecten naar voren: één positief en één negatief. Het positieve aspect komt naar voren vanuit jullie christelijke visie op het leven, een opvoeding die jullie ongetwijfeld hebben ontvangen van jullie ouders, grootouders en andere opvoeders: priesters, leraren en catechisten. Het negatieve aspect ligt in de schaduwen die jullie blik verduisteren: er zijn concrete problemen die het moeilijk maken om naar de toekomst te kijken met sereniteit en optimisme, maar er zijn ook valse waarden en illusoire modellen die aan jullie worden voorgesteld en die beloven het leven te vullen terwijl ze in feite het leven leegmaken. Wat dan te doen opdat deze schaduwen niet te zwaar om dragen worden? Ten eerste zie ik dat jullie jongeren zijn met een goed geheugen! Inderdaad, ik was getroffen door het feit dat jullie uitdrukkingen hebben vermeld die ik gebruikt heb in Sydney, Australië tijdens de Wereldjongerendagen in 2008 [d:219]. En vervolgens hebben jullie eraan herinnerd dat de WJD 25 jaar [d:64] geleden ontstaan zijn. Maar vooral hebben jullie getoond een goed geheugen te hebben wat betreft de geschiedenis van jullie streek: jullie hebben mij verteld over een persoon die acht eeuwen geleden geboren werd, de heilige Petrus Celestinus V en jullie vertelden dat jullie hem beschouwen als iemand die nog altijd zeer actueel is. Beste vrienden, op deze wijzen hebben jullie al –zoals men zegt- “een voetje voor”. Inderdaad, een historisch geheugen bezitten is daadwerkelijk “een voetje voor hebben” in het leven omdat zonder het geheugen er geen toekomst is. Er was een tijd dat men zei dat de geschiedenis de lerares van het leven is! De huidige cultuur van het consumeren daarentegen neigt de mens ertoe om zich te verbergen in het heden, hem de zin voor het verleden, voor de geschiedenis te doen verliezen; maar om deze wijze ontzegt men aan de mens ook het vermogen om zichzelf te begrijpen, om problemen op te merken en een toekomst te bouwen. Dierbare jongeren, wat ik jullie dus wil zeggen is het volgende: een Christen is iemand die een goed geheugen heeft, die de geschiedenis liefheeft en probeert deze te begrijpen.

Ik bedank jullie dat jullie mij gesproken hebben over de Heilige Pietro del Morrone, Celestinus V en dat jullie in staat zijn om zijn ervaring vandaag naar waarde te schatten en dit in een wereld die dermate verschillend is maar juist daarom is het nodig om dingen te herontdekken die altijd gelden, die altijddurend zijn, zo bv. het vermogen om te luisteren naar God in de uitwendige maar vooral in de inwendige stilte. Jullie vroegen mij kortelings: “Hoe kan men de roepstem van God herkennen?”. Welnu, het geheim van de roeping ligt in het vermogen en de vreugde om te onderscheiden, te luisteren en Zijn stem te volgen. Maar om dit te doen is het noodzakelijk om ons hart gewoon te maken aan het herkennen van de Heer, om hem te ervaren als een Persoon die mij nabij is en van mij houdt. Zoals ik deze morgen gezegd heb, is het belangrijk om momenten van inwendige stilte gedurende de dag te leren beleven om zo in staat te zijn de stem van de Heer te vernemen. Wees er verzekerd van dat wanneer iemand leert om deze stem te beluisteren en vrijmoedig te volgen, hij voor niets bevreesd is, hij weet en ervaart dat God met hem is, Hij die is de Vriend, Vader en Broeder. Kortweg gezegd: het geheim van de roeping ligt in de verhouding tot God, in het gebed dat groeit precies in de inwendige stilte, in het vermogen om te horen dat God dichtbij is. En dit is waar zowel voorafgaand aan de keuze, voorafgaand aan het moment dus van de beslissing en het op weg gaan als ook nadien indien men trouw wil volharden op de weg. De Heilige Petrus Celestinus was op de eerste plaats dit: een man van het luisteren, van de inwendige stilte, een man van gebed, een man van God. Beste jongeren: vindt altijd een plaats gedurende jullie dag voor God, om Hem te aan horen en met Hem te praten.

Wat dit betreft zou ik zeggen dat er dan nog een tweede iets is: het ware gebed is niet vreemd ten aanzien van de werkelijkheid. Indien het bidden jullie vervreemdt, jullie losmaakt uit jullie werkelijke leven, wees dan op de hoede: het zou niet een echt gebed zijn! Integendeel, de dialoog met God staat garant voor waarheid, voor de waarheid met zichzelf en met de anderen en zo voor de vrijheid. Met God zijn, naar Zijn Woord luisteren, in het Evangelie, in de liturgie van de Kerk is een verdediging tegen de dwalingen van de hoogmoed en de verwaandheid, van de modes en de conformismes en geeft de kracht om werkelijk vrij te zijn, ook van sommige verleidingen die gehuld gaan onder het masker van goede dingen. Jullie vroegen mij: “Hoe kunnen wij ‘in’ de wereld zijn, maar niet ‘van’ de wereld? Ik zeg jullie: net dankzij het gebed, het persoonlijk contact met God. Het gaat er niet om vele woorden uit te spreken –dat deed Jezus al- maar om te verblijven in de aanwezigheid van God, zich in de geest en het hart de uitdrukkingen van het “Onze Vader” eigen te maken, Hij die alle problemen in ons leven omhelst, of door de Eucharistie de aanbidden, het Evangelie in onze kamer te overwegen of door aandachtig deel te nemen aan de liturgie. Dit alles maakt niet los van het leven maar helpt daarentegen om waarlijk zichzelf te zijn in elke omgeving, trouw aan de stem van God die spreekt tot het geweten en vrij van de omstandigheden van het moment? Zo was het ook voor de Heilige Celestinus V: hij wist te handelen volgens zijn geweten in gehoorzaamheid aan God en daarom had hij geen angst en was hij vol moed, ook in de moeilijke momenten, zoals tijdens zijn kort pontificaat, en vreesde hij niet zijn eigen waardigheid te verliezen maar wist hij dat deze ligt in het zijn in de waarheid. En de garantie voor de waarheid is God. Wie Hem volgt heeft geen angst, zelfs niet om aan zichzelf te verzaken, aan zijn eigen ideeën want “wie God bezit, hem ontbreekt het aan niets” zoals de Heilige Theresia van Avila zei.

Beste vrienden, het geloof en het gebed lossen de problemen niet op maar laten toe om deze tegemoet te gaan met een licht en een nieuwe kracht, op een wijze die waardig is voor de mens en ook op de meest serene en daadkrachtige wijze. Als we naar de geschiedenis van de Kerk kijken dan zien we dat deze rijk gevuld is met Heiligen en Zaligen die, vanuit een intense en constante dialoog met God en verlicht door het geloof, in staat zijn geweest om creatieve en altijd nieuwe oplossingen te vinden om te antwoorden op de concrete menselijke noden van alle tijden: gezondheid, onderricht, werk, etc. Hun ondernemingen waren bezield door de Heilige Geest en door een sterke en genereuze liefde voor hun broeders, in het bijzonder voor hen die zwak en minderbedeeld waren. Beste vrienden, laat jullie volledig door Christus veroveren! Ga ook jullie met beslistheid de weg van de heiligheid op, dit is van het in contact zijn, in overeenstemming zijn met God – een weg die openstaat voor iedereen – want dit zal jullie ook meer creatief maken in het zoeken naar de oplossingen voor de problemen die jullie ontmoeten en in het samen ernaar zoeken! Dit is een ander teken waarin de christen zich onderscheidt: hij is nooit een individualist. Misschien zouden jullie tegen mij zeggen: maar indien we kijken naar bv. het leven van de Heilige Petrus Celestinus, zijn keuze voor het kluizenaarsleven, was dat misschien niet individualisme, een vlucht voor de verantwoordelijkheid? Zeker en vast bestaat deze verleiding. Maar zoals de ervaringen, goedgekeurd door de Kerk, leren is het afgezonderde leven van gebed en boete altijd ten dienste van de gemeenschap, het opent naar de anderen toe en is nooit in tegenspraak met de noden van de gemeenschap. De kluizenaars en de abdijen zijn oasen en bronnen van geestelijk leven waaraan allen zich kunnen laven. De monnik leeft niet voor zichzelf maar voor de anderen en hij is er voor het goed van de Kerk en de maatschappij die het contemplatieve leven verzorgt zodat de Kerk en de maatschappij altijd kunnen bevloeid worden door nieuwe kracht, door de werkkracht van de Heer. Beste jongeren, bemin jullie christelijke gemeenschappen, heb geen angst om er te leren samen de ervaring van het geloof te leven! Heb het goed voor met de Kerk: Zij heeft jullie het geloof gegeven, Zij heeft jullie Christus leren kennen! En heb het goed voor met jullie bisschop, jullie priesters: met al onze zwakheden is de aanwezigheid van de priesters kostbaar in het leven!

De rijke jongeling van het Evangelie, nadat Jezus hem had voorgesteld alles achter te laten en Hem te volgen, ging –zoals wij weten-, bedroefd weg omdat hij te zeer gehecht was aan zijn bezittingen (Mt. 19, 22) [[b:Mt. 19, 22]]. Daarentegen zie ik jullie de vreugde! En ook dit is een teken dat jullie christen zijn: dat voor jullie Jezus Christus veel waard is, ook indien het veel vraagt om Hem te volgen, toch is Hij méér waard dan al het andere. Jullie hebben geloofd dat God de kostbare parel is die al het overige waardevol maakt: de familie, de studie, het werk, de menselijke liefde… het leven zelf. Jullie hebben begrepen dat God niets van jullie wegneemt, maar jullie “het honderdvoudige” teruggeeft en ons leven eeuwig maakt want God is de oneindige Liefde, de enigste die ons hart stilt. Graag herinner ik aan de ervaring van Sint-Augustinus, een jongere die met grote moeilijkheden en lang buiten God iets gezocht heeft dat zijn dorst naar waarheid en geluk zou lessen. Maar aan het einde van deze zoektocht heeft hij begrepen dat ons hart zonder vrede is totdat het God vindt, totdat het rust in Hem vgl: 1,1 [[[850]]]. Dierbare jongeren, bewaar jullie enthousiasme, jullie vreugde die geboren is uit de ontmoeting met de Heer en die jullie weten mee te delen aan jullie vrienden en leeftijdsgenoten! Maar ik vertrek tevreden, als een vader die sereen is omdat hij gezien heeft dat de kinderen aan groeien zijn en dit goed doen. Ga op weg, dierbare jongens en meisjes! Ga de weg op van het Evangelie; bemin de Kerk, onze Moeder; wees eenvoudig en zuiver van hart; wees mild en sterk in de waarheid, nederig en genereus. Ik vertrouw jullie toe aan jullie patroonheiligen, aan de Heilige Petrus Celestinus en vooral aan de Maagd Maria en van harte zegen ik jullie. Amen.