Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

In de laatste jaren zijn wij getuigen geweest van afschuwelijk heftige plaatselijke oorlogen en interne conflicten in vrijwel alle continenten. Geweld tussen volken, stammen en rassen hebben mensenlevens verwoest, gemeenschappen die vroeger vreedzaam samenleefden verdeeld en grote smart en haatgevoelens gezaaid. Het grijpen naar geweld brengt verbittering in bestaande spanningen en schept weer nieuwe spanningen. Niets wordt met oorlog opgelost; integendeel, door oorlog wordt alles en iedereen gecompromitteerd. De gevolgen van deze plaag zijn het leed en de dood van ontelbare personen, het verbreken van menselijke verhoudingen en het onherstelbaar verlies van een aanzienlijk deel van het artistieke erfgoed en van het milieu. Oorlog vergroot het leed van de armen; meer nog, schept nieuwe armen omdat middelen voor levensonderhoud, huizen en eigendommen worden verwoest, en omdat het verband van het levensmilieu zelf wordt aangetast. Jongeren zien hun hoop op de toekomst instorten en van slachtoffers worden maar al te vaak de onverantwoordelijke hoofdpersonen van conflicten. Vrouwen, kinderen, ouden van dagen, zieken en gewonden zijn gedwongen om te vluchten en bevinden zich in omstandigheden met geen ander bezit dan dat gene wat ze met zich meedragen. Weerloos en onbeschermd zoeken ze beschutting in andere landen of streken, die dikwijls als zijzelf arm en vol beroering zijn.

Hoewel toegegeven moet worden dat internationale en humanitaire organisaties veel doen om tegemoet te komen aan het tragische lot van de slachtoffers van geweld, voel ik mij toch verplicht alle mensen van goede wil op te roepen om de inspanningen te intensiveren. In enkele gevallen hangt het lot van de vluchtelingen immers af van de welwillendheid van bevolkingsgroepen die hen ontvangen en die op hun beurt ook arm zijn, zo niet nog armer dan zijzelf. Het is alleen met behulp van de belangstelling en de medewerking van de internationale gemeenschap dat bevredigende oplossingen gevonden kunnen worden.

Na zoveel nutteloze bloedbaden is het van fundamenteel belang te erkennen, eens en voor altijd, dat de oorlog nooit het welzijn van de menselijke gemeenschap dient, dat het geweld verwoesting brengt en nooit iets opbouwt, dat de wonden die erdoor veroorzaakt zijn lang blijven bloeden en dat uiteindelijk door de conflicten de toch al trieste omstandigheden van de armen verslechteren en nieuwe vormen van armoede worden geschapen. Het droeve schouwspel van ellende veroorzaakt door oorlogen speelt zich af voor de ogen van de publieke opinie van geheel de wereld. De afschuwwekkende beelden welke ook onlangs verspreid werden door de sociale communicatiemiddelen, mogen tenminste een ernstige vermaning zijn aan allen – individuen, groeperingen en staten – en benadrukken dat het geld niet besteed moet worden aan oorlog, noch moeten worden aangewend om te verwoesten of te doden, maar om de waardigheid van de mens te beschermen, om het leven te verbeteren en om een samenleving op te bouwen, die een authentieke openheid, vrijheid en solidariteit kent.