Barmhartigheid en Bekering (vgl. Lc. 24, 45-48)

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Na zijn verrijzenis verscheen Jezus, alvorens op te stijgen naar de heerlijkheid van de Vader, vele malen aan zijn leerlingen. De passage uit het Evangelie die we zojuist hebben gehoord (Lc. 24, 45-48) [b:Lc. 24, 45-48] vertelt een van die verschijningen, waarin de Heer de fundamentele inhoud aangeeft van de prediking die de apostelen aan de wereld moeten aanbieden. We kunnen ze in twee woorden samenvatten: “bekering” en “vergiffenis van zonden”. Het zijn twee kern eigenschappen van de barmhartigheid van God die met liefde voor ons zorgt. Vandaag staan we stil bij de bekering.

Wat is bekering? Ze komt in heel de Bijbel voor, bijzonder in de prediking van de profeten die het volk voortdurend uitnodigen “naar de Heer terug te keren”, Hem vergiffenis te vragen en van levenswijze te veranderen. Bekering betekent volgens de profeten de marsrichting veranderen en zich opnieuw naar de Heer keren, vanuit de zekerheid dat Hij ons liefheeft en dat zijn liefde altijd trouw is. Terugkeren naar de Heer.

Jezus heeft van bekering het eerste woord van zijn prediking gemaakt: “Bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap” (Mc. 1, 15) [b:Mc. 1, 15]. Het is met de boodschap dat Hij naar het volk gaat met de vraag zijn woord te aanvaarden als het laatste en definitieve woord dat de Vader tot de mensheid richt. (Mc. 12, 1-11) [[b:Mc. 12, 1-11]] In vergelijking met de profeten legt Jezus nog meer nadruk op de innerlijke dimensie van de bekering. Heel de mens is er immers in betrokken, hart en geest, om een nieuw schepsel te worden, een nieuwe persoon. Wie het hart verandert, wordt nieuw.

Wanneer Jezus tot bekering oproept, richt Hij zich niet als een rechter op tegenover de mensen, maar Hij doet het vanuit de nabijheid, het delen van de menselijke staat en dus vanuit de nabijheid van de straat, het huis, de tafel… De barmhartigheid tegenover wie nood aan verandering van leven had, gebeurde met liefdevolle aanwezigheid, om iedereen te betrekken in zijn geschiedenis van redding. Jezus overtuigde de mensen met beminnelijkheid, met liefde, en door deze handelwijze raakte Jezus in de diepte het hart van de mensen en zij voelden zich aangetrokken door de liefde van God en gedreven om van leven te veranderen. Bijvoorbeeld, de bekering van Matteüs (Mt. 9, 9-13) [[b:Mt. 9, 9-13]] en van Zacheüs (Lc. 19, 1-10) [[b:Lc. 19, 1-10]] gebeurden op deze wijze, zij voelden zich door Jezus en zo ook door de Vader bemind. De ware bekering gebeurt wanneer we de gave van de genade aanvaarden; en het duidelijk teken van haar echtheid is dat wij ons bewust worden van de nood van de broeders en hen tegemoet gaan.

Geliefde broers en zussen, hoe dikwijls ervaren ook wij de noodzaak van een verandering die heel onze persoon raakt! Hoe dikwijls zeggen we “Ik moet veranderen, zo kan ik niet verder…Op deze wijze zal mijn leven niet ruchtbaar zijn, het zal een nutteloos leven zijn en ik zal niet gelukkig zijn”. Hoe dikwijls bekruipen ons deze gedachten, hoe vaak… En Jezus, naast ons, zegt ons met uitgestoken hand: “Kom. Kom bij Mij. Ik doe het werk: ik zal je hart veranderen, ik zal je leven veranderen, ik zal je gelukkig maken”. En wij, geloven we dit of niet? Geloven we of niet? Wat denken jullie: geloven jullie dit of niet? Minder applaus en meer stemmen: geloven jullie of niet? (De mensen: “Ja!”). Zo is het. Jezus die bij ons is, nodigt ons uit ons leven te veranderen. Hij is het, samen met de heilige Geest, die in ons de onrust zaait om van leven te veranderen en wat beter te worden. Laten we dus deze uitnodiging van de Heer volgen en geen hinderpalen opwerpen, want alleen als we ons openstellen voor zijn barmhartigheid, vinden we het ware leven en de ware vreugde. Het enige dat we moeten doen is de deur opengooien en Hij doet de rest. Hij doet alles, maar wij moeten ons hart openstellen zodat Hij ons kan genezen en ons kan helpen verder te gaan. Ik verzeker jullie dat we gelukkiger zullen zijn. Dankjewel.