Het gezin, basiscel van en waarborg voor de stabiliteit van de maatschappij

{...}

{...}

{...}

Op de huidige dag moeten ook de gezinnen van Cuba de uitdagingen onder ogen zien waarmee zoveel andere gezinnen in de wereld worden geconfronteerd. Talrijk zijn de leden van de gezinnen die hebben gestreden en hun leven gewijd aan het opbouwen van een beter bestaan, een bestaan waarin de fundamentele mensenrechten worden gewaarborgd: arbeid, voedsel, deelname aan het maatschappelijk bestel, vrijheid van vereniging en de vrijheid om zijn roeping te volgen. Het gezin, basiscel van en waarborg voor de stabiliteit van de maatschappij, voelt nochtans de crisissen die de maatschappij zelf kunnen treffen. Dat is wat er gebeurt als gehuwden leven in economische of culturele systemen die, onder het bedrieglijke mom van vrijheid en vooruitgang, een anti-natalistische mentaliteit prediken die gehuwden ertoe brengt om een beroep te doen op methoden van geboorteregeling die niet stroken met de menselijke waardigheid. Het komt zelfs tot abortus die, behalve een verschrikkelijke misdaad vgl: Gaudium et Spes [[[575|51]]], een absurde verarming is van de persoon en de maatschappij zelf. Daarmee geconfronteerd, houdt de Kerk voor dat God aan de mensen de zending heeft toevertrouwd om het leven door te geven op een menswaardige manier, leven dat de vrucht is van de verantwoordelijkheidszin en de liefde tussen gehuwden.

Het moederschap wordt soms voorgesteld als een stap achteruit of als een beperking van de vrijheid van de vrouw: op die wijze vervormt men haar echte aard en haar waardigheid. Kinderen worden dan voorgesteld, niet als wat ze werkelijk zijn - een grote gave van God - maar als iets waartegen men zich moet verdedigen. De huidige maatschappelijke situatie in dit geliefde land heeft ook moeilijkheden veroorzaakt inzake de stabiliteit van de gezinnen: materiële ontberingen - als de lonen ontoereikend zijn of als de koopkracht zeer beperkt is - onvrede op ideologisch vlak, de aantrekkingskracht van de consumptiemaatschappij. Die moeilijkheden, samen met andere maatregelen met betrekking tot werkgelegenheid of met betrekking tot andere domeinen, hebben een probleem veroorzaakt dat in Cuba al vele jaren duurt: de gedwongen scheiding van gezinnen in het land zelf of door emigratie, scheiding die hele families heeft verscheurd en aldus leed veroorzaakte bij een groot deel van de bevolking. Gezinnen ervaren de gedwongen en traumatiserende scheiding van hun kinderen als iets dat hen belet om hun ouderlijke taak uit te oefenen, omdat hun kinderen tijdens hun adolescentie ver van thuis moeten gaan studeren en dat in omstandigheden die tot droevig gevolg hebben: verspreiding van de promiscuïteit, ethische verarming, vulgariteit, voorhuwelijkse betrekkingen op jonge leeftijd en het al te gemakkelijk plegen van abortus. Dat alles laat diepe en negatieve sporen na bij de jeugd, die ertoe is geroepen de waarachtige morele waarden te belichamen voor het versterken van een betere maatschappij.

De weg om die kwalen te overwinnen is niemand anders dan Jezus Christus, Zijn leer en het voorbeeld van Zijn alomvattende liefde die ons redt. Geen enkele ideologie kan zijn oneindige wijsheid en Zijn kracht vervangen. Daarom moet men de religieuze waarden op gezins- en sociaal vlak weer ontdekken, door de beoefening te bevorderen van de deugden die kenmerkend waren voor de oorsprong van de Cubaanse Natie, in het bouwen aan haar toekomst "door iedereen en voor het welzijn van iedereen", zoals José Marti het vroeg. Gezin, school en Kerk moeten een opvoedingsgemeenschap vormen waar de zonen en dochters van Cuba kunnen "groeien in menselijkheid". Wees niet bang, stel de gezinnen en de scholen open voor de waarden van het Evangelie van Jezus Christus, waarden die voor geen enkel sociaal project een gevaar inhouden.

"De Engel des Heren verschijnt in een droom aan Jozef en zegt tot hem: 'Sta op, neem het kind en zijn moeder"'. (Mt. 2, 13) [b:Mt. 2, 13] Het geopenbaarde Woord toont ons dat Jezus het gezin heeft willen beschermen tegen alle gevaren. Daarom probeert de Kerk, bezield en verlicht door de Heilige Geest, om de waarheid over de fundamentele waarden van het christelijk huwelijk en van het gezin te verdedigen en ze aan te bevelen aan haar kinderen en aan alle mensen van goede wil. Op dezelfde manier ziet zij de heiligheid van dit sacrament en zijn morele eisen om de waardigheid van elke menselijke persoon te waarborgen, als een dwingende en onontwijkbare verplichting.

Het huwelijk, als exclusieve en permanente eenheid, is heilig want het vindt zijn oorsprong in God. Door het ontvangen van het huwelijkssacrament delen christenen in het scheppingsplan van God en ontvangen zij de genade die ze nodig hebben om hun zending te volbrengen, om kinderen op te voeden en te vormen en om de oproep tot heiliging te beantwoorden. Het gaat om een eenwording die verschilt van elke andere vorm van menselijke eenheid, want zij is gegrondvest op toewijding en op wederzijdse aanvaarding van de gehuwden opdat ze "één vlees" worden (Gen. 2, 24) [b:Gen. 2, 24], terwijl ze leven in een levens- en liefdesgemeenschap die geroepen is om een "heiligdom van het leven" te zijn. vgl: Evangelium Vitae [[[2|59]]] Door hun trouw en volgehouden één-zijn dragen gehuwden bij tot het welzijn van het gezin en tonen zij dat een man en een vrouw in staat zijn om zich voor immer aan elkaar te geven, zonder dat die vrijwillige en eeuwigdurende gave hen van hun vrijheid berooft, want in het huwelijk moet ieders persoonlijkheid onveranderd kunnen blijven en de grote wet van de liefde ontwikkelen: zich aan mekaar geven om zich gezamenlijk te wijden aan de plicht die God hen toevertrouwt. Als de menselijke persoon het centrum is van elke sociale instelling, dan moet het gezin, dat allereerste socialiseringsmilieu, een gemeenschap zijn van vrije en verantwoordelijke personen in wie het huwelijk werkelijkheid wordt als een liefdesproject dat streeft naar steeds meer volmaaktheid en dat levenskracht en dynamisme schenkt aan de burgerlijke samenleving.

In het huwelijksleven beperkt de dienst aan het leven zich niet tot het verwekken van een kind, maar vindt een verlengstuk in de opvoeding van steeds nieuwe generaties. Ouders, die het leven hebben geschonken aan hun kinderen, hebben ook de belangrijke plicht om ze op te voeden en bijgevolg moeten zij worden erkend als de eerste en voornaamste opvoeders van hun kinderen. Die opvoedingsplicht is zo belangrijk dat zij, indien men daarin zou falen, erg moeilijk is te vervangen. vgl: Gravissimum Educationis [[[647|3]]] Het gaat om een onvervangbaar en onvervreemdbaar recht. Het is zeker waar dat de overheid rechten en plichten heeft op het vlak van de opvoeding, want zij moet het algemeen welzijn dienen; nochtans geeft dat haar niet het recht om zich in de plaats van de ouders te stellen. Daarom moeten ouders, zonder te wachten tot anderen hen vervangen, voor hun kinderen kunnen kiezen welke opvoedingsmethode, welke ethische en burgerlijke waarden en welke godsdienstige opvoeding zij hun kinderen zullen bieden, om die kinderen een volledige vorming te bieden. Wacht niet tot men u àlles geeft. Vervul uw opvoedkundige taak en zoek of schep zelf in de burgerlijke maatschappij welke ruimte er is en welke middelen er zijn.

Overigens moeten de gezinnen kunnen beschikken over een waardige woning en over een plaats waar samenleven mogelijk is, zodat die gezinnen een morele opvoeding kunnen ontvangen en doorgeven en zo een gunstig klimaat kunnen scheppen waar hoge idealen kunnen worden gekoesterd en het geloof kan worden beleefd.

{...}