Aan Patriarch Bartholomeos over de translatio van relieken van Sint Petrus

Aan Zijne Heiligheid Bartholomeos
Aartsbisschop van Constantinopel
Oecumenische Patriarch

Uwe Heiligheid, dierbare Broeder,

Met diepe genegenheid en geestelijke verbondenheid zend ik u mijn hartelijke gelukwensen van genade en vrede in de liefde van de verrezen Heer. In de afgelopen weken heb ik er vaak aan gedacht om u een brief te schrijven om de gift van enkele fragmenten van de relikwieën van de Apostel Petrus die ik u heb geschonken via de vooraanstaande delegatie van het Oecumenisch Patriarchaat onder leiding van Aartsbisschop Job van Telmessos, die deelnam aan het patroonsfeest van de Kerk van Rome, nader toe te lichten.

Uwe Heiligheid weet goed dat de ononderbroken traditie van de Roomse Kerk altijd heeft getuigd dat de Apostel Petrus, na zijn martelaarschap in het Circus van Nero, begraven werd in de aangrenzende necropolis op de Vaticaanheuvel. Zijn graf werd al snel een bedevaartsoord voor de gelovigen uit alle delen van de christelijke wereld. Later richtte keizer Constantijn op de plaats van het graf van de apostel de Vaticaanse basiliek gewijd aan de heilige Petrus op.

In juni 1939, onmiddellijk na zijn verkiezing, besloot mijn voorganger Paus Pius XII om opgravingen te doen onder de basiliek van het Vaticaan. Het werk leidde eerst tot de ontdekking van de exacte begraafplaats van de apostel en later, in 1952, tot de ontdekking, onder het hoofdaltaar van de basiliek, van een begraafplaats die aan een rode muur van het jaar 150 was bevestigd en bedekt was met kostbare graffiti, waaronder een van de belangrijkste graffiti waarbij in het Grieks Πετρος ευι te lezen is. Deze bevatte beenderen die redelijkerwijze als die van de Apostel Petrus kunnen worden beschouwd. Van deze relikwieën, die nu in de necropolis onder de Sint-Pietersbasiliek bewaard worden, heeft Paus Paulus VI negen fragmenten laten verwijderen voor de privé-kapel van de pauselijke woning in het Apostolisch Paleis.

De negen fragmenten werden geplaatst in een bronzen kist met het opschrift "Ex ossibus quae in Archibasilicae Vaticanae hypogeo inventa Beati Petri Apostoli esse putantur: - Botten gevonden in de aarde onder de Vaticaanbasiliek, die beschouwd worden als die van de gezegende Petrus de Apostel". Het was diezelfde kist, dat negen fragmenten van de beenderen van de Apostel bevat, die ik aan Uwe Heiligheid en aan de geliefde Kerk van Constantinopel, die U met zoveel toewijding voorzit, wilde overdragen.

Toen ik nadacht over onze wederzijdse vastberadenheid om samen op weg te gaan naar volledige gemeenschap en God dankte voor de vooruitgang die we al hadden geboekt sinds onze eerbiedwaardige voorgangers meer dan vijftig jaar geleden in Jeruzalem bijeenkwamen [295], dacht ik aan de gift die patriarch Athenagoras aan Paus Paulus VI gaf: een icoon die de fraters Petrus en Andreas weergeeft, verenigd in het geloof en in de liefde voor hun gemeenschappelijke Heer. Deze icoon, die vandaag in opdracht van Paus Paulus VI in de Pauselijke Raad ter bevordering van de Eenheid van de Christenen [d:91] wordt tentoongesteld, is voor ons een profetisch teken geworden van het herstel van de zichtbare gemeenschap tussen onze Kerken waarnaar wij streven en waarvoor wij vurig bidden en werken. In de vrede die uit het gebed geboren is, voelde ik dat het zeer belangrijk zou zijn om enkele fragmenten van de relikwieën van de Apostel Petrus naast de relikwieën van de Apostel Andreas te plaatsen, die vereerd wordt als de hemelse beschermheer van de Kerk van Constantinopel.

Ik voelde dat deze gedachte tot mij kwam van de Heilige Geest, die op zoveel manieren de Christenen ertoe aanzet om de volledige gemeenschap te herwinnen waarvoor onze Heer Jezus Christus bad aan de vooravond van zijn glorieuze Lijden. (Joh. 17, 21) [[b:Joh. 17, 21]]

Dit gebaar is bedoeld als een bevestiging van de reis die onze Kerken hebben gemaakt om dichter bij elkaar te komen: een reis die soms veeleisend en moeilijk is, maar die toch gepaard gaat met duidelijke tekenen van Gods genade. Het voortzetten van deze reis vraagt vooral om geestelijke bekering en hernieuwde trouw aan de Heer, die van onze kant meer inzet en nieuwe, moedige stappen vereist. Moeilijkheden en meningsverschillen, nu en in de toekomst, mogen ons niet afleiden van onze plicht en verantwoordelijkheid als christenen, en in het bijzonder als herders van de Kerk, tegenover God en de geschiedenis.

Het samenvoegen van de relikwieën van de twee broers-apostelen kan ook dienen als een voortdurende herinnering en bemoediging dat, op deze voortdurende reis, onze meningsverschillen niet langer in de weg zullen staan van ons gemeenschappelijk getuigenis en onze evangeliserende missie in dienst van een menselijke familie die vandaag de dag in de verleiding wordt gebracht om een zuiver seculiere toekomst op te bouwen, een toekomst zonder God.

Uwe Heiligheid, geliefde Broeder, ik heb grote troost gevonden in het delen van deze gedachten met u. In de hoop u spoedig weer te ontmoeten, vraag ik u om voor mij te bidden en mij te zegenen, en ik wissel met Uwe Heiligheid een broederlijke omhelzing van vrede uit.

Uit het Vaticaan, 30 augustus 2019

FRANCISCUS