Vooruitzien naar de Verrijzenis

Beminde broeders en zusters:

Met Pasen nog maar twee weken verwijderd, spreken alle Bijbellezingen van deze zondag over de verrijzenis. Maar niet over de verrijzenis van Jezus, die als een absolute nieuwheid zal verschijnen, maar over onze verrijzenis, waarnaar we uitzien en die juist Christus ons heeft geschonken door onder de doden te verrijzen. De dood vertegenwoordigt voor ons inderdaad een muur die ons ervan weerhoudt om vooruit te zien; en toch reikt ons hart voorbij deze muur en hoewel we niet kunnen weten wat daarachter schuilt, denken we er toch over na, we stellen het ons voor en drukken we met symbolen ons verlangen naar de eeuwigheid uit.

De profeet Ezechiël kondigt het Joodse volk in ballingschap, ver van het land Israël, aan dat God de graven van de ballingen zal openen en hen naar hun land zal laten terugkeren, om er in vrede in te rusten. (Ez. 37, 12-14) [[b:Ez. 37, 12-14]] Deze voorouderlijke aspiratie van de mens om bij zijn ouders te worden begraven, is het verlangen naar een «vaderland» dat hem opneemt aan het einde van zijn aardse vermoeidheid. Deze opvatting impliceert nog niet het idee van een persoonlijke verrijzenis uit de dood, aangezien dat pas tegen het einde van het Oude Testament verschijnt, en in Jezus' tijd nog niet door alle Joden werd gedeeld. Bovendien gaat zelfs onder Christenen het geloof in de opstanding en in het eeuwige leven vaak gepaard met veel twijfels en veel verwarring, omdat het om een realiteit gaat die de grenzen van onze rede overschrijdt en een geloofsdaad vereist. In het Evangelie van vandaag - de verrijzenis van Lazarus - horen we de stem van het geloof van de lippen van Marta, de zus van Lazarus. Tot Jezus, die zegt: «Uw broer zal verrijzen», antwoordt zij: «Ik weet dat hij zal verrijzen bij de verrijzenis op de laatste dag» (Joh. 11, 23-24) [b:Joh. 11, 23-24]. En Jezus antwoordt: «Ik ben de verrijzenis en het leven. Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven» (Joh. 11, 25) [b:Joh. 11, 25]. Dit is de echte nieuwheid, die alle barrières doorbreekt en overwint. Christus haalt de muur des doods neer; in Hem woont de volheid van God, die leven is, eeuwig leven. Om deze reden had de dood geen macht over Hem; en de verrijzenis van Lazarus is een teken van zijn volkomen heerschappij over de lichamelijke dood, die als een slaap voor God is. (Joh. 11, 11) [[b:Joh. 11, 11]]

Maar er is nog een dood, die Christus de zwaarste strijd heeft gekost, inclusief de prijs van het kruis: het betreft de geestelijke dood, de zonde, die het bestaan van de mens dreigt te verstoren. Christus stierf om deze dood te overwinnen, en zijn verrijzenis is niet de terugkeer naar het vorige leven, maar de opening van een nieuwe realiteit, een «nieuwe aarde», ten slotte weer verenigd met de hemel van God. Om deze reden schrijft heilige Paulus: «En als de Geest van Hem die Jezus van de doden heeft opgewekt, in u woont, zal Hij die Christus Jezus van de doden heeft doen opstaan, ook uw sterfelijk lichaam eenmaal levend maken door de kracht van zijn Geest, die in u verblijft» (Rom. 8, 11) [b:Rom. 8, 11]. Beminde broeders, laten we ons toevertrouwen aan de Maagd Maria, die reeds aan deze Verrijzenis deelneemt, zodat Zij ons kan helpen met geloof uit te spreken: «Ja, Heer: ik geloof dat Gij de Christus zijt, de Zoon Gods» (Joh. 11, 27) [b:Joh. 11, 27], om te ontdekken dat Hij werkelijk onze redding is.