Angelus, 14 november 2021

Dierbare broeders en zusters, goeiedag!

De passage uit het Evangelie van de liturgie van vandaag begint met een zin van Jezus die ons verbaast: “de zon zal verduisteren en de maan zal geen licht meer geven; de sterren zullen van de hemel vallen” (Mc. 13, 24-25) [b:Mc. 13, 24-25]. Doet de Heer nu ook al aan doemdenken? Nee, dat is zeker Zijn bedoeling niet. Hij wil ons alleen doen begrijpen dat alles in deze wereld vroeg of laat voorbijgaat. Ook de zon, de maan en de sterren die het firmament uitmaken – firmament, een woord dat op stevigheid, stabiliteit wijst – zij zijn bestemd om voorbij te gaan.

Op het einde zegt Jezus echter wat niet zal instorten: “Hemel en aarde zullen voorbijgaan maar mijn woorden zullen niet voorbijgaan” (Mc. 13, 31) [b:Mc. 13, 31]. Jezus’ woorden gaan niet voorbij. Hij maakt een onderscheid tussen de voorlaatste dingen, die voorbijgaan, en de laatste dingen, die blijven. Dat is een boodschap voor ons, om ons te oriënteren in onze belangrijke levenskeuzes, om ons te leiden naar wat de moeite loont om in het leven te investeren.

In wat voorbijgaat of in de woorden van de Heer, die voor altijd blijven? Natuurlijk in dit laatste. Maar dat is niet gemakkelijk. Inderdaad, wat onder onze zintuigen valt en ons onmiddellijk voldoening geeft, trekt ons aan, terwijl de woorden van de Heer, hoe mooi ook, het onmiddellijke overstijgen en geduld vragen. Wij worden bekoord om ons vast te klampen aan wat wij zien en aanraken; dat lijkt ons zekerder. Dat is menselijk, dat is de bekoring. Doch, het is bedrog, want “hemel en aarde zullen voorbijgaan, maar mijn woorden zullen niet voorbijgaan”. Vandaar de uitnodiging: het leven niet op zand te bouwen. Als u een huis bouwt, graaft u diep en legt u stevige fundamenten. Alleen een dwaas zou zeggen dat het verloren geld is omdat het niet gezien wordt. Een trouwe leerling is voor Jezus iemand die het leven op de rots bouwt, op Zijn Woord dat niet voorbijgaat (Mt. 7, 24-27) [b:Mt. 7, 24-27], op de stevigheid van Jezus’ woord: dat is het fundament van het leven dat Jezus van ons wil en dat niet zal voorbijgaan.

En nu de vraag – men stelt zich altijd vragen wanneer men het Woord Gods leest : wat is de kern, het kloppende hart van Gods Woord? Wat geeft uiteindelijk stevigheid aan het leven en zal nooit eindigen? De heilige Paulus zegt het ons. De kern, het kloppende hart, dat stevigheid biedt, is de liefde: “De liefde vergaat nimmer” (1 Kor. 13, 8) [b:1 Kor. 13, 8], zegt de heilige Paulus. Wie wel doet, investeert voor de eeuwigheid. Wanneer wij een edelmoedige en dienstbare persoon zien, zachtmoedig, geduldig, niet jaloers, niet praatziek, niet ijdel, die zich niet opblaast van hoogmoed, en respectvol is (1 Kor. 13, 4-7) [[b:1 Kor. 13, 4-7]], is het iemand die de Hemel op aarde bouwt. Misschien wordt hij niet opgemerkt, maakt hij geen carrière, staat hij niet op de voorpagina, en toch zal wat hij doet, niet verloren gaan. Want het goede is nooit verloren, het goede blijft voor altijd.

En wij, broeders en zusters, stellen wij ons de vraag: waarin investeren wij in ons leven? In dingen die voorbijgaan, zoals geld, succes, aanzien, lichamelijk welzijn? Van die dingen nemen wij niets mee. Zijn wij aan aardse dingen gehecht, alsof wij hier voor altijd zouden leven? Zolang we jong zijn, in goede gezondheid, gaat alles goed, maar wanneer het uur van vertrekken komt, moeten wij alles achterlaten. Het Woord van God waarschuwt ons vandaag: het schouwspel van deze wereld gaat voorbij. Alleen de liefde blijft. Zijn leven op het Woord van God funderen, is dus geen vlucht uit de geschiedenis, het is zich onderdompelen in de aardse werkelijkheid om ze stevig te maken, ze door de liefde te transformeren, er het teken van de eeuwigheid in te prenten, het teken van God.

Hier is dan een raadgeving om belangrijke keuzes te maken. Wanneer ik niet weet wat te doen, hoe dan een definitieve, een belangrijke keuze maken, een keuze waarin de liefde voor Jezus betrokken is? Vooraleer te beslissen, stellen wij ons voor dat we recht tegenover Jezus staan, zoals op het einde van ons leven, tegenover Hem die Liefde is. Daaraan denkend, tegenover Hem, op de drempel van de eeuwigheid, nemen we dan een beslissing voor vandaag. Zo moeten wij beslissen: altijd met de blik op de eeuwigheid, op Jezus. Het is misschien niet de gemakkelijkste, de meest onmiddellijke, maar zeker de goede beslissing, dat is zeker. vgl: 187 [[[2749]]]

Moge Onze-Lieve-Vrouw ons helpen om belangrijke keuzes in het leven te maken zoals Zij: overeenkomstig de liefde, volgens God.