Het menselijk bestaan is een weg van geloof

Beste broeders en zusters:

Gistermorgen eindigde de week van retraite die de emeritus patriarch van Venetië, kardinaal Marco Cè, hier in het Apostolisch Paleis predikte. Het waren dagen die volledig gewijd waren aan het luisteren naar de Heer die altijd tot ons spreekt maar meer aandacht van ons verwacht, vooral in deze Vastentijd. We worden hier ook aan herinnerd door de evangelische pagina van deze zondag, die opnieuw het verhaal van de gedaanteverandering van Christus op de berg Tabor verhaalt. Terwijl ze verbluft waren in de aanwezigheid van de getransfigureerde Heer die in gesprek was met Mozes en Elia, werden Petrus, Jacobus en Johannes plotseling omhuld door een wolk, waaruit een stem klonk die zei: "Dit is mijn Zoon, de Welbeminde, luistert naar Hem" (Mc. 9, 7) [b:Mc. 9, 7].

Als iemand de gunst ontvangt een sterke godservaring mee te maken, is het alsof iets wordt beleefd dat lijkt op wat er met de leerlingen gebeurde tijdens de Gedaanteverandering: even wordt voortijdig iets geproefd van wat de gelukzaligheid van het paradijs zal vormen. Over het algemeen zijn dit korte ervaringen die God soms schenkt, vooral met het oog op beproevingen. Maar het wordt niemand gegund om "op de Tabor" te leven zolang hij op deze aarde is. Want het menselijk bestaan is een geloofsweg en als zodanig verloopt deze meer in de schaduw dan in het volle licht, met momenten van schaduw en zelfs duisternis. Zolang we hier verkeren wordt onze relatie met God meer gerealiseerd door te luisteren dan door te zien. En de contemplatie zelf komt als het ware tot stand met gesloten ogen dankzij het innerlijke licht dat in ons wordt ontstoken door Gods woord.

Ook de Maagd Maria, hoewel zij onder alle menselijke schepselen het dichtst bij God was, wandelde dag in dag uit als op een pelgrimstocht van het geloof vgl: Lumen Gentium [[[617|58]]], terwijl zij in haar hart de woorden bewaarde en voortdurend mediteerde die God tot haar richtte, hetzij door de Heilige Schrift, hetzij door de gebeurtenissen in het leven van haar Zoon, in wie ze de mysterieuze stem van de Heer herkende en verwelkomde. Dat is de gave en de toeleg van ieder van ons tijdens de Vastentijd: Christus beluisteren net als Maria. Hem beluisteren in zijn woord, bewaard in de Heilige Schrift. Naar Hem luisteren in de gebeurtenissen van ons leven en trachten daarin de boodschappen van de Voorzienigheid te lezen. Hem tenslotte te beluisteren in de broeders en zusters, vooral in de kleinen en de armen, voor wie Jezus zelf onze concrete liefde vraagt. Naar Christus luisteren en aan zijn stem gehoorzamen: dat is de werkelijke weg, de enige die naar de volheid van de vreugde en de liefde leidt.

Ná het bidden van het Angelus
{...}

Ik groet met genegenheid de Spaanssprekende pelgrims, vooral de gelovigen van de parochiegemeenschap van San Saturnino uit Alcorcón. Op weg naar Pasen nodigt de liturgie van de tweede zondag van de vastentijd ons uit om Jezus te beschouwen als de geliefde Zoon van de Vader die zichzelf geeft voor onze redding, zodat ook wij door het offer van ons leven kunnen worden omgevormd naar zijn beeld. Gezegende zondag!

{...}