Zich bekeren is geloven in Jezus die gestorven is en verrezen, en zich openstellen voor het licht van zijn goddelijke genade.

Beminde broeders en zusters:

In het Evangelie van deze zondag weerklinken de woorden van Jezus' eerste prediking in Galilea: "De tijd is vervuld en het Rijk Gods is nabij; bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap" (Mc. 1, 15) [b:Mc. 1, 15]. En juist vandaag, op 25 januari, wordt het feest van de "Bekering van Sint Paulus" gevierd. Een gelukkig toeval, vooral in dit Jaar van Sint Paulus, waardoor we de ware betekenis van evangelische bekering kunnen begrijpen -metanoia- door de ervaring van de Apostel te beschouwen. Eigenlijk, in het geval van Sint Paulus, geven sommigen er de voorkeur aan de term "bekering" niet te gebruiken, omdat -zeggen ze- hij al een gelovige was; bovendien was hij een vurige jood, en dus ging hij niet van niet-geloof naar geloof, van afgoden naar God, noch hoefde hij het joodse geloof op te geven om zich aan Christus te hechten. Toch kan de ervaring van de Apostel een model zijn voor elke authentieke christelijke bekering.

De bekering van heilige Paulus vond plaats in de ontmoeting met de verrezen Christus; deze ontmoeting was hetgeen zijn bestaan radicaal veranderde. Op weg naar Damascus overkwam hem wat Jezus in het Evangelie van vandaag vraagt: Saulus bekeerde zich omdat hij dankzij het goddelijke licht "in het Evangelie geloofde". Dit is zijn bekering en de onze: te geloven in de gestorven en verrezen Jezus, en zich open te stellen voor het licht van zijn goddelijke genade. Op dat moment begreep Saulus dat zijn redding niet afhing van goede werken die volgens de wet werden verricht, maar van het feit dat Jezus ook voor hem, de vervolger, was gestorven en uit de dood was verrezen.

Deze waarheid, die dankzij de doop het bestaan van elke Christen verlicht, verandert onze manier van leven volledig. Bekering betekent, ook voor ieder van ons, te geloven dat Jezus "zichzelf heeft overgeleverd voor mij", door te sterven aan het kruis (Gal. 2, 20) [[b:Gal. 2, 20]] en eenmaal verrezen, met mij en in mij leeft. Door te vertrouwen op de kracht van zijn vergeving en mij door zijn hand te laten leiden, kan ik uit het drijfzand van trots en zonde, van leugens en verdriet, van egoïsme en alle valse zekerheid komen, om de rijkdom van zijn liefde te kennen en te beleven.

Beste vrienden, vandaag aan het einde van de Gebedsweek voor de eenheid van de Christenen, krijgt de uitnodiging tot bekering, bevestigd door het getuigenis van Sint Paulus, ook op oecumenisch niveau een bijzondere betekenis. De Apostel wijst ons de gepaste spirituele houding om vooruitgang te kunnen boeken op het pad van de gemeenschap. "Niet dat ik het doel al bereikt heb -schrijft hij aan de Filippenzen. Ik ben nog niet volmaakt! Maar ik streef er vurig naar het te grijpen, gegrepen als ik ben door Christus Jezus" (Fil. 3, 12) [b:Fil. 3, 12]. Zeker, wij christenen hebben het doel van volledige eenheid nog niet bereikt, maar als we ons voortdurend laten bekeren door de Heer Jezus, zullen we het zeker bereiken. De Heilige Maagd Maria, Moeder van de ene en heilige Kerk, verkrijge voor ons de gave van een ware bekering, zodat het verlangen van Christus zo snel mogelijk vervuld kan worden: "Ut unum sint". We vertrouwen haar de gebedsbijeenkomst toe die ik vanmiddag zal voorzitten in de basiliek van Sint Paulus buiten de Muren, waaraan zoals elk jaar de vertegenwoordigers van de kerken en kerkgemeenschappen aanwezig in Rome zullen deelnemen.

Ná het bidden van het Angelus
Vandaag is de Werelddag voor leprapatiënten, die 55 jaar geleden is gestart door Raúl Follereau. De Kerk, die in de voetsporen van Jezus treedt, besteedt altijd bijzondere aandacht aan degenen die door deze ziekte zijn getroffen, zoals ook blijkt uit de boodschap die enkele dagen geleden werd gepubliceerd door de Pauselijke Raad voor Pastorale Gezondheidszorg. Ik ben blij dat de Verenigde Naties met een recente verklaring van de Hoge Commissaris voor de mensenrechten, de staten hebben gevraagd om de bescherming van leprapatiënten en hun families. Wat mij betreft, verzeker ik u van mijn gebeden en hernieuw ik mijn bemoediging aan degenen die met hen worstelen om hun volledige genezing en een goede sociale integratie.

De volkeren van verschillende landen in Oost-Azië bereiden zich voor om de eerste dag van het maanjaar te vieren. Ik wens hen plezier met dit feest. De vreugde is een uitdrukking van in harmonie zijn met jezelf, en dit kan alleen het gevolg zijn van in harmonie zijn met God en zijn schepping. Moge de vreugde altijd levend zijn in de harten van alle burgers van die naties die mij zo dierbaar zijn, en uitstralen naar de wereld.

En nu begroet ik met grote genegenheid de kinderen en jongeren van de Katholieke Actie uit Rome en van enkele parochies en scholen in de stad, die deelgenomen hebben aan de traditionele "Vredeskaravaan". Ik groet de kardinaal-vicaris, die hen heeft vergezeld. Beste kinderen, ik dank jullie voor jullie trouw aan de inzet voor vrede, een toewijding die niet zozeer gebaseerd is op woorden als wel op mogelijkheden en gebaren, zoals een vertegenwoordiger van jullie, Miriam die uit Eritrea komt maar nu Romeinse is, zal zeggen. Ik geef haar het woord.

{Een meisje van de Katholieke Actie leest de boodschap.}

Beste jongeren, wees met de hulp van Jezus altijd vredesbouwers thuis, op school, in de sport en overal. Nogmaals bedankt.

(In het Spaans)

Ik begroet van harte de Spaanstalige pelgrims, in het bijzonder de gelovigen van de parochies van San Bartolomé, San Andrés en Nuestra Señora de los Ángeles uit Murcia, die aanwezig zijn bij dit Mariagebed. De uitnodiging tot bekering en tot geloof in het Evangelie die Jezus verkondigde aan het begin van zijn openbaar leven, heeft zijn relevantie niet verloren. Deze herinnert ons eraan dat ook wij geroepen zijn om alles op te geven wat in strijd is met onze toestand als leerlingen van de Heer en ons steeds meer te vereenzelvigen met zijn gevoelens. Moge het voorbeeld van de Apostel sint Paulus ons hierbij helpen, die het woord van Christus volgzaam aanvaardde en het in praktijk bracht met trouw en samenhang. Gezegende zondag!

Tenslotte voegde de Heilige Vader toe:

We hebben hier twee duiven. Nu laten we de vredesduiven los die de kinderen uit Rome hebben meegebracht.