De gaven van de Heilige Geest: 6. De vroomheid

Geliefde broers en zussen, goede dag.

Vandaag wil ik stilstaan bij een gave van de Heilige Geest die dikwijls hetzij misverstaan hetzij oppervlakkig benaderd wordt, terwijl ze het hart van onze christelijke identiteit raakt: het gaat over de gave van vroomheid.

Het moet van meet af aan duidelijk zijn dat deze gave niet hetzelfde is als “piëteit” in de zin van medelijden met iemand hebben, piëteit voor de naast hebben. Deze gave verwijst naar ons toebehoren aan God en onze diepe band met Hem, een band die zin geeft aan heel ons leven en die ons, in gemeenschap met Hem, rechtop houdt ook op de moeilijke en uitdagende momenten.

Deze band met de Heer mag niet verstaan worden als een plicht of een last. Het is een band die van binnenuit komt. Het gaat om een met het hart beleefde relatie: het is onze vriendschap met God, door Jezus geschonken, een vriendschap die ons leven verandert en ons vervult van enthousiasme en vreugde. Vandaar dat de gave van vroomheid in op de eerste plaats tot dankbaarheid en lofprijzing voert. Dat is inderdaad het motief en de meest waarachtige zin van onze eredienst en van onze aanbidding. Wanneer de Heilige Geest ons de aanwezigheid van de Heer en heel zijn liefde voor ons doet waarnemen, verwarmt Hij ons hart en zet ons als het ware natuurlijker wijze aan tot bidden en vieren. Vroomheid is dus synoniem van waarachtige godsdienstzin, van kinderlijk vertrouwen in God, van dat vermogen om tot Hem met liefde en eenvoud, eigen aan personen met een nederig hart, te bidden.

Omdat de gave van vroomheid ons doet groeien in de relatie en in de gemeenschap met God en ons ertoe brengt als zijn kinderen te leven, helpt ze ons tegelijkertijd die liefde op de anderen te oriënteren en hen als broeders te erkennen. Wanneer dat gebeurt, worden we bewogen door gevoelens van vroomheid – niet van piëtisme – tegenover onze naasten en tegenover hen die we elke dag ontmoeten. Waarom zeg ik niet van piëtisme? Omdat sommigen denken dat vroom zijn, betekent de ogen sluiten, een gezicht van een heiligenprentje opzetten, doen alsof men een heilige is. (…) Dat is niet de gave van vroomheid. De gave van vroomheid betekent echt bekwaam zijn, blij te zijn met wie vreugde beleeft, te wenen met wie weent, nabij te zijn bij wie alleen of angstig is, te verbeteren wie dwaalt, te troosten wie rouwt, op te vangen en hulp te bieden aan wie in nood is. Er bestaat een sterke band tussen de gave van vroomheid en zachtmoedigheid. De gave van vroomheid die de Heilige Geest ons schenkt, maakt ons zachtmoedig, rustig, geduldig, in vrede met God, zachtmoedig ten dienst van de anderen.

Geliefde vrienden, in de brief aan de Romeinen zegt de apostel Paulus: “Allen die zich laten leiden door de Geest van God zijn kinderen van God. De Geest die gij ontvangen hebt is er niet een van slaafsheid die u opnieuw vrees zou aanjagen. Gij hebt de Geest van het kindschap ontvangen die ons doet uitroepen: ‘Abba, Vader!’" (Rom. 8, 14-15) [b:Rom. 8, 14-15]. Vragen we de Heer dat de gave van zijn Geest onze vrees mag overwinnen, onze onzekerheden, onze onrustige, ongeduldige geest ook, om ons tot vreugdevolle getuigen van God en van zijn liefde te maken door de Heer in waarheid te aanbidden en ook door zachtmoedige en glimlachende dienst aan de naaste die de Geest ons in vreugde schenkt. Dat de Heilige Geest ons allen deze gave van vroomheid schenkt.