Paus Franciscus - 19 maart 2016
Een zwakke of zieke liefde, die niet in staat is het huwelijk te aanvaarden als een uitdaging die vraagt om te strijden, herboren te worden, zichzelf weer uit te vinden en steeds weer opnieuw te beginnen tot aan de dood, is niet in staat een hoog niveau van inzet te handhaven. Zij wijkt voor de cultuur van het voorlopige, die een voortdurend proces van groei verhindert. Maar
'liefde voor altijd beloven is mogelijk als we een plan zien, groter dan onze eigen ideeën, een plan dat ons steunt en helpt onze toekomst helemaal te geven aan degene die we liefhebben.' Paus Franciscus, Encycliek, Licht van het geloof, Lumen Fidei (29 juni 2013), 52
Opdat deze liefde alle beproevingen kan doorstaan en ondanks alles trouw kan blijven, is de gave van de genade vereist om haar te versterken en te verheffen. Zoals de heilige Robertus Bellarminus zei,
'het feit dat een man en een vrouw zich verenigen in een exclusieve en onlosmakelijke band, zodat zij niet kunnen scheiden, wat de moeilijkheden ook zijn, en zelfs wanneer de hoop op nageslacht is verloren, dat kan niet gebeuren zonder een groot mysterie'. H. Robertus Bellarminus, De controversen, Disputationes de Controversiis. III, 5, 3: De sacramento matrimonii, I, 2 (ed. Giuliano, Napels 1858, 778)
