De taken die verantwoordelijkheid in de sociale en politieke instituties inhouden, vereisen een ernstig en uitgesproken engagement dat in staat is om, door middel van doordachte bijdragen tot het politieke debat, door planning en operationele keuzes, duidelijk de absolute noodzaak aan te tonen van een morele kwalificatie van het sociale en politieke leven. Een ontoereikende aandacht voor de morele dimensie leidt tot de ontmenselijking van het leven in de maatschappij en van sociale en politieke instituties en consolideert de “zondige structuren” Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De ontwikkeling van de mens en de samenleving Twintig jaar na Populorum Progressio van Paus Paulus VI, Sollicitudo Rei Socialis (30 dec 1987), 36: “Leven en handelen in overeenstemming met zijn eigen geweten inzake politieke vraagstukken, betekent geen slaafse aanvaarding van houdingen die vreemd zouden zijn aan de politiek of een soort van confessionalisme; dit is veeleer de weg waarmee christenen hun concrete bijdrage leveren zodat door het politieke leven de maatschappij rechtvaardiger wordt en meer in overeenstemming met de waardigheid van de menselijke persoon” Congregatie voor de Geloofsleer, Activiteiten en het gedrag van de Katholieken op het gebied van de politiek (24 nov 2002), 6 .
