Het kruis is geen snuisterij maar een herinnering aan Jezus’ liefde

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Het Evangelie van deze tweede zondag in de Vasten presenteert ons het verhaal van Jezus’ transfiguratie. (Mt. 17, 1-9) [[b:Mt. 17, 1-9]] Hij neemt drie van Zijn apostelen ter zijde, Petrus, Jakobus en Johannes, gaat met hen de berg op, en daar gebeurt een eigenaardig fenomeen: Jezus’ gelaat “begon te stralen als de zon en zijn kleed werd glanzend als het licht” (Mt. 17, 2) [b:Mt. 17, 2]. Zo laat de Heer Zijn persoon stralen van de Goddelijke heerlijkheid die men in Zijn verkondiging en wonderen kon aanraken door het geloof. En de transfiguratie op de berg gaat gepaard met de verschijning van Mozes en Elia, “die zich met Hem onderhielden” (Mt. 17, 3) [b:Mt. 17, 3].

De “glans” die dit buitengewoon gebeuren kenmerkt, symboliseert het doel ervan: de geest en het hart van de leerlingen verlichten zodat zij duidelijk kunnen begrijpen wie hun Meester is. Het is een lichtvonk die het mysterie van Jezus en heel Zijn persoon en geschiedenis plots belicht.

Vast besloten om naar Jeruzalem te gaan, waar Hij de ter dood veroordeling op het kruis zal ondergaan, wil Jezus zich als Messias, als Gods Zoon manifesteren om de Zijnen op dit schandaal, de ergernis van het kruis, voor te bereiden, dat te sterk is voor hun geloof en wil Hij tegelijk Zijn verrijzenis op voorhand aankondigen. Jezus bereidt hen op dit droevig moment voor dat zoveel lijden in zich draagt. Hij toonde zich namelijk als een andere Messias dan men verwachtte, dan men zich had voorgesteld: geen machtige en eervolle koning maar een nederige en ontwapende dienaar; geen heer met grote rijkdommen - teken van zegen - maar een arme die niets heeft om Zijn hoofd op te leggen; geen patriarch met een talrijk nageslacht, maar een celibatair zonder huis en thuis. Het is werkelijk een omgekeerde Godsopenbaring en het meest onthutsende teken van deze ergerniswekkende omkering is het kruis. Maar door het kruis zal Jezus tot de glorievolle verrijzenis komen, die definitief zal zijn, niet zoals deze transfiguratie die maar een ogenblik geduurd heeft.

De getransfigureerde Jezus heeft op de berg Tabor Zijn heerlijkheid willen tonen aan de leerlingen, niet om te vermijden dat zij langs het kruis zouden gaan maar om te tonen waarheen het kruis leidt. Wie met Christus sterft, zal met Christus verrijzen. Het kruis is de deur naar de verrijzenis. Wie met Hem strijdt, zal met Hem triomferen. Het kruis bevat deze de boodschap van hoop en is een oproep tot sterkte in ons leven. Het christelijk kruis is geen snuisterij in huis of versiering om te dragen, maar het christelijk kruis herinnert aan de liefde waarmee Jezus zich geofferd heeft om de mensheid te verlossen uit kwaad en zonde.

Kijken wij in deze Vastentijd met devotie naar het kruisbeeld: Jezus op het kruis - symbool van het christelijke geloof, embleem van Jezus die voor ons gestorven en verrezen is. Zorgen wij ervoor dat het kruis de fases van onze weg in de Vastentijd tekent, om steeds beter de ernst van de zonde en de waarde van het offer te begrijpen waardoor de Verlosser ons allen gered heeft.

De Heilige Maagd heeft Jezus’ glorie weten te schouwen die in Zijn mensheid verborgen was. Moge Zij ons helpen bij Hem te blijven in stil gebed, ons door Zijn aanwezigheid te laten verlichten, om in ons hart een weerkaatsing van Zijn glorie te dragen, ook in de donkerste nachten.