God laat ons niet alleen en is onze Goede Herder

Dierbare broeders en zusters, goede dag!

Deze vierde zondag van Pasen, genaamd de zondag van de Goede Herder, nodigt ons elk jaar uit de definitie te herontdekken die Jezus van zichzelf heeft gegeven. Telkens met nieuwe verbazing, wanneer we haar herlezen in het licht van zijn lijden, dood en verrijzenis. “De goede herder geeft zijn leven voor zijn schapen” (Joh. 10,11) [b:Joh. 10,11]. Deze woorden zijn ten volle werkelijkheid geworden toen Christus, vrijwillig gehoorzamend aan de wil van de Vader, zich op het kruis geslachtofferd heeft. Zo wordt volledig helder wat het betekent dat Hij “de Goede Herder” is: Hij geeft het leven, Hij heeft zijn leven als offer gebracht voor ons allen: voor jou, voor jou, voor mij, voor allen! En daarom is Hij de Goede Herder!

Christus is de ware herder die het hoogst mogelijke voorbeeld van liefde voor de kudde waar maakt. Hij beschikt vrij over zijn eigen leven. Niemand neemt het Hem af (Joh. 10, 18) [[b:Joh. 10, 18]], maar Hij geeft het voor de schapen. (Joh. 10, 17) [[b:Joh. 10, 17]] In duidelijke tegenstelling tot de valse herders, stelt Jezus zichzelf voor als de ware en enige herder van het volk. De slechte herder denkt aan zichzelf en buit de schapen uit. De Goede Herder denkt aan de schapen en geeft zichzelf. In tegenstelling tot de huurling is Christus de herder een zorgzame gids die deelneemt aan het leven van Zijn kudde, Hij heeft geen ander belang, Hij heeft geen andere ambitie dan Zijn schapen te leiden, te voeden en te beschermen. En dat alles tegen de hoogste prijs, die van het offer van Zijn eigen leven.

In de persoon van Jezus, de Goede Herder, zien we de voorzienigheid van God, zijn vaderlijke bekommernis voor ieder van ons. Hij laat ons niet alleen! Het gevolg van deze beschouwing van Jezus, de ware en Goede Herder, is de uitroep van ontroerde verbazing die we vandaag in de tweede lezing van de liturgie aantreffen: “hoe groot is de liefde die de Vader ons betoond heeft!” (1 Joh. 3, 1) [b:1 Joh. 3, 1]. Het is werkelijk een verbazingwekkende en mysterievolle liefde, want door ons Jezus te geven als herder die voor ons Zijn leven geeft, heeft de Vader ons het grootste en kostbaarste gegeven dat Hij ons kon schenken! Het is de hoogste en meest zuivere liefde omdat ze door geen enkele noodzaak gemotiveerd is, ze wordt niet bepaald door enige berekening, ze wordt niet uitgelokt door enig geïnteresseerd verlangen naar ruil. Ten aanzien van deze liefde van God ervaren we een mateloze vreugde en geven ons over aan erkentelijkheid voor wat we belangeloos hebben ontvangen.

Maar beschouwen en danken volstaan niet. Het komt er op aan de Goede Herder te volgen. In het bijzonder zij die in de Kerk de zending van gids hebben – priesters, bisschoppen, Pausen – zijn geroepen niet de mentaliteit van een manager te cultiveren, maar die van knecht, in navolging van Jezus die Zichzelf ontledigd heeft en ons door Zijn barmhartigheid heeft gered. Tot deze stijl van pastoraal leven, van goede herder, zijn ook de nieuwe priesters van het bisdom Rome geroepen die ik vanmorgen met vreugde heb gewijd [5910] in de Sint-Pietersbasiliek.

En twee van hen zullen zich nu vertonen om jullie te bedanken voor jullie gebeden en om jullie te groeten… {twee pas gewijde priesters verschijnen naast de heilige Vader}.

Moge de allerheiligste Maria voor mij, voor de bisschoppen en voor de priesters van de hele wereld de genade bekomen het heilige volk van God te dienen door de vreugdevolle prediking van het Evangelie, door de doorleefde viering van de Sacramenten en door de geduldige en nederige pastorale leiding.