De adelaar vergeet het nest niet maar vliegt hoog

Vandaag zegt het Evangelie ons dat Jezus naast de twaalf apostelen, zeventig andere leerlingen kiest en uitzendt naar de dorpen en steden om het Rijk Gods te verkondigen. ( Lc. 10, 1-9.17-20) [[b: Lc. 10, 1-9.17-20]] Hij is Gods liefde in de wereld komen brengen en wil ze door gemeenschap en broederschap verspreiden. Daarom vormt Hij onmiddellijk een gemeenschap van apostelen, een missionaire gemeenschap, en neemt hen mee op zending, om te “gaan”. De missionaire methode is duidelijk en simpel: de leerlingen gaan de huizen binnen en hun verkondiging begint met een betekenisvolle begroeting: “vrede aan dit huis!” (Lc. 10, 5) [b:Lc. 10, 5]. Dat is niet alleen een groet, het is ook een gave: vrede. Wanneer ik vandaag onder u ben, dierbare broeders en zusters van Albanië, op dit plein dat gewijd is aan een nederige en grote dochter van deze grond, de zalige Moeder Theresa van Calcutta, wil ik deze begroeting herhalen: vrede in uw huizen, vrede in uw hart, vrede in uw land! Vrede.

In de zending van de zeventig leerlingen weerspiegelt zich de missionaire ervaring van de christengemeenschap van alle tijden: de verrezen en levende Heer zendt niet alleen de twaalf, maar heel de Kerk, Hij zendt elke gedoopte om het Evangelie aan alle volken te verkondigen.

In de loop der eeuwen, werd de vredesboodschap van Jezus’ boodschappers niet altijd verwelkomd; soms werden de deuren gesloten. In een recent verleden, werd de deur van uw land eveneens gesloten, vergrendeld door verboden en voorschriften van een systeem dat God ontkende en godsdienstvrijheid verhinderde. Zij die bang waren van de waarheid en de vrijheid deden alles om God uit het hart van de mens te verbannen en Christus en de Kerk uit de geschiedenis van uw land uit te sluiten, ook al was uw land één van de eersten die het Evangelie hebben ontvangen. In de tweede lezing, hoorden wij inderdaad een verwijzing naar Illyrië dat ten tijde van de apostel Paulus ook het grondgebied van het huidige Albanië omvatte.

Terugdenkend aan die decennia van vreselijk lijden en zeer zware vervolgingen tegen katholieken, orthodoxen en moslims, kunnen wij zeggen dat Albanië een land van martelaars was: vele bisschoppen, priesters, religieuzen en leken gelovigen hebben hun trouw met hun leven bekocht. Het ontbreekt niet aan bewijzen van grote moed en een coherente geloofsbelijdenis. Hoeveel Christenen hebben niet geplooid voor de bedreigingen maar zijn op de ingeslagen weg onwankelbaar voortgegaan! In de Geest begeef ik mij naar de muur van het kerkhof van Scutari waar gefusilleerd werd, een symbolische plaats voor het martelaarschap van de katholieken, en met ontroering leg ik een bloem van gebed en dankbare herdenking neer, die niet verwelkt. De Heer was aan uw zijde, dierbare broeders en zusters, om u te ondersteunen; Hij heeft u geleid en getroost en tenslotte heeft Hij u op adelaarsvleugels weggevoerd zoals Hij ooit met het oude volk van Israël deed (cf eerste lezing). De adelaar die op de vlag van uw land staat, herinnert u ook aan de zin van de hoop, om uw vertrouwen altijd te leggen in God die niet ontgoochelt maar steeds aan onze zijde staat, vooral in moeilijke ogenblikken.

Vandaag staan de deuren van Albanië opnieuw open en de tijd van een nieuw missionair engagement voor alle leden van het volk Gods is aan het rijpen: elke gedoopte heeft een plaats en een taak om in de Kerk en de samenleving te ontplooien. Moge ieder zich geroepen weten om zich edelmoedig in te zetten voor de verkondiging van het Evangelie en het getuigenis van de naastenliefde; om de banden van solidariteit te versterken voor rechtvaardiger en meer broederlijke levensomstandigheden voor iedereen.

Vandaag ben ik u komen danken voor uw getuigenis. Ik ben u komen bemoedigen om de hoop te doen groeien in en rondom u. De adelaar vergeet het nest niet maar vliegt hoog. Ik ben gekomen om de nieuwe generaties aan te spreken; dat u zich ijverig zou voeden met Gods woord door uw hart voor Christus te openen: Zijn Evangelie wijst u de weg! Moge uw geloof blij en stralend zijn; moge het tonen dat de ontmoeting met Christus zin geeft aan het leven van de mensen, van elke mens.

In een geest van gemeenschap tussen bisschoppen, priesters, gewijde personen en leken gelovigen, moedig ik u aan het pastorale werk met geestdrift te doen en nieuwe vormen te blijven zoeken om de Kerk in de samenleving aanwezig te brengen.

In het bijzonder richt ik mij tot de jongeren: wees niet bang om edelmoedig te zijn voor Christus die U uitnodigt Hem te volgen! In de priesterroeping of de religieuze roeping zal u de rijkdom en vreugde van de zelfgave vinden om God en uw broeders te dienen. Zo veel mannen en vrouwen wachten op het licht van het Evangelie en de genade van de Sacramenten!

Kerk op deze grond van Albanië, dank u voor uw voorbeeld en trouw aan het Evangelie! Vergeet het nest niet, de geschiedenis, de wonden, maar laat ze niet overheersen, ga vooral voor een grote toekomst. Vele van uw zonen en dochters hebben voor Christus geleden, tot en met het offer van hun leven. Moge hun getuigenis uw stappen ondersteunen, vandaag en morgen, op de weg van de liefde, van vrijheid, rechtvaardigheid en vrede. Amen.