Hij aanvaardt ons zoals wij zijn, zelfs met onze zonden

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Ook de liturgie van deze vierde Paaszondag gaat helpt ons om het doel het herontdekken van onze identiteit als leerlingen van de verrezen Heer. In de Handelingen van de Apostelen verklaart Petrus openlijk dat de genezing van de lamme, die hij bewerkte en waarover heel Jeruzalem spreekt, kon gebeuren door Naam van Jezus, want “geen andere Naam onder de hemel is aan de mensen gegeven waarin wij gered moeten worden” (Hand. 4, 12) [b:Hand. 4, 12]. Deze genezen man is ieder van ons – deze man is ons beeld: wij zijn hem, allemaal – in hem zijn ook al onze gemeenschappen: elkeen kan genezen worden van de vele vormen van geestelijke zwakheid – ambitie, luiheid, trots – als hij zijn bestaan met vertrouwen in de handen van de verrezen Heer wil leggen. “Door die Naam staat deze man hier gezond voor u” (Hand. 4, 10) [[b:Hand. 4, 10]], zegt Petrus. Maar wie is de Christus die geneest? Waarin bestaat het feit door Hem genezen te zijn? Waarvan geneest Hij ons? En door welke houdingen?

Wij vinden het antwoord op al die vragen in het Evangelie van vandaag, waar Jezus zegt: “Ik ben de goede herder. De goede herder geeft zijn leven voor zijn schapen” (Joh. 10, 11) [b:Joh. 10, 11]. Deze voorstelling door Jezus van Zichzelf kan niet herleid worden tot een gevoelsmatige suggestie, zonder enig concreet effect! Jezus geneest omdat Hij de Herder is die leven geeft. Door Zijn leven voor ons te geven, zegt Jezus tot iedereen: uw leven heeft voor Mij zo veel waarde, dat ik Mijzelf geef om het te redden. De zelfgave van Zijn leven maakt van Hem de Goede Herder bij uitstek, Degene die weer opricht, Degene die ons een mooi en vruchtbaar leven laat leiden.

Het tweede deel van deze gebeurtenis uit het Evangelie, zegt ons op welke voorwaarde Jezus ons weer kan oprichten en ons leven blij en vruchtbaar maken: “Ik ben de goede herder. Ik ken de mijnen en de mijnen kennen Mij, zoals de Vader Mij kent en Ik de Vader ken” (Joh. 10, 14-15) [b:Joh. 10, 14-15]. Jezus spreekt niet over een intellectueel kennen, nee, maar over een persoonsrelatie, van uitverkiezing, van wederzijdse tederheid, weerspiegeling van de vertrouwelijke liefdesrelatie tussen Hem en de Vader. Dat is de houding waardoor een levende en persoonlijke relatie met Jezus zich realiseert: zich door Hem laten kennen. Zich niet opsluiten in zichzelf, zich openstellen voor de Heer, opdat Hij mij zou kennen. Hij is aandachtig voor ieder van ons, Hij kent ons hart ten diepste: Hij kent onze sterkte en onze zwakheid, de plannen die wij verwezenlijkt hebben en de hoop waarin wij teleurgesteld werden. Maar Hij aanvaardt ons zoals wij zijn, zelfs met onze zonden; om ons te genezen, te vergeven, leidt Hij ons met liefde zodat wij zelfs ontoegankelijke paden kunnen begaan zonder af te dwalen. Hij vergezelt ons.

Op onze beurt zijn wij geroepen om Jezus te kennen. Dat impliceert een ontmoeting met Hem, een ontmoeting die het verlangen opwekt Hem te volgen en houdingen achterwege te laten die naar onszelf verwijzen, om nieuwe wegen te kunnen gaan, die Jezus zelf aanwijst, en open voor ruime horizonten. Wanneer het verlangen om in relatie te leven met Jezus, Zijn stem te horen en Hem trouw te volgen, in onze gemeenschappen verkoelt, gaan andere denk- en leefwijzen onvermijdelijk overheersen die niet in overeenstemming zijn met het Evangelie.

Moge Maria, onze Moeder, onze relatie met Jezus helpen groeien, altijd sterker, om ons voor Jezus open te stellen, opdat Hij in ons komt. Een sterkere band. Hij is verrezen. Zo kunnen wij Hem heel ons leven volgen. Moge Maria, op deze Wereldgebedsdag voor Roepingen [d:35], ten beste spreken opdat velen edelmoedig en met volharding aan de Heer zouden antwoord geven, die roept om alles te verlaten omwille van Zijn Rijk.