"Moest de Messias dat alles niet lijden om in zijn glorie binnen te gaan?"(Lc. 24, 26)

Deze woorden van Jezus tot de twee leerlingen, toen ze op weg waren naar Emmaus echoëd diep na deze avond, aan het einde van de Kruisweg door het Colosseum. Net zoals wij, hoorden zij spreken over de gebeurtenissen rond het Lijden en Sterven van Jezus. Op de weg terug naar huis, komt Christus als een onbekende pelgrim op hen af en zij haasten zich Hem alles te vertellen "over Jezus, een man die profeet was, machtig in daad en woord in het oog van God en heel het volk" (Lc. 24, 19) [b:Lc. 24, 19] en hoe de hogepriesters en overheidspersonen Hem hebben overgeleverd om ter dood veroordeeld te worden en hoe Hij gekruisigd werd (Lc. 24, 20 - 21) [[b:Lc. 24, 20 - 21]]. En tenslotte zeiden ze: "En wij leefden in de hoop, dat Hij degene zou zijn die Israël ging verlossen!. Maar met dit al is het reeds de derde dag sinds die dingen gebeurd zijn." (Lc. 24, 21) [b:Lc. 24, 21].

"En wij leefden in de hoop...". Deze leerlingen waren ontgoocheld en ontmoedigd. Ook voor ons het moeilijk te begrijpen dat de verlossing gaat langs de weg van offers en dood.

"Moest de Messias dat alles niet lijden om in zijn glorie binnen te gaan?" (Lc. 24, 26) [b:Lc. 24, 26]. Laat ons zelf deze vraag ook stellen aan het einde van deze traditionele Kruisweg in het Colosseum.

Straks zijn we weg van deze plek, die geheiligd is door het bloed van de eerste martelaren, en gaan we onze eigen weg weer. We gaan naar huis, maar met dezelfde gedachten die de leerlingen van Emmaus met elkaar bespraken.

Moge Christus dan ook zich bij ons aansluiten; mag hij ook een metgezel worden op onze weg! Wanneer Hij met ons meegaat, zal Hij uitleggen wat het doel is geweest dat Hij naar Calavarië ging, om voor ons te sterven, ter vervulling van de Schriften. Het droevige gebeuren van de Kruisiging, die we zojuist hebben bemediteerd, wordt juist een uitstekende les.

Geliefde broeders en zusters! De mensen van tegenwoordig moeten de gekruisigde en verrezen Christus ontmoeten!

Wie, behalve dan de Veroordeelde Redder zelf, begrijpt de pijn van die onrechtvaardige veroordeling?

Wie, behalve dan de verachte en vernederde Koning zelf, kan tegemoet komen aan de verwachtingen van zovele mannen en vrouwen die leven zonder hoop en waardigheid?

Wie, behalve de gekruisigde Zoon van God, heeft weet van de pijn en eenzaamheid van zovele gebroken levens, zonder enig uitzicht op een toekomst?

De Franse dichter Paul Claudel schreef dat de Zoon van God "ons de weg heeft getoond weg van het lijden naar de mogelijkheid om dit om te vormen". Positions et propositions [[9178]] Laat we onze harten openen voor Christus: Hij zelf zal antwoord geven op ons geschrei. Hij zelf zal voor ons de mysteries ontvouwen van zijn Lijden en Sterven aan het Kruis.

"Nu gingen hun ogen open en zij herkenden Hem" (Lc. 24, 31) [b:Lc. 24, 31]. Toen Jezus sprak vonden de harten van de twee leerlingen nieuwe rust en begon de vreugde te branden in hun hart. Zij herkenden de Meester aan het breken van het brood.

Moge net zoals zij, de mensen van deze tijd in staat zijn om in het breken van het brood, het mysterie van de Eucharistie, de aanwezigheid van hun Redder te herkennen. Moge zij Hem ontmoeten in het Sacrament van Pasen en hem verwelkomen als hun reisgenoot. Hij zal naar hun luisteren en hun geruststellen. Hij zal hun gids worden, hen leiden langs de paden van het leven naar het huis van de Vader.