Christus is verrezen: het lichaam is geen hindernis noch gevangenis van de ziel

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Op deze derde Paaszondag, wordt de verrezen Christus door Zijn leerlingen ervaren wanneer zij allemaal bijeen zijn. Dat wordt bijzonder belicht door het Evangelie (Lc. 24, 35-48) [[b:Lc. 24, 35-48]] dat ons nog een keer naar het cenakel brengt, waar Jezus zich aan de apostelen toont met de groet: “Vrede zij u” (Lc. 24, 36) [b:Lc. 24, 36]. Het is de begroeting van de verrezen Christus, die ons vrede geeft: “Vrede zij u”! Het is zowel de innerlijke vrede als vrede in de relaties tussen mensen. Het gebeuren dat de evangelist Lucas vertelt, insisteert sterk op de realiteit van de verrijzenis. Jezus is geen spook. Het gaat inderdaad niet om een verschijning van Jezus’ ziel, maar om de reële aanwezigheid met Zijn verrezen lichaam.

Jezus geeft zich rekenschap dat de apostelen in de war zijn wanneer zij Hem zien, onthutst omdat de realiteit van de verrijzenis voor hen niet te vatten is. Zij denken een spook te zien; doch de verrezen Jezus is geen spook, Hij is een mens met lichaam en ziel. Daarom zegt Hij hun, om hen te overtuigen: “Kijkt naar mijn handen en voeten: Ik ben het zelf. Betast Mij en kijkt; een geest heeft geen vlees en beenderen, zoals ge ziet dat Ik heb” (Lc. 24, 39) [b:Lc. 24, 39]. En toch, lijkt dit niet genoeg om het ongeloof van de leerlingen te overwinnen.

Het Evangelie zegt nog iets interessant: de vreugde was zo groot dat zij hun vreugde niet konden geloven: ‘nee, dat kan niet! dat kan zo niet! zo veel vreugde is niet mogelijk!’. Om hen te overtuigen zegt Jezus hun: “Hebt ge hier iets te eten? Zij reikten Hem een stuk geroosterde vis aan; Hij nam het en at het voor hun ogen op” (Lc. 24, 41-43) [b:Lc. 24, 41-43], om hen te overtuigen.

Jezus’ nadruk op de werkelijkheid van Zijn verrijzenis verheldert het christelijk perspectief op het lichaam: het lichaam is geen hindernis of gevangenis van de ziel. Het lichaam is door God geschapen en de mens is niet volledig als er geen vereniging is van lichaam en ziel. Jezus, die de dood overwonnen heeft en met lichaam en ziel verrezen is, doet ons begrijpen dat wij over ons lichaam positief moeten denken. Het lichaam kan een gelegenheid of instrument tot zonde zijn, maar de zonde wordt niet veroorzaakt door het lichaam, wel door onze morele zwakheid. Het lichaam is een prachtige gave van God, bestemd om in vereniging met de ziel, Zijn beeld en gelijkenis volledig uit te drukken. Bijgevolg zijn wij geroepen om veel respect te hebben en zorg te dragen voor ons lichaam en dat van anderen.

Ieder vergrijp of kwetsuur of geweldpleging op het lichaam van onze naaste, is voor de scheppende God een belediging! Mijn gedachten gaan in het bijzonder naar de kinderen, vrouwen, bejaarden die naar hun lichaam slecht behandeld worden. In het lichaam van deze mensen, vinden wij het lichaam van Christus. De gekwetste, bespotte, belasterde, vernederde, gegeselde, gekruisigde Christus … Jezus heeft ons liefde geleerd. Een liefde die in Zijn verrijzenis machtiger bleek dan zonde en dood, en Hij wil iedereen vrijkopen die in zijn lichaam de slavernij van onze tijd heeft ervaren.

In een wereld waarin de arrogantie tegenover de zwaksten evenals het materialisme dat de geest verstikt, het al te dikwijls haalt, roept het Evangelie van vandaag ons op om mensen te zijn die in de diepte kunnen kijken, vol verwondering en grote vreugde dat zij de verrezen Heer ontmoet hebben. Hij roept ons om mensen te zijn die het nieuwe leven kunnen ontvangen en naar waarde schatten dat Hij in de geschiedenis zaait, om het naar de nieuwe hemel en de nieuwe aarde te oriënteren. Moge de Maagd Maria ons op deze weg tot steun zijn, en geven wij ons met vertrouwen over aan Haar moederlijke voorspraak.