Aan Z. H. Sviatoslav Schevchuk, aartsbisschop van Kiev en Galicië

"Hoe waardevol is uw bescherming, Heer, de mensen vluchten in de schaduw van uw vleugels" (Ps. 36, 8) [b:Ps. 36, 8].

Als gelovigen zoeken wij onze toevlucht onder de beschermende vleugels van de Heer, omdat wij dragers zijn van Goddelijke genade, ja, maar wij zijn dat als aarden potten. (2 Kor. 4, 7) [[b:2 Kor. 4, 7]] In sommige omstandigheden is onze menselijke conditie nog brozer omwille van moeilijke historische situaties die het leven van het volk Gods tekenen, van de gemeenschap die Jezus Christus onze Heer zich door Zijn Bloed heeft verworven.

In deze dagen herdenkt de Grieks katholieke Kerk van Oekraïne de droevige gebeurtenissen van maart 1946. Zeventig jaar geleden, hebben de ideologische en politieke context evenals ideeën die tegengesteld zijn aan het bestaan zelf van uw Kerk, geleid tot de organisatie van een pseudo-synode in Lviv, die decennia van leed heeft veroorzaakt voor de herders en de gelovigen.

Met deze gebeurtenissen voor ogen, buigen wij ons met diepe dankbaarheid voor hen die ten koste van beproevingen en zelfs van het martelaarschap, in de loop der tijden getuigenis hebben afgelegd van hun geloof, dat zij met toewijding hebben beleefd voor hun Kerk en in onwankelbare eenheid met de opvolger van Petrus. Tegelijk kijken wij met ogen die door datzelfde geloof verlicht zijn, naar de Heer Jezus Christus, en stellen al onze hoop op Hem en niet op menselijke rechtvaardigheid. Hij is de ware bron van ons vertrouwen voor het heden en de toekomst, en wij zijn zeker geroepen te zijn om het Evangelie te verkondigen, zelfs te midden van eender welk leed of eender welke moeilijkheid.

“En wie zal u kwaad doen, als gij ijvert voor het goede? Maar ook al moet gij lijden om de gerechtigheid, toch zijt gij zalig. Vreest hun bedreigingen niet en laat u niet verontrusten, heiligt in uw hart Christus als de Heer. Weest altijd bereid tot verantwoording aan alwie u rekenschap vraagt van de hoop die in u leeft. Maar verdedigt u met zachtmoedigheid en gepaste eerbied” (1 Pt. 3, 13-16) [b:1 Pt. 3, 13-16].

Door de woorden van de apostel Petrus tot de mijne te maken, druk ik mijn diepe erkentelijkheid uit voor uw trouw en moedig ik u aan onvermoeibare getuigen van deze hoop te zijn, die ons bestaan en dat van al onze broeders en zusters rondom ons helderder maakt. Ik hernieuw mijn solidariteit met de herders en gelovigen voor wat zij in deze moeilijke tijden doen, die getekend zijn door de beproeving van de oorlog, om het lijden van de bevolking te verlichten en wegen van vrede te zoeken voor ons dierbare Oekraïense land.

Onze moed en onze vreugde zijn in de Heer. Tot Hem richt ik mij op de voorspraak van de Allerheiligste Maagd Maria en de martelaren van uw Kerk, opdat de Goddelijke vertroosting het gelaat van uw gemeenschappen in Oekraïne en elders in de wereld moge verlichten.

Tegelijk geef ik u, evenals uw bisschoppen, priesters, godgewijden en lekengelovigen van de Grieks katholieke Kerk, de apostolische zegen als blijk van mijn blijvende genegenheid in gebed.

Franciscus