Tot de metropolieten, afgezanten van de oecumenische patriarch Athenagoras I

Dierbare broeders in Christus,

Het eerste woord, dat ons op dit ogenblik op de lippen komt, is de uitroep van de gewijde schrijver: 'Haec dies quam fecit Dominus, exultemus et laetemur in ea!' (Ps. 118, 24) [b:Ps. 118, 24]. Ja, waarlijk dit is de dag, die de Heer gemaakt heeft: laat ieder slechts denken aan genade en aan vreugde!

Met u zegenen wij God voor de ontmoeting van vandaag, want zij betekent reeds op zichzelf een innig verheugende gebeurtenis. En men zal in de toekomst kunnen zeggen: hier zijn eeuwen van geschiedenis geëindigd, hier is een nieuw tijdperk begonnen in de betrekkingen tussen de katholieke Kerk en het orthodoxe oosten. Dit is een bijzonder verheven ogenblik. Onder de blik van God, in zijn tegenwoordigheid en in zijn naam - in nomine Domini - begroeten wij u en openen voor u onze armen.

Wij begroeten allereerst u zo waardige personen, die, zoals wij weten, twee uitstekende bewerkers zijt van de grote zaak van het oecumenisme: u, mgr de metropoliet Meliton van Heliopolis en Theira, die met zoveel meesterschap twee panorthodoxe conferenties hebt voorgezeten; u, mgr de metropoliet Chrysostomos van Myra, wiens bisschoppelijke zetel de herinnering oproept van een heilige, die in het Westen sterk vereerd wordt, en die de ijverige secretaris waart van drie panorthodoxe conferenties.

In uw persoon willen wij vervolgens degenen begroeten, die gij vertegenwoordigt en vooral onze dierbare broeder, zijne heiligheid de oecumenisch patriarch Athenagoras I, waarvan de ontmoeting te Jeruzalem voor ons de bron is geweest van onuitsprekelijke emoties, die niet meer uit onze herinnering zullen verdwijnen, zolang wij leven.

Wij kunnen niet weten wat de toekomst ons zal brengen noch de ontwikkelingen, die de dialoog van de liefde zal ondergaan, die tussen de twee kerken op gang gebracht is. Maar wat er ook uit zal voortvloeien, wij wensen, dat het eerste ogenblik van deze gezegende ontmoeting gekenmerkt wordt door vreugde, door de sereniteit van de vrede van Christus, door een houding van wederzijds respect en vertrouwen.

Wij zijn verheugd over de wijsheid en de realiteitszin van de grote lijnen van het program, dat gij zojuist geschetst hebt. Door talrijkere en nog meer broederlijke contacten moet geleidelijk hersteld worden wat de tijden van isolement hadden vernietigd en er moet op ieder niveau van het leven van onze kerken een nieuwe atmosfeer geschapen worden, die op het geschikte moment een vruchtbare theologische dialoog op gang zal kunnen brengen. Als gij van uw kant de voornaamste thema's bestudeert, die het onderwerp zullen uitmaken van de komende broederlijke discussies, dan kent gij ook de plaats, die het verlangen naar en de voorbereiding van deze dialoog inneemt te midden van de werkzaamheden van het (d:Vaticaans concilie) en de katholieke theologen. Wij verheugen ons over de contacten en de gesprekken, die gij wenst te hebben met ons secretariaat voor de eenheid, dat ons daarna verslag zal uitbrengen. Wij behouden onszelf voor om ons te bezinnen en te overleggen om betere wegen uit te stippelen, die van onze kant de geleidelijk hervonden dialoog van liefde en broederschap zullen kunnen versterken, God is ons tot getuige: het is ons enig verlangen om trouw te zijn aan Christus.

Weest daarom, dierbare broeders, gezegend en bedankt omdat gij gekomen zijt in het bijzonder als brengers van een hoopvolle boodschap.

Brengt op uw beurt aan hem, die u zendt, onze eerbiedige en hartelijke groet over en onze broederlijke en toegenegen vredewens. En laat ons u uitnodigen om met ons te volharden in het gebed tot de almachtige God, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest en om ook gezamenlijk de bescherming af te smeken van de gelukzalige maagd Maria, moeder van God en ook onze moeder. Laten wij aan de heilige apostelen Petrus, Paulus en Andreas en aan alle heiligen vragen om ons bij te staan op de wegen van de Heer, voor zijn glorie en voor onze vrede, in de eenheid van geloof en liefde.