Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Eerbiedwaardige Broeders, aan het einde van Onze Apostolische Aansporing gekomen, willen Wij op summiere wijze de theologische waarde van de Maria-verering in het juiste licht stellen en tevens in het kort herinneren aan haar grote pastorale kracht tot vernieuwing van de christelijke zeden.

De godsvrucht van de Kerk jegens de Heilige Maagd Maria behoort tot de natuur zelf van de christelijke eredienst. De eer, die de Kerk altijd en overal aan de Moeder Gods heeft betoond – vanaf de begroeting van Elisabeth, die haar gelukkig prees Vgl. Lc. 1, 42-45 , tot aan de uitingen van lof en smeking in onze dagen – getuigt op treffende wijze hoe de erkende kerkelijke norm van bidden een uitnodiging aan de gelovigen inhoudt om haar norm van geloven dieper wortel te doen schieten in hun gemoed. Maar ook omgekeerd eist haar norm van geloven, dat haar norm van bidden met betrekking tot de Moeder van Christus allerwegen krachtig opbloeit.

Deze Maria-verering heeft diepe wortels in het geopenbaarde Woord van God en steunt vast en veilig op een aant al waarheden van de katholieke leer. Dit zijn de volgende:

• de unieke waardigheid van Maria, die is “Moeder van de Zoon van God en daarom de geliefde dochter van de Vader en het heiligdom van de Heilige Geest. Door deze uitnemende genadegave overtreft Zij verre alle andere schepselen in de hemel en op aarde” 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 53;
• haar heiligheid die, ondanks het feit dat Maria reeds vanaf haar onbevlekte Ontvangenis vol van genade was, niettemin nog steeds toenam, telkens wanneer Zij gehoorzaamde aan de wil van de Vader en verder trok langs het smalle pad van de smart Vgl. Lc. 2, 34-35 Vgl. Lc. 2,41-52 Vgl. Joh. 19,25-27 , daarbij zonder ophouden voortgang makend in geloof, hoop en liefde;
• de taak van unieke plaats, die Zij bekleedt te midden van het Godsvolk, waarvan Zij tegelijkertijd is: het verhevenste medelid, het voortreffelijkste model en de uitermate beminnelijke Moeder;
• haar ononderbroken en krachtdadige smeking, waardoor Zij, ofschoon reeds ten hemel opgenomen, ten zeerste nabij is zowel aan de gelovigen die haar aanroepen, alsook aan hen die niet weten dat zij haar kinderen zijn;
• en tenslotte haar verheerlijking, waardoor heel het menselijk geslacht veredeld wordt, zoals Dante Alighieri op bewonderenswaardige wijze heeft gezongen:

“Gij zijt de Vrouw, die de mensheid hebt geadeld
zo hoog, dat zelfs haar Schepper ’t niet versmaadde
te worden wat Hij Zelfs eens had geschapen!” Dante Alighieri, De Goddelijke Comedie, Divina Commedia. Paradiso XXXIII, 4-6 (vertaling C. Kops, O.F.M., Amsterdam z.j., III, blz. 298).

Maria behoort immers tot ons geslacht. Zij is waarachtig een dochter van Eva, ook al heeft Zij de smet van deze moeder nooit gekend. Zij is ook waarachtig onze zuster, die haar aards bestaan in nederigheid en armoede heeft doorgebracht, en aldus ons lot ten volle heeft gedeeld.

Hieraan hebben Wij nog dit toe te voegen: de verering van de heilige Maagd Maria ontleent haar laatste grond aan de ondoorgrondelijke en vrije wil van God, die als de eeuwige en goddelijke liefde Vgl. Joh. 4, 7-8.16 alles uitwerkt overeenkomstig zijn liefdevol raadsbesluit. Hij heeft haar bemind en grote dingen aan haar gedaan Vgl. Lc. 1, 49 . Hij heeft haar bemind omwille van Zichzelf, Hij heeft haar bemind omwille van ons; Hij heeft haar aan Zichzelf gegeven, Hij heeft haar aan ons gegeven.