Het Rijk Gods overstijgt onze plannen, berekeningen en voorzieningen

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

In het citaat uit het Evangelie van vandaag (Mc. 4, 26-34) [[b:Mc. 4, 26-34]], spreekt Jezus tot de menigte over het Rijk Gods en de dynamiek van zijn groei, en Hij doet het aan de hand van twee korte parabels.

In de eerste parabel (Mc. 4, 26-29) [[b:Mc. 4, 26-29]], wordt het Rijk Gods vergeleken met de mysterieuze groei van de graankorrel, die in de aarde geworpen wordt, daarna ontkiemt, groeit en een aar voortbrengt, los van de zorgen van de landbouwer die pas op het einde van het rijpingsproces het nodige doet voor de oogst. De boodschap van deze parabel is deze: door Jezus’ verkondiging en werkzaamheid wordt het Rijk Gods aangekondigd, breekt het zich baan op het veld van de wereld en als de graankorrel groeit het en ontwikkelt het uit zichzelf, uit eigen kracht en volgens criteria die menselijkerwijze niet te ontcijferen zijn. Terwijl het in de geschiedenis groeit en ontkiemt, hangt het niet zozeer af van het werk van de mens, maar is het vooral de uitdrukking van de macht en goedheid van God. En van de kracht van de Heilige Geest, die het christenleven in de schoot van het volk Gods doet vooruitgaan.

Soms lijkt de geschiedenis met haar gebeurtenissen en protagonisten de tegengestelde richting uit te gaan van de plannen van de hemelse Vader, die voor al Zijn kinderen rechtvaardigheid, broederlijkheid en vrede wil. Maar wij zijn geroepen om die gebeurtenissen te beleven als tijden van beproeving, hoop en waakzaam wachten op de oogst. Het Rijk Gods groeit vandaag in de wereld, evenals gisteren, op een mysterieuze en verrassende manier, en onthult de verborgen kracht van de kleine graankorrel, zijn overwinnende levenskracht. In de plooien van de persoonlijke en sociale gebeurtenissen die soms de verdrinkingsdood van de hoop lijken te markeren, dient men vol vertrouwen te blijven in de onderdrukte maar machtige werkzaamheid van God. Daarom moeten wij ons in momenten van duisternis en moeilijkheden niet laten terneerdrukken, maar verankerd blijven in Gods trouw, in Zijn aanwezigheid die altijd redt. Denk daaraan: God redt altijd, Hij is Redder.

In de tweede parabel (Mc. 4, 30-32) [[b:Mc. 4, 30-32]], vergelijkt Jezus het Rijk Gods met een klein mosterdzaadje. Het is een heel kleine korrel, maar ontwikkelt zodanig dat hij de grootste van alle bomen in de tuin wordt: een onvoorzienbare, verrassende groei. Het is niet gemakkelijk voor ons om in deze logica in te treden van het onvoorzienbare karakter van God en het in ons leven toe te laten. Maar vandaag roept de Heer ons op tot een geloofshouding die onze plannen, berekeningen en voorzieningen overstijgt. God is altijd de God van de verrassing, de Heer verrast ons altijd. Het is een uitnodiging om ons edelmoediger open te stellen voor Gods plannen, zowel op persoonlijk als gemeenschappelijk vlak. In onze gemeenschappen dient men te letten op de kleine en grote gelegenheden voor het goede, die de Heer ons geeft door ons te betrekken in Zijn dynamiek van liefde, onthaal en barmhartigheid voor iedereen.

De authenticiteit van de zending van de Kerk komt niet door succes en de vastgestelde resultaten, maar door het feit van door te gaan met de moed van het vertrouwen en de nederigheid van de overgave aan God. Doorgaan in het belijden van Jezus en met de kracht van de Heilige Geest. Dat is het besef, kleine en zwakke instrumenten te zijn die in Gods handen en door Zijn genade grote werken kunnen doen, en die Zijn Rijk aldus vooruitgang laten maken, dat “gerechtigheid, vrede en vreugde in de Heilige Geest” is (Rom. 14, 17) [b:Rom. 14, 17]. Moge de Maagd Maria ons helpen om eenvoudig en aandachtig te zijn, zodat wij door ons geloof en onze inzet meewerken aan de uitbouw van Gods Rijk in de harten en de geschiedenis.