Bij al Onze kinderen uit elke stand, uit elk volk, uit elke groep tenslotte van religieuzen of leken dringen Wij er hier nogmaals en met nog meer vertrouwen op aan, dat zij naar best vermogen de eendracht be­waren. Meermalen immers is Ons hart diep bedroefd geworden tengevolge van onenigheden tussen Katho­lieken, die uit onbeduidende oorzaken weliswaar ont­staan, toch een jammerlijk uiteinde nemen, daar zij de kinderen van dezelfde moeder, de Kerk, in onder­linge strijd wikkelen. En onruststokers, zeer gering vaak in aantal, grijpen dan die gelegenheid aan om die onenigheden toe te spitsen en Katholieken tegen elkaar op te zetten, wat juist hun vurig begeerd doel is.

Ofschoon nu de jongste gebeurtenissen van onze tijd zo voor zichzelf spreken, dat zij onze vermaningen overbodig schijnen te maken, menen Wij toch deze aansporing te moeten herhalen ter wille van hen, die ze ofwel niet begrepen hebben ofwel weigerden te begrijpen. Wie meewerken om de onenigheden onder de Katholieken aan te wakkeren, laden een ontstellende verantwoording op zich tegenover God en tegen­over de Kerk.