Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De liefde moet aanwezig zijn in elke sociale relatie en haar doordringen Vgl. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 1889. Dit geldt in het bijzonder voor hen die verantwoordelijk zijn voor het welzijn van de volken. Zij moeten “trachten bij zichzelf te onderhouden en in anderen op te wekken de koningin en meesteres van alle deugden, die de liefde is. Het heil moet immers voornamelijk van overvloedige uitstorting van de liefde verwacht worden. Wij bedoelen de christelijke liefde, die het Evangelie in ’t kort samenvat, en altijd klaar staat om zich voor het geluk van anderen op te offeren” Paus Leo XIII, Encycliek, Over kapitaal en arbeid, Rerum Novarum (15 mei 1891), 45 Vgl. Paus Benedictus XV, Encycliek, Over vrede en christelijke verzoening, Pacem Dei munus pulcherrimum (23 mei 1920) Vgl. Paus Pius XI, Encycliek, Over de aanpassing van de sociale orde, Quadragesimo Anno (15 mei 1931), 88 Vgl. H. Paus Johannes XXIII, Encycliek, Moderne ontwikkeling van het sociale leven en de christelijke beginselen, Mater et Magistra (15 mei 1961) . Deze liefde mag “sociale liefde” Vgl. H. Thomas van Aquino, Questiones disputatae de caritate. a. 9 c of “politieke liefde” Vgl. Paus Leo XIII, Encycliek, Over de viering van de oktobermaand (Rozenkransgebed), Octobre Mense (22 sept 1891), 46 worden genoemd en moet het ganse menselijke ras omvatten Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het lekenapostolaat, Apostolicam Actuositatem (18 nov 1965), 8 Vgl. H. Paus Paulus VI, Encycliek, Over de ontwikkeling van de volken, Populorum Progressio (26 mrt 1967), 44 Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de roeping en de zending van de leken in de Kerk, Christifideles laici (30 dec 1988), 42 Vgl. Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 1939. “Sociale liefde” H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De Verlosser van de mensen, Redemptor Hominis (4 mrt 1979), 15is de antithese van egoïsme en individualisme. Zonder het sociale leven te willen verabsoluteren — zoals in het geval van kortzichtige perspectieven die zichzelf beperken tot sociologische interpretaties — mag men niet vergeten dat de integrale ontwikkeling van de persoon en de sociale groei elkaar wederzijds beïnvloeden. Zelfzucht is daarom de meest schadelijke vijand van een geordende samenleving. De geschiedenis toont welke vernieling in de mensenharten wordt aangericht wanneer de mensen niet in staat zijn om andere waarden of andere effectieve realiteiten naast materiële dingen te erkennen: het obsessieve streven naar het materiële verstikt en blokkeert hun mogelijkheid tot zelfgave.