Vergeet niet ... God is groter dan onze zwakheden

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Op deze vierde zondag in de Vasten, Laetare zondag genoemd, dat wil zeggen “verheug u”, nodigt de antifoon bij het begin van de liturgie ons uit tot vreugde: “Verheug u, Jeruzalem! (...) Jubelt en verheugt u, gij die in droefheid gezeten waart”. Zo begint de Mis. Waarom deze vreugde? Om de grote liefde van God voor de mensheid, zoals het Evangelie van vandaag ons toont: “Zozeer immers heeft God de wereld lief gehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat alwie in Hem gelooft niet verloren zal gaan maar eeuwig leven zal hebben” (Joh. 3, 16) [b:Joh. 3, 16]. Deze woorden die Jezus tot Nikodemus sprak, vatten een onderwerp samen dat in het midden van de christelijke verkondiging staat: ook al lijkt een situatie hopeloos, God treedt op, door aan de mens heil en vreugde te geven. God blijft namelijk niet aan de kant staan maar komt de mensengeschiedenis binnen, mengt zich met ons leven, komt er binnen om het met Zijn genade te bezielen en te verlossen.

Wij zijn geroepen aan deze verkondiging aandacht te schenken en de bekoring af te wijzen zelfzeker te zijn, aan God voorbij te willen gaan, absolute vrijheid op te eisen ten overstaan van Hem en Zijn Woord. Wanneer wij de moed terugvinden onszelf te erkennen zoals we zijn – daar is moed voor nodig! – beseffen wij, dat wij geroepen zijn om af te rekenen met onze kwetsbaarheid en beperktheid. Dan kan het gebeuren dat we door angst aangegrepen worden, door onrust voor morgen, angst voor ziekte en dood. Dat verklaart waarom zo veel mensen in het zoeken van een uitweg, soms gevaarlijke afkortingen nemen zoals bijvoorbeeld de tunnel van drugs of bijgeloof of vernietigende magie. Het is goed zijn grenzen en kwetsbaarheid te kennen, we moeten ze kennen. Niet om wanhopig te worden, maar om ze aan de Heer te geven. En Hij helpt ons op de weg van genezing, Hij neemt ons bij de hand en laat ons nooit alleen, nooit! God is met ons en daarom verheug ik mij, verheugen wij ons vandaag: “Verheug u, Jeruzalem!”, want God is met ons.

En er is de ware en grote hoop op God de Vader, rijk aan erbarmen, die ons Zijn Zoon gegeven heeft om ons te verlossen. Daar ligt onze vreugde. Wij kennen ook veel droefheid, maar als wij echte christenen zijn, is er die hoop als een kleine vreugde die groter wordt en zekerheid geeft. Wij mogen niet ontmoedigd raken als wij onze grenzen, zonden en zwakheden zien: God is daar, dichtbij, Jezus is op het kruis om ons te genezen. Dat is de liefde van God. Naar het kruis kijken en zeggen: God bemint mij. Het is waar, die grenzen, zwakheden en zonden zijn er, maar Hij is groter dan die grenzen, zwakheden en zonden. Vergeet het niet: God is groter dan onze zwakheden, ontrouw en zonden. En nemen wij de Heer bij de hand, kijken wij naar het kruisbeeld en gaan we verder.

Moge Maria, Moeder van barmhartigheid, ons de zekerheid in het hart leggen dat wij door God bemind worden. Moge Zij dicht bij ons zijn in ogenblikken dat wij ons alleen voelen, bekoord om te zwichten voor de moeilijkheden van het leven. Moge Zij ons de gevoelens van Haar Zoon Jezus geven, zodat onze Vastenweg een ervaring wordt van vergeving, verwelkoming en liefde.