Het leven van iedere mens is een liefdesgeschiedenis

Beminde broeders en zusters:

De eucharistieviering waarin ik negen nieuwe priesters voor het bisdom Rome wijdde, zojuist in de Sint-Pietersbasiliek beëindigd . Laten we God danken voor deze gave, een teken van zijn trouwe en voorzienige liefde voor de Kerk. Laten we ons geestelijk aaneensluiten rond deze nieuwe priesters en bidden dat ze de genade van het Sacrament volledig aanvaarden dat hen gelijkvormig heeft gemaakt met Jezus Christus, Priester en Herder. (Joh. 10, 11) [[b:Joh. 10, 11]] En laten we bidden dat alle jonge mensen aandachtig zijn voor de stem van God die innerlijk tot hun hart spreekt en hen oproept om zich van alles te onthechten om Hem ten dienste te staan. De Wereldgebedsdag voor roepingen, die we vandaag vieren, is hieraan gewijd. De Heer roept inderdaad altijd, maar vaak luisteren we niet naar Hem. We worden door veel dingen afgeleid, door andere, meer oppervlakkige stemmen; en dan zijn we bang om de stem van de Heer te beluisteren, omdat we denken dat die onze vrijheid kan wegnemen. In werkelijkheid is ieder van ons de vrucht van liefde: zeker uit de liefde van ouders, maar, dieper, uit de liefde van God. De Bijbel zegt: Zelfs als je moeder niet van je zou houden, ik hou van je, omdat ik je ken en je bemin. (Jes. 49, 15) [[b:Jes. 49, 15]] Op het moment dat ik me deze liefde realiseer, verandert mijn leven: het wordt een antwoord op deze liefde, groter dan enig ander, en daardoor wordt mijn vrijheid volledig gerealiseerd.

De jonge mannen die ik vandaag tot priesters heb gewijd, verschillen niet van de andere jonge mensen, maar ze zijn diep geraakt door de schoonheid van Gods liefde, en ze konden niet nalaten te beantwoorden met heel hun leven. Hoe hebben zij Gods liefde gevonden? Ze hebben haar gevonden in Jezus Christus, in zijn Evangelie, in de Eucharistie en in de gemeenschap van de Kerk. In de Kerk ontdekt men dat het leven van elke mens een liefdesgeschiedenis is. De Heilige Schrift toont ons dit duidelijk, en het getuigenis van de heiligen bevestigt het. Een voorbeeld is de uitdrukking van heilige Augustinus, die in zijn Confessiones [850] zich tot God richt en zegt: «Laat heb ik U bemind, o Schoonheid, altijd oud en altijd nieuw. Laat heb ik U bemind! U was in mij, maar ik was buiten... U was met mij, maar ik was niet met U.... U riep, U schreeuwde en U brak door mijn doofheid heen» X, 27.38 [[850]]

Beste vrienden, laten we bidden voor de Kerk, voor elke plaatselijke gemeenschap, zodat die als een besproeide tuin mag zijn, waar alle zaden van roeping die God in overvloed zaait, kunnen ontkiemen en groeien. Laten we bidden dat deze tuin overal zal worden verzorgd, in de vreugde van ons allen geroepen te voelen, in de verscheidenheid aan gaven. In het bijzonder zouden gezinnen de eerste plaats moeten zijn waar Gods liefde wordt “ingeademd”, wat innerlijke kracht geeft, zelfs te midden van de moeilijkheden en beproevingen van het leven. Wie de ervaring van Gods liefde als gezin beleeft, ontvangt een onschatbare gave die op zijn tijd vruchten afwerpt. Moge de heilige Maagd Maria ons dit alles schenken, model van vrije en gehoorzame ontvangst van de goddelijke roeping, Moeder van elke roeping in de Kerk.

Ná het bidden van het Regina Caeli
{...}

Ik begroet de Spaanstalige pelgrims, in het bijzonder de leerlingen van verschillende scholen in Blanca, Murcia. In het Evangelie van deze zondag stelt Christus zichzelf voor als de Goede Herder die zijn leven geeft voor de schapen (Joh. 10, 11-18) [b:Joh. 10, 11-18]. Laten we Hem vragen om zijn Kerk overvloedige priesterlijke, religieuze en missionaire roepingen te schenken, die hun broeders en zusters helpen Zijn boodschap van redding te aanvaarden. Gezegende zondag.

{...}