Het gezin is de bevoorrechte plaats van de vergeving

De Bijbellezingen die wij beluisterd hebben, gaven ons het beeld van twee gezinnen die op pelgrimstocht zijn naar het huis van God. Elkana en Hanna brengen hun zoon Samuël naar de tempel in Silo en wijden hem toe aan de Heer. (1 Sam. 1, 20-22.24-28) [[b:1 Sam. 1, 20-22.24-28]] Zo ook, Jozef en Maria, zij gaan voor het Paasfeest met Jezus op pelgrimstocht naar Jeruzalem. (Lc. 2, 41-52) [[b:Lc. 2, 41-52]]

Wij hebben dikwijls pelgrims voor ogen die naar heiligdommen gaan of plaatsen die geliefd zijn voor de volksvroomheid. In deze dagen hebben velen zich op weg begeven naar de Heilige Poort in alle kathedralen ter wereld en ook in vele heiligdommen. Maar het mooiste dat vandaag door het woord Gods belicht wordt, is dat heel het gezin deze pelgrimstocht onderneemt. Papa, mama en de kinderen, ze gaan samen op weg naar het huis van de Heer om het feest met gebed te heiligen. Een belangrijke les, ook voor onze gezinnen. Wij kunnen zelfs zeggen dat het gezinsleven een geheel is van kleine en grote pelgrimstochten.

Bij voorbeeld, hoe goed doet het ons te denken dat Maria en Jozef aan Jezus gebeden geleerd hebben! Dat is een pelgrimstocht, de pelgrimstocht van de opvoeding tot gebed. En het doet ons eveneens goed te weten dat zij in de loop van de dag samen baden; dat zij vervolgens ’s zaterdags samen naar de synagoge gingen om naar de Schriften en de Wet en de Profeten te luisteren en de Heer met heel het volk te loven. En tijdens de pelgrimstocht naar Jeruzalem hebben zij zeker gebeden en gezongen met de woorden van de Psalm: “Hoe verblijd was ik toen zij mij zeiden: ‘wij gaan op naar het huis van de Heer’. Zo staan dan nu onze voeten in uw poorten, Jeruzalem” (Ps. 122, 1-2) [b:Ps. 122, 1-2].

Hoe belangrijk is het voor onze gezinnen samen op weg te gaan naar eenzelfde doel! Wij weten dat wij een gemeenschappelijke weg af te leggen hebben; een weg waarop wij moeilijkheden ontmoeten maar ook ogenblikken van vreugde en troost. Op deze pelgrimstocht van het leven delen wij ook het moment van het gebed. Wat is er voor een papa en mama mooier dan hun kinderen bij het begin en op het einde van de dag te zegenen? Op hun voorhoofd een kruisteken maken, zoals op de dag van het Doopsel. Is dat misschien niet het eenvoudigste gebed van ouders voor hun kinderen? Hen zegenen, dat wil zeggen hen aan de Heer toevertrouwen, zoals Elkana en Hanna, Jozef en Maria, opdat Hij hun bescherming en steun zou zijn in de moeilijke momenten van de dag. Hoe belangrijk is het voor een gezin ook samen te zijn voor een kort gebed bij de maaltijden, om de Heer voor Zijn gaven te danken en om te leren delen wat wij gekregen hebben met wie meer in nood zijn. Het zijn heel kleine gebaren die echter de rol uitdrukken van de vorming die een gezin geeft in de pelgrimstocht van elke dag.

Op het einde van deze pelgrimstocht, keert Jezus naar Nazareth terug en was Hij Zijn ouders onderdanig. (Lc. 2, 51) [[b:Lc. 2, 51]] Dit beeld bevat ook een mooie les voor onze gezinnen. Een pelgrimstocht eindigt namelijk niet wanneer men in het heiligdom aankomt, maar wanneer men terug thuis is en het leven van elke dag weer opneemt, en zo de geestelijke vruchten van de opgedane ervaring in praktijk brengt. Wij weten wat Jezus dit keer gedaan had. In plaats van terug naar huis te gaan met de Zijnen, bleef Hij in Jeruzalem in de Tempel, en was Hij voor Maria en Jozef, die Hem niet meer vonden, oorzaak van veel verdriet. Jezus heeft zich voor deze “ontsnapping” misschien moeten verontschuldigen tegenover Zijn ouders. Het Evangelie zegt het niet, maar ik denk dat wij het mogen veronderstellen. De vraag van Maria geeft trouwens blijk van een zeker verwijt, Zij geeft uiting aan Haar bezorgdheid en angst evenals die van Jozef. Terug thuis, heeft Jezus zich zeker aan hen onderworpen om al Zijn genegenheid en gehoorzaamheid te tonen. Deze momenten, die zich met de Heer omvormen tot gelegenheden van groei, het vragen van vergeving en het ontvangen ervan, het tonen van liefde en gehoorzaamheid, maken ook deel uit van de pelgrimstocht van een gezin.

Moge elk christengezin in de loop van het Jaar van de Barmhartigheid [d:426], een bevoorrechte plaats voor deze pelgrimstocht worden waar de vreugde van de vergeving ervaren wordt. Vergeving is de essentie van liefde die een fout kan begrijpen en er kan aan verhelpen. Hoe arm zouden wij zijn indien God ons niet zou vergeven! In het gezin voedt men op tot vergeving, omdat men de zekerheid heeft begrepen en gesteund te worden ondanks de fouten die men kan begaan.

Verliezen wij het vertrouwen in het gezin niet! Het is mooi steeds het hart voor elkaar open te stellen, zonder iets te verbergen. Waar liefde is, zijn ook begrip en vergeving. Dierbare gezinnen, ik vertrouw u allen deze dagelijkse pelgrimstocht thuis toe, deze zo belangrijke zending, waar de wereld en de Kerk meer dan ooit nood aan hebben.