Paus Franciscus - 4 oktober 2020
Dit alles kan zeer weinig consistentie hebben als we het vermogen verliezen om de noodzaak van verandering in de menselijke harten, gewoontes en levensstijlen te erkennen. Dit is wat er gebeurt wanneer politieke propaganda, de media en de bouwers van de publieke opinie aandringen op het stimuleren van een individualistische en naïeve cultuur tegenover ongereguleerde economische belangen en de organisatie van samenlevingen in dienst van degenen die al te veel macht hebben. Daarom betekent mijn kritiek op het technocratische paradigma niet dat we veilig kunnen zijn door alleen maar te proberen de excessen ervan te beheersen, want het grootste gevaar schuilt niet in de dingen, in de materiële realiteit, in organisaties, maar in de manier waarop mensen ze gebruiken. De vraag is de menselijke broosheid, de voortdurende menselijke neiging tot egoïsme, die deel uitmaakt van wat de christelijke traditie "lust" noemt: de neiging van de mens om zich op te sluiten in de immanentie van zijn eigen ik, van zijn groep, van zijn kleingeestige belangen. Deze beknoptheid is geen gebrek van onze tijd. Het bestaat omdat de mens de mens is en eenvoudigweg transformeert, verschillende manieren verwerft door de eeuwen heen, met behulp van de instrumenten die het historische moment hem ter beschikking stelt. Maar het is mogelijk om het te domineren met Gods hulp.
