Gods barmhartigheid is altijd groter dan de zonden van mensen

Dierbare broeders en zusters, goeiedag!

Het Evangelie van deze zondag verhaalt – in de redactie van de heilige Lucas – de roeping van de eerste leerlingen van Jezus (Lc. 5, 1-11) [b:Lc. 5, 1-11]. Het verhaal speelt zich af in een context van het gewone dagelijkse leven: aan de oever van het meer van Galilea zijn enkele vissers die, na een nacht werken en niets vangen, hun netten spoelen en in orde brengen. Jezus stapt in de boot van een van hen, die van Simon, ook Petrus genaamd, en vraagt hem een eindje van wal te steken, Hij gaat zitten en begint aan het talrijke volk het Woord van God te verkondigen. Als Hij klaar is met zijn verkondiging vraagt Hij naar het diepe te varen en daar de netten uit te gooien. Simon kende Jezus al en had de wonderlijke kracht van zijn woord ervaren, daarom zegt hij: "Meester, de hele nacht hebben we gezwoegd zonder iets te vangen; maar op uw woord zal ik de netten uitgooien" (Lc. 5, 5) [b:Lc. 5, 5]. En dit geloof wordt niet beschaamd, want de netten vullen zich met zo’n massa vissen dat ze dreigen te scheuren. (Lc. 5, 6) [[b:Lc. 5, 6]]

Bij het zien van deze buitengewone gebeurtenis worden de vissers door grote ontzetting aangegrepen. Simon werpt zich voor Jezus neer en zegt: "Heer, ga van mij weg, want ik ben een zondig mens" (Lc. 5, 8) [b:Lc. 5, 8]. Dit wonderlijke teken heeft hem overtuigd dat Jezus niet alleen een buitengewone leraar is, wiens woord waar en krachtig is, maar dat Hij de Heer is, de aanwezigheid van God. En dergelijke nabije aanwezigheid wekt in Petrus een sterk besef van zijn eigen beperktheid en onwaardigheid. Vanuit menselijk standpunt denkt hij dat er afstand moet zijn tussen zondaar en de heilige. In werkelijkheid echter vraagt zijn toestand van zondaar dat de Heer zich niet van hem zou verwijderen, zoals een geneesheer zich niet kan verwijderen van wie ziek is.

Het antwoord van Jezus is geruststellend en beslist: "Wees niet bevreesd, voortaan zult ge visser van mensen zijn" (Lc. 5, 10) [b:Lc. 5, 10]. Opnieuw stelt die visser uit Galilea zijn vertrouwen in dit woord, laat alles achter en volgt Hem die zijn Meester en Heer is geworden. Zo deden ook Jacobus en Johannes, collega’s van Simon. Dit is de logica die de zending van Jezus en de zending van de Kerk leidt: op zoek gaan, mannen en vrouwen 'opvissen', niet om zieltjeswinnerij te bedrijven, maar om aan allen, door de vergeving van de zonden, de volle waardigheid en vrijheid terug te schenken. Dit is het wezenlijke van het christendom: de vernieuwende en kosteloze van liefde van God verspreiden door een gedrag van ontvankelijkheid en van barmhartigheid tegenover iedereen zodat ieder de tederheid van God zou kunnen ontmoeten en volheid van leven hebben. Hier denk ik, op bijzondere wijze aan de biechtvaders: het zijn de eersten die de barmhartigheid van de Vader moeten vertolken naar het voorbeeld van Jezus, zoals ook de twee heilige paters, pater Leopold en pater Pio hebben gedaan.

Het Evangelie van deze dag daagt ons uit: komen we er echt toe ons toe te vertrouwen aan het woord van de Heer? Of laten we ons ontmoedigen door ons falen? In dit Heilig Jaar van de barmhartigheid [d:426] zijn we geroepen om hen te bemoedigen die zich zondaar voelen en onwaardig voor het aanschijn van de Heer en terneergeslagen door hun eigen vergissingen, sprekend met de woorden van Jezus: "Vrees niet". De barmhartigheid van de Vader is groter dan jouw zonden! Hij is groter, vrees niet! Moge de Maagd Maria ons helpen altijd meer te begrijpen dat leerling zijn betekent: onze voeten zetten in de sporen die de Meester heeft nagelaten: het zijn de voetafdrukken van de goddelijke genade die het leven van allen vernieuwt.

Ná het bidden van het Angelus
Met oprechte zorg volg ik het dramatische lot van de burgerbevolking die getroffen wordt door de gevechten in het geliefde Syrië en die gedwongen is alles achter te laten om te vluchten voor de verschrikkingen van de oorlog. Ik wens dat, met edelmoedige solidariteit, men hen de noodzakelijke hulp zou bieden om hun overleving en waardigheid te verzekeren. Tegelijk richt ik een oproep tot de internationale gemeenschap om geen enkele inspanning na te laten om de betrokken partijen aan de onderhandelingstafel te brengen. Alleen een politieke oplossing van het conflict kan aan dat geliefde en gekwelde land een toekomst van verzoening en vrede brengen. Ik nodig jullie uit er veel voor te bidden, ook nu, laten we samen tot Onze-Lieve-Vrouw bidden voor ons geliefde Syrië: Weesgegroet, Maria ...