Jezus' liefde is zo groot!

Op deze donderdag was Jezus met Zijn leerlingen aan tafel en vierde het Paasfeest. En de passage uit het Evangelie dat wij hoorden, bevat een zin die werkelijk de kern is van wat Jezus voor ons allen heeft gedaan: “Hij had de zijnen in de wereld bemind en gaf hun een bewijs van zijn liefde tot het uiterste toe”. (Joh. 13, 1) [[b:Joh. 13, 1]] Jezus heeft ons bemind. Jezus bemint ons. Zonder beperking, altijd, tot het uiterste. Jezus’ liefde voor ons heeft geen grenzen: altijd meer, altijd meer. Hij wordt niet moe te beminnen. Iedereen. Hij houdt van iedereen, en geeft zelfs Zijn leven voor ons. Ja, Hij geeft Zijn leven voor ons; ja, Zijn leven voor ons allemaal, Zijn leven voor elk van ons. En ieder van ons kan zeggen: “Hij heeft voor mij Zijn leven gegeven”. Iedereen. Hij heeft Zijn leven gegeven voor u, voor u, voor u, voor mij, voor hem … voor iedereen, met naam en voornaam. Zo is Zijn liefde, persoonlijk. Jezus’ liefde ontgoochelt nooit, omdat Hij het niet moe wordt te beminnen, zoals Hij het niet moe wordt te vergeven, Hij wordt het niet moe ons te omhelzen. Dat is het eerste dat ik u wou zeggen: Jezus heeft ons bemind, ieder van ons, tot het uiterste.

En vervolgens, stelt Hij dit gebaar - dat de leerlingen niet begrepen - Hij wast hun de voeten. In die tijd was het een gebruik, een gewoonte, want de mensen kwamen in een huis, hun voeten waren vuil door het stof van de weg; er waren toen geen straatstenen … er was het stof van de weg. En als men een huis binnenging, waste men hun de voeten. Maar het was niet de meester des huizes die dat deed, dat deden slaven. Het was slavenwerk. En Jezus wast onze voeten als een slaaf, de voeten van de leerlingen, en daarom zegt Hij: “Wat Ik doe begrijpt ge nu nog niet, maar later zult gij het inzien” (Joh. 13, 7) [b:Joh. 13, 7]. Jezus’ liefde is zo groot dat Hij zich tot slaaf gemaakt heeft om ons te dienen, te genezen, te reinigen.

En vandaag, wil de Kerk dat de priester in deze H. Mis, de voeten van twaalf personen wast, ter herinnering aan de twaalf apostelen. Maar in ons hart moeten wij de zekerheid hebben, moeten wij zeker zijn, dat wanneer hij onze voeten wast, de Heer ons helemaal wast, dat Hij ons reinigt, dat Hij ons Zijn liefde opnieuw laat voelen. In de Bijbel staat een zin – bij de profeet Jesaja – heel mooi, die zegt: “Zal een vrouw haar zuigeling vergeten, een liefhebbende moeder het kind van haar schoot? En zelfs als die het zouden vergeten, Ik vergeet u nooit!” (Jes. 49, 15) [b:Jes. 49, 15]. Zo is Gods liefde voor ons.

En vandaag ga ik de voeten wassen van twaalf personen onder u, maar door deze broeders en zusters, doe ik dat bij u allemaal, allemaal, allemaal. Iedereen die hier woont. U vertegenwoordigt hen. Maar ik, ik heb het ook nodig door de Heer gewassen te worden. Bidt in deze H. Mis dat de Heer ook mijn vuil zou afwassen opdat ik méér slaaf zou worden dan u, méér slaaf in de dienst aan de anderen, zoals Jezus het was.

Nu beginnen we met dit deel van de viering.