Synode: samen op weg gaan

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Vanmorgen werd, met de Heilige Mis [6125] in de Basiliek van Sint- Pieter, de Gewone Algemene Vergadering van de Bisschoppensynode over het gezin [d:294] besloten. Ik nodig allen uit God dank te zeggen voor deze drie weken van intense arbeid, bezield door gebed en een geest van echte verbondenheid. Het was vermoeiend, maar het is ook een echt geschenk van God geweest, dat zeker veel vrucht zal dragen.

Het woord “synode” betekent “samen op weg gaan”. En wat we hebben beleefd is de ervaring van de Kerk op weg, op weg in het bijzonder met de gezinnen van Gods heilig volk verspreid in de hele wereld. Daarom heeft me het woord van God getroffen dat vandaag tot ons komt door de profeet Jeremia. Hij zegt: “Ik haal hen terug uit het noorden, van het einde der aarde breng ik hen bijeen, ook de blinden en lammen, de zwangere en barende vrouwen. In dichte drommen keren zij terug”. En de profeet voegt er aan toe: “In tranen gingen ze heen; getroost leid ik hen terug. Ik voer hen naar stromende beken over gebaande wegen waarop ze niet struikelen. Ik ben toch Israëls vader”. (Jer. 31, 8-9) [b:Jer. 31, 8-9].

Dit woord van God zegt ons dat de eerste die met ons op weg wil gaan, die met ons “synode” wil beleven, precies Hij is, God onze Vader. Zijn droom van altijd en voor altijd is: een volk te vormen, het te verzamelen, het naar het land van vrijheid en vrede te leiden. En dat volk bestaat uit gezinnen: er zijn “de zwangere en barende vrouwen”, het is een volk dat, terwijl het op weg is, het leven, met de zegen van God, verder doet gaan.

Het is een volk dat armen en kansarmen niet uitsluit, maar ze integendeel insluit. De profeet zegt: “ook de blinden en lammen”. Het is een gezin van gezinnen, waarin wie moeite doet niet wordt uitgesloten, achtergelaten, maar erin slaagt gelijke tred te houden met de anderen, want dit volk stapt op het ritme van de laatsten, zoals dat in gezinnen gebeurt, en zoals de Heer ons leert die arm geworden is met de armen, klein met de kleinen, de laatste met de laatsten. Hij heeft dat niet gedaan om de rijken, de groten en de eersten uit te sluiten, maar omdat dit de enige weg is om allen te redden: op weg gaan met de kleinen, met de uitgestotenen, met de laatsten.

Ik wil jullie ook zeggen dat ik deze profetie over het volk op weg gezien heb met de beelden voor ogen van de vluchtelingen op weg over de wegen in Europa, een dramatisch gebeuren op onze dagen. Ook tot hen zegt God: “In tranen gingen ze heen; getroost leid ik hen terug”. Ook deze lijdende gezinnen, uit hun land ontworteld, waren met ons aanwezig tijdens de synode, in ons gebed en in onze werkzaamheden, doorheen de stem van enkele van hun herders aanwezig in de Vergadering. Deze mensen, op zoek naar waardigheid, deze gezinnen op zoek naar vrede, blijven ook nu bij ons. De Kerk laat ze niet aan hun lot over want ze maken deel uit van het volk dat God uit slavernij wil bevrijden en naar de vrijheid voeren.

Met andere woorden, in dit woord van God, weerspiegelt zich zowel de ervaring van de synode [d:294] als het drama van de vluchtelingen op de wegen in Europa. Moge de Heer ons, op voorspraak van de maagd Maria, helpen om het, in broederlijke verbondenheid, in praktijk te brengen.