De Heer is altijd nabij

Beminde broeders en zusters:

In het Evangelie van deze zondag vinden we Jezus die zich terugtrekt op de berg en de hele nacht bidt. De Heer neemt afstand van zowel de mensen als de leerlingen, en toont zijn innigheid met de Vader en de noodzaak om alleen te bidden, weg van de reuring van de wereld. Dit afstand nemen mag niet worden opgevat als desinteresse in mensen of als het verlaten van de apostelen. Bovendien, zoals heilige Mattheüs vertelt, liet hij de leerlingen in de boot stappen om "alvast naar de overkant te varen" (Mt. 14, 22) [b:Mt. 14, 22], om hen daar weer te ontmoeten. Ondertussen was de boot "reeds vele stadiën uit de kust en werd geteisterd door de golven, want zij hadden tegenwind" (Mt. 14, 24) [b:Mt. 14, 24], en "in de vierde nachtwake kwam Hij te voet over het meer naar hen toe" (Mt. 14, 25) [b:Mt. 14, 25]; de leerlingen raakten van streek omdat zij meenden een spook te zien, "en zij begonnen van angst te schreeuwen" (Mt. 14, 26) [b:Mt. 14, 26], ze herkenden hem niet, ze begrepen niet dat het de Heer was. Maar Jezus stelt hun gerust: "Weest gerust, Ik ben het, vreest niet" (Mt. 14, 27) [b:Mt. 14, 27]. Het is een episode waarin de Kerkvaders een grote rijkdom aan betekenis ontdekten. De zee symboliseert het huidige leven en de instabiliteit van de zichtbare wereld; de storm duidt op allerlei beproevingen en moeilijkheden die de mens bedrukken. De boot daarentegen stelt de Kerk voor die op Christus is gebouwd en wordt geleid door de apostelen. Jezus wil zijn leerlingen onderrichten om moedig de tegenslagen van het leven te verdragen, vertrouwend op God, op Degene die zichzelf openbaarde aan de profeet Elia op de berg Horeb in het "suizen van een zachte bries" (1 Kon. 19, 12) [b:1 Kon. 19, 12]. De passage vervolgt met het gebaar van de apostel Petrus, die, gedreven door een impuls van liefde voor de Meester, Hem vroeg om hem uit de boot te laten stappen om naar Hem toe te gaan, lopend over het water. "Maar toen hij merkte hoe hevig de wind was, werd hij bang; hij begon te zinken en schreeuwde: 'Heer, red mij!'" (Mt. 14, 30) [b:Mt. 14, 30]. Heilige Augustinus, die zich voorstelt dat hij zich richt tot de apostel, zegt: de Heer "boog zich en nam u bij de hand. Met uw kracht alleen kunt u niet opstaan. Grijp stevig de hand van Degene die zich naar u neigt" 95, 7: PL 36, 1233 [[838]], en dat zegt Hij niet slechts aan Petrus maar ook aan ons. Petrus wandelt niet op eigen kracht over het water, maar door de goddelijke genade waarin hij gelooft. En wanneer twijfel hem overvalt, wanneer hij zijn blik niet op Jezus richt maar bang is voor de wind, wanneer hij het woord van de Meester niet volledig vertrouwt, betekent dit dat hij zich van Hem verwijdert en vervolgens het risico loopt in de baren des levens ten onder te gaan. Hetzelfde overkomt ons: als we slechts naar onszelf kijken, zijn we afhankelijk van de wind en kunnen we niet langer de stormen, de wateren van het leven weerstaan. De grote denker Romano Guardini schrijft dat de Heer "altijd nabij is, omdat hij aanwezig is in onze bestaansreden. We moeten evenwel onze betrekking tot God ervaren tussen de uiteinden van veraf en dichtbij. De nabijheid sterkt ons, de afstand beproeft ons" Accettare se stessi, Brescia 1992, blz. 71 [[7904]]

Beste vrienden, de ervaring van de profeet Elia die God voorbij hoorde gaan, en de geloofstwijfels van de apostel Petrus doen ons begrijpen dat de Heer, zelfs voordat we hem zoeken en aanroepen, zelf ons tegemoet komt, uit de hemel neerdaalt om uit te reiken naar ons en ons tot zijn hoogte verheft; Hij hoopt slechts dat wij Hem volledig vertrouwen, dat we werkelijk zijn hand pakken. Laten we de Maagd Maria aanroepen, model van totale overgave aan God, zodat, te midden van zoveel zorgen, problemen en moeilijkheden die onze levenszee opjagen, in ons hart het geruststellende woord kan weerklinken van Jezus die ook tot ons zegt: "Weest gerust, Ik ben het, vreest niet!" en ons geloof in Hem vermeerdert.

Ná het bidden van het Angelus

Beste broeders en zusters,

ik volg met grote bezorgdheid de dramatische en groeiende episodes van geweld in Syrië, die veel slachtoffers en ernstig leed hebben veroorzaakt. Ik nodig de katholieke gelovigen uit om te bidden dat de inspanning voor verzoening de overhand zal krijgen over de verdeeldheid en de wrok. Daarnaast hernieuw ik een dringende oproep aan de Syrische autoriteiten en bevolking om het vreedzame samenleven zo snel mogelijk te herstellen en adequaat te reageren op de legitieme aspiraties van de burgers, met respect voor hun waardigheid en in het belang van de regionale stabiliteit. Mijn gedachte gaat ook uit naar Libië, waar het wapengeweld de situatie niet heeft opgelost. Ik dring er bij de internationale organisaties en degenen met politieke en militaire verantwoordelijkheden op aan om opnieuw met overtuiging en vastberadenheid de zoektocht naar een vredesplan voor het land voort te zetten door middel van onderhandelingen en constructieve dialoog.

{begroeting in het Frans}

Wij weten heel goed dat wij in ons leven met meerdere problemen te maken krijgen die op stormen kunnen lijken. Soms is het moeilijk voor ons om te zien dat God aanwezig is in onze geteisterde boot des levens. Laten we op die momenten van zorg of twijfel zoals Petrus tot God roepen: "Heer, red mij!". God is daar! Hij verlaat ons nooit. Laten we niet vergeten elke dag te bidden. Laten we altijd tijd reserveren voor het gebed dat ons ertoe brengt om van de angst naar de liefde over te gaan. Het gebed laat ons het stralende gezicht van God zien, zoals zich dat openbaarde in Jezus tijdens de Gedaanteverandering. Deze aanblik laat ons onze broeders bezien met naastenliefde. Moge Maria ons vergezellen en op een bijzondere manier de honderden jonge Irakezen die hier onder ons aanwezig zijn en die ik met genegenheid begroet. Ik zegen u van ganser harte.

{...}

{begroeting in het Spaans}

Ik begroet de Spaanstalige pelgrims van harte, in het bijzonder de leden van het Kinderkoor van de Parroquia de Nuestra Señora del Milagro uit Valdestillas; de gelovigen uit het bisdom San Luis in Argentinië; de studenten van Paaseiland, Chili; evenals de jongeren van de Maria-congregatie "Mater Salvatoris" uit Caracas. In het Evangelie van deze zondag gaat de Heer lopend over het water de leerlingen tegemoet die in gevaar zijn en zegt hen: "Weest gerust, ik ben het, vreest niet!" Ook wij, hoewel er soms duisternis of tegenwind is in ons leven, zijn geroepen om de liefdevolle aanwezigheid te ontdekken van God, die ons nooit in de steek laat. Nu de viering van de volgende Wereldjongerendag in Madrid [d:264] nadert, nodig ik iedereen uit om de Maagd Maria te vragen om vruchten van deze langverwachte ontmoeting. Zalige zondag.

{...}