Het gezin - 12. Trouwen (I)

Dierbare broeders en zusters, goeie dag!

Na de twee verhalen uit het boek Genesis, gaat onze reflectie over het oorspronkelijk plan van God met het koppel man-vrouw nu rechtstreeks over Jezus.

In het begin van Zijn Evangelie, vertelt de evangelist Johannes over de bruiloft in Kana,waar de Maagd Maria en Jezus met Zijn eerste leerlingen aanwezig waren. (Joh. 2,1-11) [[b:Joh. 2,1-11]] Jezus heeft niet alleen aan dit huwelijk deelgenomen, maar “heeft het feest gered” door het wijnwonder! Het eerste van de wondertekenen waardoor Hij Zijn heerlijkheid openbaart, heeft Hij dus voltrokken in de context van een huwelijk en dat was een gebaar van grote sympathie voor dit pas ontstane gezin, waarvoor de moederlijke aandacht van Maria een dringend verzoek doet. Dat herinnert ons aan het boek Genesis, wanneer God het werk van de schepping beëindigt en Zijn meesterwerk maakt: dit meesterwerk, dat zijn man en vrouw. En Jezus begint Zijn wonderen precies bij dit meesterwerk, tijdens een huwelijk, op een bruiloftsfeest: een man en een vrouw. Jezus leert ons zo dat het gezin het meesterwerk van de samenleving is: man en vrouw die elkaar beminnen! Dat is het meesterwerk!

Sinds de tijd van de bruiloft in Kana, is er veel veranderd, doch dit “teken” van Christus bevat een boodschap die altijd geldt.

Het lijkt vandaag niet gemakkelijk over het huwelijk te spreken als over een feest dat zich doorheen de tijd hernieuwt, doorheen de verschillende seizoenen van het leven van de echtgenoten. Het is een feit dat steeds minder mensen huwen; het is een feit: jongeren willen niet meer huwen. In vele landen stijgt daarentegen het aantal echtscheidingen, terwijl het aantal kinderen daalt. De moeilijkheid om samen te blijven – hetzij als koppel of als gezin – zet aan om de banden steeds meer en vlugger te verbreken, en de kinderen zijn juist de eersten die er de gevolgen van dragen. Bedenken wij dat de eerste slachtoffers, de belangrijkste slachtoffers, de slachtoffers die het meest onder een scheiding lijden, de kinderen zijn. Als ge van in uw kindertijd ervaart dat het huwelijk een band “voor een bepaalde tijd” is, zal dit onbewust hetzelfde zijn voor u. Inderdaad, vele jongeren zijn ertoe geneigd het plan van een onherroepelijke band en een duurzaam gezin af te wijzen. Ik denk dat wij zeer ernstig moeten nadenken over de reden waarom zo veel jongeren “geen zin hebben” om te huwen. Er is de cultuur van het tijdelijke … alles is tijdelijk, het lijkt of er niets definitief is.

Deze jongeren die niet willen huwen, zijn één van de zorgen die vandaag de kop opsteken: waarom huwen jongeren niet? Waarom verkiezen zij dikwijls samen te wonen, en meestal “voor een beperkte tijd”? Waarom hebben velen – ook onder gedoopten – weinig vertrouwen in huwelijk en gezin? Het is belangrijk dit te proberen begrijpen, als wij willen dat jongeren de goede weg vinden. Waarom hebben zij geen vertrouwen in het gezin?

De moeilijkheden zijn niet alleen van economische orde, zelfs al zijn ze werkelijk ernstig. Vele menen dat de verandering van de laatste decennia komt door de emancipatie van de vrouw. Dat argument is echter niet meer geldig, het is verkeerd, het is niet waar! Het is een vorm van de macho-mentaliteit, die de vrouw altijd wil domineren. Wij trekken hetzelfde gezicht als Adam wanneer God vraagt: “waarom hebt gij van de boom gegeten?” en hij: “de vrouw heeft mij ervan gegeven”. Het is de fout van de vrouw. Arme vrouw! Wij moeten de vrouw verdedigen! In feite willen bijna alle mannen en vrouwen stabiele affectieve zekerheid, een stevig huwelijk en een gelukkig gezin. Het gezin staat bij jongeren bovenaan de rij! Maar uit angst zich te vergissen, willen velen er zelfs niet aan denken; ook al zijn zij Christen, zij denken niet aan het sacramentele huwelijk, een enig en weergaloos teken van het verbond, dat een geloofsgetuigenis wordt. Het is misschien juist deze angst voor mislukking die de grootste hindernis is voor het woord van Christus, die aan de echtelijke verbintenis en het gezin Zijn genade belooft.

Het meest overtuigende getuigenis van de zegen van een christelijk huwelijk is het goede leven van christelijke echtgenoten en het gezin. Er bestaat geen betere manier om over de schoonheid van het Sacrament te spreken! Het door God ingestelde huwelijk behoedt de band tussen man en vrouw die God sinds de schepping van de wereld gezegend heeft; en het is een bron van vrede en welzijn voor heel het huwelijks- en gezinsleven. Zo heeft bijvoorbeeld, de grote waardigheid van de band tussen man en vrouw in de eerste tijden van het Christendom gezegevierd over een misbruik dat toen als een normaal feit aangezien werd, namelijk het recht van de echtgenoot om zijn vrouw te verstoten, zelfs onder de meest valse en vernederende voorwendsels. Het Evangelie van het gezin, het Evangelie, dat dit Sacrament juist verkondigt, heeft over deze cultuur waarin verstoting een gewoonte was, gezegevierd.

Het christelijk beginsel van de radicale gelijkheid van de echtgenoten moet vandaag nieuwe vruchten dragen. Het getuigenis van de sociale waardigheid van het huwelijk zal juist overtuigend worden door het getuigenis dat aantrekt, door de wederkerigheid tussen beiden, door hun onderlinge complementariteit.

Als Christenen moeten wij daarom veeleisender worden op dat punt. Bijvoorbeeld: vastberaden het recht op gelijk loon voor gelijk werk ondersteunen; waarom beschouwt men het als een verworvenheid dat vrouwen minder moeten verdienen dan mannen? Nee! Zij hebben dezelfde rechten. Ongelijkheid is puur ergernis! Tegelijk moet het moederschap van de vrouw en het vaderschap van de man als een altijd geldige rijkdom beschouwd worden, vooral in het belang van de kinderen. Zoals de deugd van gastvrijheid vanwege christelijke gezinnen vandaag van cruciaal belang is, vooral in situaties van armoede, ontwaarding en geweld binnen het gezin.

Dierbare broeders en zusters, wees niet bang Jezus op uw bruiloft uit te nodigen, Hem bij ons uit te nodigen, opdat Hij met ons zou zijn en ons gezin zou behoeden. En laten wij niet bang zijn Zijn Moeder, Maria, uit te nodigen! Wanneer Christenen huwen “in de Heer”, worden zij omgevormd tot een doeltreffend teken van Gods liefde. Christenen huwen niet slechts voor zichzelf: zij huwen in de Heer voor het welzijn van heel de gemeenschap, van heel de samenleving.

In de volgende catechese [5913] spreken wij over de mooie roeping die het christelijk huwelijk is.