Godgewijd leven: zich door de verrassingen van God laten desoriënteren

Dierbare broeders en zusters,

Het is mij een genoegen u te begroeten ter gelegenheid van uw algemene Vergadering, waarop u de vijfentwintigste verjaardag viert van de Unie van mannelijke en vrouwelijke Religieuzen (CONFER). Deze jaren van nauwe samenwerking tussen mannelijke en vrouwelijke religieuzen waren ongetwijfeld vruchtbaar. Er werden banden van broederschap, wederkerigheid en communio gelegd binnen de taken die eigen zijn aan CONFER, maar ook door de solidariteit en hulpverlening onder Godgewijden, mannen en vrouwen, op vele momenten en in vele omstandigheden.

Ik nodig u uit met vertrouwen te kijken naar de toekomst van het Godgewijde leven in Spanje, volgens het devies dat u voor uw vergadering gekozen heeft: “Ik bereid u een hoopvolle toekomst.” (Jer. 29, 11) [[b:Jer. 29, 11]]

De Heer geeft ons hoop door Zijn boodschappen van blijvende liefde en door Zijn verrassingen die ons soms kunnen desoriënteren, maar die ons uit onze mentale en spirituele geslotenheid helpen treden. Zijn aanwezigheid is een aanwezigheid van tederheid, zij begeleidt ons en engageert ons. Daarom zegt Hij : “Ik ken de plannen die Ik met u heb: ze hebben uw heil op het oog, niet uw onheil, en bereiden u een hoopvolle toekomst. Als ge Mij aanroept en tot Mij bidt, zal Ik u verhoren. Als ge Mij zoekt, met heel uw hart zoekt, zult ge Mij vinden, dan laat Ik Mij vinden (...) breng Ik u weer samen”. (Jer. 29, 11-14) [[b:Jer. 29, 11-14]] De weg die ge als CONFER hebt afgelegd, heeft een vruchtbare geschiedenis, rijk aan voorbeelden van toewijding en van verborgen, stille heiligheid. Men mag voor geen enkele inspanning terugdeinzen om het Spaanse Godgewijde leven te dienen en te bezielen, zodat het niet ontbreekt aan dankbare herinnering noch aan een op de toekomst gerichte blik, want het lijdt geen twijfel dat het Godgewijde leven, zonder zijn onzekerheden en zorgen te verbergen, vol kansen is en begeestering, vol hartstocht en het besef dat het Godgewijde leven vandaag zin heeft.

De Kerk wil dat wij profeten zijn, dat wil zeggen mannen en vrouwen van hoop. Eén van de objectieven van het Jaar van het Godgewijde Leven was precies de aanmoediging om “de toekomst hoopvol tegemoet te gaan”. Wij kennen de moeilijkheden die het religieuze leven vandaag kent, zoals de daling van het aantal roepingen en de veroudering van zijn leden, de economische problemen en de uitdaging van het internationale aspect en de mondialisering, de valstrikken van relativisme, marginalisering en sociale onbeduidendheid ... maar in die omstandigheden richt onze hoop zich op de Heer, de enige die ons kan te hulp komen en redden. vgl: Aan de Godgewijden [[[5736|3]]] Deze hoop spoort ons aan, de Heer om arbeiders te vragen in Zijn oogst (Mt. 9, 38) [[b:Mt. 9, 38]] en te werken aan de evangelisatie van jongeren opdat zij open staan voor de roeping van de Heer. Het is een grote uitdaging: jongeren ter zijde staan om hen aan te steken met de vreugde van het Evangelie en met aanhankelijkheid aan Christus. Er zijn moedige religieuzen nodig, die nieuwe wegen openen, en roepingen moeten aangeboden worden als een fundamentele christelijke optie. Elk stukje geschiedenis is Gods tijd, en ook onze tijd, omdat Zijn Geest waait waar Hij wil, zoals Hij wil en wanneer Hij wil. (Joh. 3, 8) [[b:Joh. 3, 8]] Eender welk ogenblik of eender welke omstandigheid kan een kairos worden, het volstaat aandachtig te zijn om hem te herkennen en als zodanig te beleven.

Maria, onze Moeder, die “al deze dingen in haar hart bewaarde en overwoog” (Lc. 2, 19) [[b:Lc. 2, 19]], zal ons helpen al wat wij van het huidige ogenblik niet begrijpen, te schouwen en ernaar te kijken, door het te bewaren in de verwachting van een toekomst die, al is zij anders, voor het Godgewijde leven vruchtbaar zal blijven.

Het Godgewijde leven is een weg van heiligheid. Als religieuzen moeten wij ons zorgen maken, ons veel moeite getroosten en ons inspannen door werken van barmhartigheid, die het programma van ons leven zijn. vgl: Gaudete et Exsultate [[[6894|107]]] We moeten geen helden zijn en ons evenmin als voorbeeld stellen, maar het gaar erom degenen die lijden nabij te zijn, te begeleiden, met anderen naar alternatieve wegen te zoeken, bewust van onze armoede, maar ook door op de Heer en Zijn grenzeloze liefde te vertrouwen. Vandaar de noodzaak, opnieuw de oproep te horen om met en in de Kerk te leven, onze schema’s en comfortzone los te laten, om nabij te zijn in menselijke situaties van lijden en ontmoediging die wachten op het licht van het Evangelie.

De uitdagingen waaraan het religieuze leven vandaag het hoofd moet bieden, zijn talrijk. De realiteit waarin wij leven, vraagt moedige antwoorden en beslissingen tegenover deze uitdagingen. De tijden zijn veranderd en onze antwoorden moeten anders zijn. Ik bemoedig u mee te zoeken naar nieuwe vormen van organisatie wanneer structurele situaties dit vereisen, en naar buiten te treden om uit trouw aan het Evangelie en als kanalen Gods liefde nieuwe vormen van aanwezigheid te vinden. Het gebedsleven, de persoonlijke ontmoeting met Jezus Christus, gemeenschappelijke onderscheiding en samenspraak met de bisschop moeten prioritair zijn wanneer beslissingen moeten genomen worden. Wij moeten met nederige stoutmoedigheid de blik op de toekomst gericht houden en een luisterende houding hebben voor de Geest. Met Hem kunnen wij profeten van hoop zijn.

Moge de Heer u zegenen en moge de Maagd Maria u begeleiden om de weg die moet gevolgd worden, te ontdekken. En vergeet alstublieft niet voor mij te bidden.

Vaticaan, 5 november 2018

Franciscus