God stelt zich open en treedt in communicatie met ons

Dierbare broeders en zusters, goedemiddag,

Het Evangelie van deze zondag verhaalt de genezing van een doofstomme door Jezus, een wonderbaarlijk gebeuren dat toont hoe Jezus de volle gemeenschap herstelt van de mens met God en met de andere mensen. Het mirakel wordt gesitueerd in de streek van Dekapolis, dat wil zeggen in volledig heidens gebied; zo wordt de doofstomme mens die bij Jezus gebracht wordt het symbool voor de niet-gelovige die een stap zet in de richting van het geloof. Feitelijk vertolkt zijn doofheid de onmogelijkheid om te horen en te verstaan, niet alleen de woorden van de mensen, maar ook het Woord van God. En de heilige Paulus herinnert er ons aan dat "het geloof ontstaat door het horen van de prediking" (Rom. 10, 17) [b:Rom. 10, 17].

Het eerste dat Jezus doet is die man meenemen buiten de kring van het volk: Hij wil geen publiciteit voor het gebaar dat Hij gaat stellen en Hij wil evenmin dat zijn woord verloren zou gaan door het lawaai van de stemmen en van het geklets van de omgeving. Het Woord van God dat de Christus ons meedeelt heeft stilte nodig om gehoord te worden als woord dat gezond maakt, dat verzoent en dat de gemeenschap herstelt.

Dan worden twee gebaren van Jezus in het licht gezet. Hij raakte de oren en de tong aan van de doofstomme mens. Om de relatie met die man te herstellen die "geblokkeerd" was in de communicatie, tracht Hij eerst contact te leggen. Maar het mirakel is een gave uit den hoge en Jezus smeekt de Vader; daarom sloeg Hij zijn ogen ten hemel en sprak tot hem: "Ga open". En de oren van de dove gaan open, de band van zijn tong komt los zodat hij normaal sprak. (Mc. 7, 35) [[b:Mc. 7, 35]]

De les die we uit dit gebeuren trekken is dat God niet in Zichzelf gesloten is, maar zich openstelt en in communicatie treedt met de mensheid. In zijn mateloze barmhartigheid, overbrugt Hij de oneindige afgrond tussen Hem en ons, en komt ons tegemoet. Om deze communicatie met de mens tot stand te brengen, wordt God mens: het volstaat Hem niet tot ons te spreken door de wet en de profeten, maar Hij komt aanwezig in de persoon van Zijn Zoon, het vlees geworden Woord. Jezus is de grote "bouwer van bruggen", die in Zichzelf de grote brug bouwt van de volle gemeenschap met de Vader.

Dit Evangelie heeft het ook over ons: vaak zijn we op onszelf teruggeplooid en opgesloten in onszelf en scheppen zo talloze ontoegankelijke en ongastvrije eilanden. Zelfs de meest elementaire menselijke relaties scheppen soms realiteiten die onbekwaam zijn tot wederkerige openheid: het gesloten paar, het gesloten gezin, de gesloten groep, de gesloten parochie, het gesloten land... En dat komt niet van God! Dat komt van ons, dat is onze zonde.

En toch, aan de oorsprong van ons christelijk leven, bij het Doopsel, staat precies dat gebaar en dat woord van Jezus: "Effeta! - Ga open!" En het wonder heeft zich voltrokken: we werden genezen van de doofheid van het egoïsme en van de stomheid van de geslotenheid en van de zonde, en we werden opgenomen in het grote gezin van de Kerk. We kunnen God horen die tot ons spreekt en we kunnen zijn Woord meedelen aan hen die Hem nog nooit gehoord hebben of aan wie het vergeten is en het begraven heeft onder de doornen van de zorgen en van de misleidingen van de wereld.

Vragen we de heilige Maagd, vrouw van het luisteren en van het blijde getuigenis, ons te steunen bij het engagement ons geloof te belijden en bij het verkondigen van de wonderen van de Heer aan allen die wij op onze weg ontmoeten.

Ná het bidden van het Angelus

Dierbare broeders en zusters,

De barmhartigheid van God wordt zichtbaar door onze werken. Hiervan getuigt het leven van de zalige Moeder Teresa van Calcutta, van wie we gisteren de sterfdag herdachten.

Ten aanzien van de tragedie van de duizenden vluchtelingen die de dood door oorlog en honger ontvluchten en op weg zijn naar een hoop op leven, roept het Evangelie ons op en vraagt ons "naasten" te zijn van de kleinsten en de meest verwaarloosden. Door hen concrete hoop te geven. Niet alleen zeggen: "Goede moed, geduld!..." Christelijke hoop is strijdvaardig, volhardend zoals iemand die op weg is naar een vast doel.

Daarom, in de nabijheid van het Jubileumjaar van de Barmhartigheid [d:426], richt ik een oproep tot de parochies, tot de gemeenschappen van religieuzen, tot de kloosters en heiligdommen in heel Europa om de tastbaarheid van het Evangelie vorm te geven en een gezin van vluchtelingen op te nemen. Een tastbaar gebaar als voorbereiding op het Heilige Jaar van de Barmhartigheid.

Laat elke parochie, elke gemeenschap van religieuzen, elk klooster, elk heiligdom in Europa een gezin opnemen, te beginnen met mijn bisdom Rome.

Ik richt me tot mijn broeders bisschoppen van Europa, echte herders, dat zij in hun bisdommen mijn oproep zouden ondersteunen en er aan herinneren dat Barmhartigheid de bijnaam is van de Liefde: "al wat gij gedaan hebt voor een dezer geringsten van mijn broeders, hebt gij voor Mij gedaan" (Mt. 25, 40) [b:Mt. 25, 40].

Ook de twee parochies van Vaticaanstad zullen dezer dagen twee gezinnen van vluchtelingen opnemen.