Het Woord is het licht en het werd niet aanvaard

Dierbare broeders en zusters, fijne zondag!

De liturgie van deze tweede zondag na Kerstmis brengt ons de proloog van het Johanesevangelie waarin verkondigd wordt dat Het Woord – dat wil zeggen het scheppende Woord van God – vlees is geworden en onder ons heeft gewoond (Joh. 1, 14) [b:Joh. 1, 14]. Dat Woord, dat in de hemel woont (d.i. bij God), is op aarde gekomen opdat wij het zouden horen en kunnen kennen én met de hand de liefde van de Vader aanraken. Het Woord van God is zijn Eniggeboren Zoon, mens geworden, vol liefde en trouw (Joh. 1, 14) [[b:Joh. 1, 14]], Jezus zelf.

De evangelist is niet blind voor de dramatische kant van de menswording van de Zoon van God. Hij onderstreept dat het geschenk van de liefde van God wordt beantwoord door de niet-aanvaarding vanwege de mensen. Het Woord is het licht en toch hebben de mensen de voorkeur gegeven aan de duisternis. Het Woord kwam in het zijne, maar zij hebben het niet erkend. (Joh. 1, 9-10) [[b:Joh. 1, 9-10]] Ze hebben de deur voor de Zoon van God dichtgegooid. Dat is het mysterie van het kwaad, dat ook ons leven bedreigt en dat van ons waakzaamheid en aandacht vergt, wil het niet overwinnen. Het boek Genesis heeft een mooie uitdrukking die ons dit doet verstaan. Het zegt dat het kwaad als "een belager aan uw deur loert". (Gen. 4, 7) [[b:Gen. 4, 7]] Wee ons als we het binnen laten. Het zou onze deur sluiten voor elkaar. Wij zijn integendeel geroepen om de deur van ons hart wijd open te zetten voor het Woord van God, voor Jezus, om zijn kinderen te worden.

Ook met Kerstmis werd dit plechtige begin van het Johannesevangelie voorgelezen. Vandaag komt het opnieuw aan bod. Het is een uitnodiging van onze heilige Moeder de Kerk om dit woord van verlossing te aanvaarden, dit mysterie van Licht. Als we het aanvaarden, als we Jezus aanvaarden, zullen we groeien in kennis en liefde voor de Heer, we zullen leren zo barmhartig te zijn als Hijzelf. Laten we vooral in dit Heilige Jaar van de Barmhartigheid [d:426] zo handelen dat het Evangelie ook in ons leven steeds meer vlees wordt. Tot het Evangelie naderen, het overwegen, het vorm geven in ons dagelijks leven is de beste manier om Jezus te kennen en Hem naar de anderen te brengen. Dat is de roeping en de vreugde van elke gedoopte: aan de anderen Hem aanwijzen en schenken. Maar om dit te kunnen doen, moeten we Hem kennen en in ons dragen, als de Heer van ons leven. Hij behoedt ons voor het kwaad, voor de duivel, die altijd aan onze deur, voor ons hart, op de loer ligt, om er binnen te dringen.

In een hernieuwde opwelling van kinderlijke overgave, vertrouwen we ons andermaal toe aan Maria: het zoete beeld van de moeder van Jezus en onze moeder, aanschouwen we in deze dagen in de kerststal.