"Dit zal een teken voor u zijn: u zult een kind vinden in doeken gewikkeld" (Lc. 2, 12)

"En dit zal voor u een teken zijn: gij zult het pasgeboren kind vinden, in doeken gewikkeld en liggend in een kribbe." (Lc. 2, 12) [b:Lc. 2, 12]

Wat een grote genade is het de Eucharistie te vieren dichtbij de plaats waar Jezus geboren is!

{...}

Het Kind Jezus, geboren te Bethlehem, is het teken door God gegeven aan wie redding verwachtte, en het blijft voor altijd het teken van de tederheid van God en van zijn aanwezigheid in de wereld. De engel zegt aan de herders: “En dit zal voor u een teken zijn: gij zult het pasgeboren kind vinden ...”

Ook vandaag zijn de kinderen een teken. Teken van hoop, teken van leven, maar ook een “diagnostisch” teken om de gezondheidstoestand te verstaan van een gezin, van een samenleving, van de hele wereld. Wanneer kinderen aanvaard, bemind, behoed, verzorgd worden dan is een gezin gezond, wordt een samenleving beter en wordt de wereld meer menselijk. We denken aan het werk van het Effeta Paulus VI - Instituut voor doofstomme Palestijnse kinderen: het is een concreet teken van de goedheid van God. Het is een concreet teken dat de samenleving beter wordt.

God zegt ook voor ons, mannen en vrouwen van de 21e eeuw: “dit zal voor u een teken zijn”, zoek het kind ...

Het Kind van Bethlehem is teer, zoals alle pasgeborenen. Het kan niet spreken en toch is Het het mens geworden Woord, gekomen om het hart en het leven van de mensen te veranderen. Dit Kind is zwak, zoals ieder kind en heeft er nood aan geholpen en beschermd te worden. Ook vandaag hebben kinderen er nood aan verwelkomd en verdedigd te worden vanaf de conceptie.

Helaas, in onze wereld die de meest gesofisticeerde technologieën ontwikkeld heeft, zijn er nog veel kinderen in onmenselijke omstandigheden, die leven aan de rand van de samenleving, in de periferie van grote steden of in landbouwgebied. Vele kinderen worden vandaag nog uitgebuit, mishandeld, in slavernij gehouden, als voorwerp van geweld en ongeoorloofde handel. Te veel kinderen zijn vandaag ontworteld, gevlucht, soms op zee verdronken, vooral in de wateren van de Middellandse Zee. Over dat alles schamen wij ons vandaag tegenover God, deze God die Kind geworden is.

En wij vragen ons af: wie zijn wij ten overstaan van het Kind Jezus? Wie zijn wij tegenover de kinderen van vandaag? Zijn wij zoals Maria en Jozef, die Jezus verwelkomen en met moederlijke en vaderlijke liefde voor Hem zorgen? Of zijn wij zoals Herodes, die Het uit de weg wil ruimen? Zijn wij zoals de herders, die zich haasten en neerknielen om Het te aanbidden en hun bescheiden gaven aan te bieden? Of zijn wij onverschillig? Zijn wij misschien woordvoerders en piëtisten, mensen die arme kinderen uitbuiten voor winstgevende doeleinden? Zijn wij in staat om aan hun zijde te staan, “tijd te verliezen” voor hen? Kunnen wij naar hen luisteren, hen verdedigen, voor en met hen bidden? Of verwaarlozen wij hen om ons bezig te houden met onze eigen interesses?

“Dit zal voor u een teken zijn: gij zult het pasgeboren kind vinden ...”. Misschien weent het! Weent het omdat het honger heeft, kou, omdat het op de arm wil blijven ... Ook vandaag wenen kinderen, wenen zij veel, en hun geween is voor ons een aanmaning. In een wereld die dagelijks tonnen voedsel en geneesmiddelen op het afval gooit, zijn er kinderen die wenen, tevergeefs, van honger en ziekten die gemakkelijk geneesbaar zijn. In een tijd die het heeft over de bescherming van minderjarigen, worden wapens verhandeld die in de handen terecht komen van kindsoldaten; worden producten verhandeld, gemaakt door kleine slaven. Hun geween wordt verstikt, het geween van deze kinderen wordt verstikt: zij moeten vechten, zij moeten werken, zij kunnen niet wenen! Maar hun moeder, Rachel van vandaag, weent om hen: zij wenen om hun kinderen en willen niet getroost worden. (Mt. 2, 18) [[b:Mt. 2, 18]]

“Dit zal voor u een teken zijn.” Het Kind Jezus, geboren in Betlehem, elk kind dat geboren wordt en opgroeit in elk deel van de wereld, is een diagnose die ons de gezondheidstoestand laat vaststellen van ons gezin, onze gemeenschap, van ons land. Uit deze open en eerlijke diagnose kan een nieuwe levensstijl opwellen waarin relaties niet langer conflictueus zijn, onderdrukkend, van het type “consumptie”, doch relaties van broederlijkheid, vergeving en verzoening, mededelen en liefde.