Tot de typerende kenmerken van onze tijd behoort ongetwijfeld de toenemende socialisering, d.w.z. de steeds grotere frequentie van de maatschappelijke betrekkingen, met als gevolg velerlei vormen van organisatie, doorgaans met een privaat- of publiekrechtelijk karakter. De oorsprong en bron hiervan schijnt te liggen in bepaalde verschijnselen van de moderne tijd, zoals de ontwikkeling van wetenschap en techniek, de sterkere industriële productie, de hogere levensstandaard.

Dit sociaal proces is uitdrukking en oorzaak tevens van een steeds verdergaande overheidsbemoeiing in de meest persoonlijke en daarom zeer belangrijke en delicate kwesties, zoals de gezondheidszorg, het onderwijs en de opvoeding, de beroepskeuze, de methoden van genezing of revalescentie van hen, die geestelijk of lichamelijk gehandicapt zijn. Dit is echter ook een uitdrukking en gevolg tevens van de natuurlijke en bijna onweerstaanbare drang van de mensen om zich spontaan aaneen te sluiten voor het verkrijgen van begeerde goederen, waarvoor de mogelijkheden van het individu niet toereikend zijn. Deze drang heeft, vooral in de laatste tijd, overal groeperingen, organisaties en instellingen doen ontstaan van economische, sociale, culturele, recreatieve, sportieve, professionele en politieke aard, zowel op nationaal als internationaal niveau.