Paterno Iam Diu

Ons vaderhart koesterde reeds geruime tijd de wens en voedde reeds lang de hoop, dat het lang verhoopte einde van de vreselijke oorlogsbrand en een herleving van de geest van de christelijke liefde door eendrachtige samenwerking van alle edele harten langzamerhand verbetering zou brengen in den toestand van de streken, vooral in Midden Europa, die door hongersnood en gebrek aan voedsel werden geteisterd.

Maar helaas, onze verwachting is niet ten volle uitgekomen. Van alle kanten immers bereikt ons het bericht, dat in de zo volkrijke landen, waarop wij doelden, het gebrek aan levensmiddelen en kleding nog altijd zo nijpend is, dat men er zich nauwelijks een voorstelling van kan maken. En intussen gaat de gezondheid van de verzwakte personen jammerlijk verloren of wordt zij althans ernstig benadeeld. Dit is vooral bij de kinderen het geval. Hun rampzalig lot is voor ons een reden tot diepe droefheid, een droefheid des te groter, omdat zij in hun onwetendheid volkomen onschuldig zijn aan de moorddadige strijd, waardoor wij bijna overal in de wereld het bloed zagen stromen, en omdat zij daarbij bestemd zijn de ouders te worden van nieuwe geslachten, die van hun geboorte af de zwakte van hun afkomst zullen te dragen krijgen.

Doch gelukkig hebben wij bij onze angsten en drukkende zorgen enige opbeuring gevonden bij het bericht, dat een aantal edele mensen een comité hebben gevormd tot redding der kinderen. Aan dat uitstekende plan, eerbiedwaardige broeders, hebben wij, gelijk het paste, zonder aarzeling de goedkeuring en de steun van ons gezag geschonken. Dat plan immers lag geheel in de lijn van de bijzondere verplichtingen van liefde jegens dien tengere leeftijd, die aan onze Verlosser Jezus Christus zo dierbaar is en die zo weinig uithoudingsvermogen en weerstand bezit.

Trouwens in eenzelfde geval is reeds vroeger onze handelwijze juist dezelfde geweest, Gij zult u nl. herinneren, hoe wij nog niet zo lang geleden alles gedaan hebben om de Belgische kinderen, die bijna omkwamen van honger en gebrek, te hulp komen, en hoe wij voor die kinderen een openlijk beroep gedaan hebben op de liefde van de katholieken. Aan de gezamenlijke milddadigheid der gelovigen is de mogelijkheid der maatregelen voor het behoud van de gezondheid, ja van het leven van zovele onschuldige kleinen voor een groot deel te danken geweest.

Nauwelijks immers hadden de aartsbisschoppen en bisschoppen der Verenigde Staten van Amerika tot dit heerlijke werk aangespoord, of onze wensen vonden bij zeer velen een edelmoedige weerklank. Als wij op dit ogenblik het succes dier onderneming in herinnering brengen, dan is het niet zozeer om onze lof te schenken aan die mensen, wier namen ten volle verdienen in de analen der christelijke liefdadigheid te worden opgetekend, maar dan is het om te bereiken, dat de bisschoppen van geheel de wereld met inspanning van al hun krachten hun invloed bij hun onderdanen aanwenden, om ons plan ook deze keer te doen slagen.

Bij de nadering dan van de geboortedag van Onze Heer Jezus Christus gaan onze gedachten onwillekeurig uit naar die ongelukkige kinderen vooral in Midden Europa, die het ergst te lijden hebben onder het gebrek aan de noodzakelijke levensbehoeften. Onze bezorgdheid voor het lot van dien tengere leeftijd is des te groter, naarmate hij voor ons een sprekender afbeelding is van het goddelijk Kind, dat uit liefde voor de mensen in de grot van Bethlehem te lijden had van winterkoude en van gebrek aan alles. Geen tijd is dus zeker méér aangewezen om ten gunste van de onschuldige kinderen een beroep te doen op de liefde en het medelijden van alle gelovige christenen, ja op het menselijk gevoel van allen die nog niet wanhopen aan de redding van het mensdom.

Ter bereiking van ons doel bevelen wij u dus, eerbiedwaardige broeders, ieder in uw eigen bisdom op de 28ste december a.s. (1919) feest der Onnozele kinderen, een openbare gebedsoefening voor te schrijven en daaronder een collecte bij de gelovigen te laten houden. En om bij deze edelen wedstrijd in weldadigheid nog beter te voorzien in de behoeften van dat grote getal kinderen, zal het goed zijn behalve een geldinzameling er ook een te houden van levensmiddelen, geneesmiddelen, kleren en linnengoed, waaraan de bevolking in die streken meer dan aan andere dingen behoefte heeft. Wat de manier betreft om een billijke verdeling van de giften en een geschikte gelegenheid tot verzending naar de bestemde plaatsen te verzekeren, daarover is het nauwelijks nodig te spreken. De zorg kan men ofwel toevertrouwen aan de comités, die tot dat doel zijn opgericht, zoals wij boven zeiden, of anders kan men iedere andere manier kiezen, die geschikt lijkt.

Deze aansporing, ons ingegeven door onze vaderplicht, die God ons jegens allen heeft opgelegd, is vooral gericht tot de katholieken. Wij vertrouwen echter, dat zij bij allen die nog menselijk gevoel hebben een gunstig gehoor zal vinden. Om aan de overigen een voorbeeld te geven hebben wij, ondanks de aanvragen om hulp die uit alle windstreken onophoudelijk bij ons inkomen, het besluit genomen om, gelet op de stand onze financiën, tot leniging van de nood van de kinderen 100.000 lire bij te dragen.

Intussen verlenen wij als onderpand van welslagen en als teken van onze vaderlijke welwillendheid aan u, eerwaardige broeders, aan heel uw geestelijkheid en uw volk van ganser harte den apostolische zegen in de Heer.

Gegeven te Rome bij St. Pieter, den 24en November 1919, het zesde jaar van ons pausschap.

Paus Benedictus XV