Gebed op de Piazza di Spagna - Maria Onbevlekte Ontvangenis

Op deze dag toegewijd aan Maria ben ik gekomen, als eerste keer als opvolger van Petrus, naar de voeten van dit beeld van de Onbevlekte op de Piazza di Spagna, om de pelgrimage, die mijn voorgangers vele malen gemaakt hebben, voort te zetten. Ik voel dat ik dit doe in de aanwezigheid van de devotie en de liefde van de Kerk, zoals deze leeft in de stad Rome en in de gehele wereld. Ik breng met mij de zorgen en de hoop van de tegenwoordige mensheid en leg deze aan de voeten van de hemelse Moeder van de Verlosser.

Op deze bijzondere dag, de 40e verjaardag van de sluiting van het Tweede Vaticaans Concilie, gaan mijn gedachten naar 8 december 1965, precies naar het einde van de homilie gedurende de Eucharistische viering op het St. Pietersplein, toen de dienaar van God, Paulus VI, zijn gedachten over Maria formuleerde: "de moeder van God en onze geestelijke moeder ... het schepsel waarin het beeld van God zich met absolute helderheid weerspiegelt, zonder een enkele rimpeling, hetgeen helaas wel het geval is in ieder ander menselijk schepsel."

De Paus vroeg toen: "Kunnen wij onze concilie-werkzaamheden beter besluiten, en onze post-conciliaire arbeid beter inzetten dan met een blik op deze nederige vrouw, onze zuster en tegelijk onze hemelse moeder en koningin, zuivere en heilige spiegel van de oneindige schoonheid? Zou de schoonheid van de onbevlekte maagd Maria voor ons geen bron van inspiratie, aanmoediging en vertrouwen zijn? "

Hij sloot toen af: "... wij zijn daarvan overtuigd! Dit is onze groet en ons meest waardevolle wens" vgl: Ascolterete tra poco [[[749]]]

Wanneer we in herinnering roepen de vele gebeurtenissen die de laatste 40 jaar zijn gebeurd, hoe kunnen we dan nu niet die vele momenten opnieuw beleven die de weg van de Kerk belichten in deze periode?
Maria hielp de Herders, en in de eerste plaats de Opvolgers van Petrus, in hun veeleisende dienst aan de service van het Evangelie gedurende deze 40 jaar; zij leidde de Kerk tot een gelovig begrijpen en toepassen van de Conciliaire documenten.

Om deze reden, mij dienstbaar makend als woordvoerder van de gehele kerkelijke gemeenschap, wil ik u Zeer Heilige Maagd danken en richt ik mij tot haar met dezelfde gevoelens en beleving als de Concilievaders, die aan haar het laatste hoofdstuk wijdden van de Dogmatische Constitutie Lumen Gentium [617], daarmee de onverbreekbare band aangeven die de Maagd met de Kerk verbind.

Ja, we willen u danken, Maagd, Moeder van God en onze meest geliefde Moeder, voor uw voorspraak voor het goede van de Kerk. U, die in het aanvaarden van de goddelijke wil zonder reserve geconsacreerd wat met al uw energie tot de persoon en het werk van uw Zoon, leer ons om de mysteries van het leven van Christus in ons hart te bewaren en in stilte te overwegen, zoals u dat deed.

Moge u, die tot aan Calvarië bent gegaan, steeds dieper verenigd met uw Zoon, die vanaf het kruis u als moeder gaf aan de leerling Johannes, ook ons laten voelen dat u altijd ons nabij bent op ieder moment van ons leven, vooral in tijden van duisternis en vervolging.

U, die met Pinksteren in gebed was samen met de Apostelen, roep over ons de gave van de H. Geest af voor de herboren Kerk, help ons te volharden in het getrouw volgen van Christus. Tot u, "een teken van vaste hoop en van troost" richten we ons hoopvol "totdat eens de dag des Heren komt." Lumen Gentium [[617|68]]

U, Maria, wordt aangeroepen in een volhardend gebed door de gelovigen van de gehele wereld omdat u, verheven boven alle engelen en heiligen, een voorspreekster bent bij uw Zoon voor ons, "opdat eindelijk alle volkenfamilies, hetzij zij christenen zijn hetzij zij hun Verlosser nog niet kennen, in vrede en eendracht het geluk mogen hebben in één volk Gods te worden verenigd, tot glorie van de allerheiligste en onverdeelde Drie-eenheid." Lumen Gentium [[617|69]]

Amen.