Gaarne ontvangen wij u vandaag, nu wij ons hart tenminste enigszins verlicht voelen in vergelijking met de voorbije jaren. Niet dat de geestelijkheid in Italië zich op het ogenblik voor een minder zware taak gesteld ziet, waarvan de gevolgen minder ernstig zouden zijn. Maar als wij onze gedachten laten gaan over deze laatste tien jaren, dan kunnen wij met een zekere verlichting zeggen: de oorlog is geëindigd, de zedelijke wonden, die in de eerste jaren na de oorlog het gelaat van ons dierbaar volk misvormden, zijn grotendeels genezen en het uiterlijk van ons volk wordt al meer normaal. Denkt ook nog eens aan de bezorgdheid, die ons een jaar geleden om deze tijd kwelde: hoe zou het Italiaanse volk zich uitspreken met betrekking tot de christelijke grondslag van zijn beschaving?

Het kritieke moment werd goed doorstaan en nog steeds brengen wij nederig dank aan de goddelijke Voorzienigheid voor haar genadige tussenkomst.